Bardzo polecam książkę Olivera Sacksa "Mężczyzna, który pomylił swoją żonę z kapeluszem" wszystkim do nauki tolerancji wobec ludzi, którzy zachowują się lub wyglądają nieco inaczej niż przyjęło się uważać za normę. Powinna być obowiązkową lekturą dla studentów medycyny i kierunków pokrewnych aby przyszli lekarze (zwłaszcza psychiatrzy, psychologowie i neurolodzy) potrafili zobaczyć w pacjencie człowieka jako całość z jego wrażliwością, talentami, możliwościami rozwoju a nie tylko jednostkę chorobową z ułomnościami, defektami, zaburzeniami i brakami. Po przeczytaniu tej książki nasuwa się szereg pytań: czy wielkie dzieła artystyczne (malarskie, rzeźbiarskie, muzyczne, literackie i inne) zostały stworzone przez geniuszy z zaburzeniami mózgu? Gdzie są granice możliwości ludzkiego mózgu? W jakim stopniu wykorzystujemy jego potencjał w naszym życiu? Co moglibyśmy jako gatunek osiągnąć gdybyśmy potrafili sięgać do niedostepnych dla przeciętnego człowieka, ukrytych gdzieś zasobów pamięci, mocy obliczeniowej, możliwości twórczych? A może to my, tzw. "normalni", ze swoją zwyczajnością, poprawnym zachowaniem, średnim ilorazem inteligencji i uporządkowanym życiem jesteśmy upośledzeni, niedorozwinięci i niepełnosprawni?

Bardzo polecam książkę Olivera Sacksa "Mężczyzna, który pomylił swoją żonę z kapeluszem" wszystkim do nauki tolerancji wobec ludzi, którzy zachowują się lub wyglądają nieco inaczej niż przyjęło się uważać za normę. Powinna być obowiązkową lekturą dla studentów medycyny i kierunków pokrewnych aby przyszli lekarze (zwłaszcza psychiatrzy, psychologowie i neurolodzy) potrafili...