Jestem przekonana, że wielu fanów visual kei, choć jest bardzo oddana swoim ulubionym zespołom i czerpie ogromną przyjemność ze słuchania ich czy oglądania, tak naprawdę niewiele o tym gatunku wie. W dużej mierze nawet nie zdaje sobie sprawy, że istnieją definicje visual kei, czy też gubi się w mnogości stylów. Co więcej nie posiada wiedzy o tym, co leży u podstaw tego gatunku albo jakie są główne inspiracje przedstawicieli tego nurtu. Okazuje się natomiast, że jest to niezwykle ciekawa kwestia i każdy, kto zetknął się z visual kei, powinien po tę pozycję sięgnąć.

Nie znaczy to jednak, że tylko fani visual kei powinni tę książkę przeczytać. Cały jej urok tkwi w tym, że choć visual kei jest tu głównym tematem, to niesie ona o wiele więcej treści. Ten wyjątkowy nurt muzyczny jest tu pretekstem do opowiedzenia o samej Japonii. Omawiane przez autorkę inspiracje są przecież jednocześnie przybliżaniem czytelnikowi podstawowych kategorii, o które oparta jest cała japońska kultura i społeczeństwo. Tak naprawdę visual kei w tej książce można potraktować jako pretekst do opowiedzenia o samej Japonii, dlatego znajomość tego nurtu nie jest niezbędna przy lekturze.

Więcej: https://azjatyckapolka.wordpress.com/2015/05/11/klaudia-adamowicz-wizerunek-mezczyzny-w-visual-kei/

Jestem przekonana, że wielu fanów visual kei, choć jest bardzo oddana swoim ulubionym zespołom i czerpie ogromną przyjemność ze słuchania ich czy oglądania, tak naprawdę niewiele o tym gatunku wie. W dużej mierze nawet nie zdaje sobie sprawy, że istnieją definicje visual kei, czy też gubi się w mnogości stylów. Co więcej nie posiada wiedzy o tym, co leży u podstaw tego...