Uniwersum Thorgala zawładnęło mną już w latach młodzieńczych i do tej pory nie popuszcza. Niemniej jednak sporo późniejszych woluminów z tej serii zawiodło moje oczekiwania, nie mówiąc już o tym że w żadnej mierze nie mogło równać się z poprzednikami. Już powoli traciłem nadzieję, że w tej kwestii nic już nie ulegnie zmianie, a tu proszę...
Wieczór - aromatyczna, parująca herbata i dalszy ciąg losów Kriss de Valnor odświeża stare uczucia. Świetna konstrukcja fabularna i wizualna tej części, spowodowała, że na dłuższą chwilę zanurzyłem się w tej historii i z żalem przyjąłem, że już mam ją za sobą. Autorzy wrócili do starych, sprawdzonych metod thorgalowych - tajemnicza wyspa, równie tajemnicza i niepokojąca historia, a w tym wszystkim Kriss, moja ulubiona postać serii (zresztą jak można nie zakochać się w tej awanturniczej wojowniczce, która wniosła tyle kolorytu w świat Thorgala). Nic dodać, nic ująć. Fanów serii nie ma z pewnością co zachęcać do lektury, ale ci co w jakiś sposób zawiedli się na późniejszych kontynuacjach przygód w świecie Thorgala i z tego względu zaprzestali ich dalszego śledzenia, powinni wrócić chociażby dla historii z wyspy zaginionych dzieci, bo warto. Polecam.

Uniwersum Thorgala zawładnęło mną już w latach młodzieńczych i do tej pory nie popuszcza. Niemniej jednak sporo późniejszych woluminów z tej serii zawiodło moje oczekiwania, nie mówiąc już o tym że w żadnej mierze nie mogło równać się z poprzednikami. Już powoli traciłem nadzieję, że w tej kwestii nic już nie ulegnie zmianie, a tu proszę...
Wieczór - aromatyczna, parująca...