Stephen King –dla jednych genialny twórca i studnia inspiracji, dla innych wręcz mentor i największe z natchnień. Nie bez powodu wielu innych ambitnych autorów określa się mianem „prawie równym do poziomu Kinga”. Co takiego jest w powieściach tego niesamowitego twórcy, że wciąż tysiące ludzi są zafascynowani i nierzadko przerażeni jego literackim geniuszem?
„Carrie” jest literackim debiutem Stephena Kinga, która nie tylko przyniosła mu rozgłos i możliwość dalszego rozwoju, ale przede wszystkim pozwoliła nam –zwykłym pospolitym czytelnikom, doświadczyć talentu, którego nie pojmiemy żadną skalą. Zastanawiam się czy z Kingiem nie jest tak jak z wieloma innymi twórcami i ich książkami. Kochamy go, bo powiedziano nam, że jest on wspaniały. Podziwiamy jego dzieła, ponieważ mówili, że są nieprzeciętne. I im dłużej o tym myślę, zagłębiam się w rozważaniach, tym bardziej przekonuję się, że moje zdanie co do tego autora dużo się nie różni. King (przynajmniej mi) pozwala wsiąknąć w książkę. A to dla czytelnika bardzo ważne.
Carrie White jest wychowywana przez samotną matkę –fanatyczkę religijną, która w praktycznie każdej czynności jest w stanie dostrzec zgubne wpływy szatana. Dziewczynka dorasta w samotności nie mając żadnego kontaktu z rówieśnikami. Mimo, że zaczęła uczęszczać do miejscowej szkoły, wciąż nie może się z nikim zaprzyjaźnić. Jest wytykana palcami i uznana za dziwną. Nikt nie chce się z nią zadawać, co potęguje, że dziewczynka popada w coraz większą depresję.
W dniu, kiedy dostaje pierwszej miesiączki odkrywa w sobie zdolności telekinetyczne. Oznacza to, że potrafi kontrolować różnorodne przedmioty i wyłącznie siłą umysłu jest zdolna nimi poruszać lub używać do sobie wybranych celów. Carrie uczy się kontrolować swoją moc i koncentruje się na zemście. Pragnie zrewanżować się wszystkim osobom, które ją zawiodły, ośmieszyły lub zraniły. Nikt jednak nie wie do czego zdolna jest dziewczynka, rozpoczyna się więc dziwna gra, gdzie zwycięzca może być tylko jeden. Los daje Carrie różnorodne okazje, aby mogła popisać się swoją siłą, czy jednak je wykorzysta? Czy coś lub ktoś jest w stanie wzbudzić w nieco zagubionej dziewczynce głębsze uczucia? Na tyle silne, że będą one dla niej ważniejsze niż chęć zemsty?
„Carrie” to znakomity debiut. Zapewne jej recenzje są troszkę wygórowane, ale zazwyczaj pierwsze powieści nawet największych mistrzów są pozbawione warsztatu i charakterystycznego stylu pisarskiego. King jednak skutecznie przekonuje nas, że kolejne jego powieści są równie dobre, a może i lepsze. „Carrie” zapoczątkowała falę sławy pisarza i pokazała jego mroczny w wydźwięku talent. Czapki z głów.

http://puszokowa.blogspot.com/2013/03/carrie.html

Stephen King –dla jednych genialny twórca i studnia inspiracji, dla innych wręcz mentor i największe z natchnień. Nie bez powodu wielu innych ambitnych autorów określa się mianem „prawie równym do poziomu Kinga”. Co takiego jest w powieściach tego niesamowitego twórcy, że wciąż tysiące ludzi są zafascynowani i nierzadko przerażeni jego literackim geniuszem?
...