W mojej opinii "Domu ze szkła" napisałem, że pisanie opowieści o Geralcie powinno zostawić się Polakom. "Dzieci lisicy" są tego dobrym przykładem i potwierdzeniem, gdyż komiks jest dokładną adaptacją jednego z wątków powieści "Sezon burz", więc de facto Paul Tobin przełożył tylko scenariusz Sapkowskiego na język komiksowego medium. Myślę, że właśnie dlatego "Dzieci lisicy" są komiksem lepszym od tomu pierwszego. Wszystko ma tu sens, trzyma się kupy, a postacie są wiarygodne. Rysunki Joego Querio wydają mi się ładniejsze i staranniejsze niż w tomie poprzednim, za wyjątkiem wciąż pozostawiających nieco do życzenia dalszych planów, na których postacie wyglądają czasem koślawo. Do tego dochodzi o wiele ładniejsza (moim zdaniem) okładka niż w "Domu ze szkła" i, tak jak poprzednio, kilka naprawdę cieszących oko ilustracji i grafik na końcu tomu (choć część z nich to grafiki z gry W3, które fani Wieśka na pewno widzieli już wcześniej).
Generalnie komiks jest bardzo dobry, ale osobiście wolałbym przeczytać jakąś nową historię o Geralcie niż odgrzewanego (choć wciąż smacznego) kotleta, którego każdy fan wiedźmina bardzo dobrze zna.

W mojej opinii "Domu ze szkła" napisałem, że pisanie opowieści o Geralcie powinno zostawić się Polakom. "Dzieci lisicy" są tego dobrym przykładem i potwierdzeniem, gdyż komiks jest dokładną adaptacją jednego z wątków powieści "Sezon burz", więc de facto Paul Tobin przełożył tylko scenariusz Sapkowskiego na język komiksowego medium. Myślę, że właśnie dlatego "Dzieci...