„Serce ze szkła” to tytuł, który nie od razu wpadł mi w oko. A jednak cały czas gdzieś mi się pojawiał przed oczami. W końcu mu uległam, choć podchodziłam do niego z dystansem. Niby jedna książka, taka sama jak wiele innych, a towarzyszyły mi mieszana uczucia. Sama do końca nie wiedziałam czego mogę się po niej spodziewać. Opis często nie odzwierciedla tego, co możemy znaleźć w środku. Tak samo jak okładka, choć w tym przypadku jest piękna, magnetyzująca i przyciąga uwagę, to nie zawsze przekłada się to na jakość historii pod nią skrywanej.

Juli na prośbę swojego ojca, jedzie wraz z nim do jego wydawcy, aby tam spędzić przerwę świąteczną. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie to, że ma dotrzymać towarzystwa jego synowi, który obecnie próbuje poradzić sobie ze stratą narzeczonej. Charlie, niedawno popełniła samobójstwo, skacząc z klifu, a chłopak się za to obwinia. Zafascynowana Davidem, Juli, dzień po dniu, stara się do niego zbliżyć, a przy okazji odkryć, co tak naprawdę wydarzyło się na klifach. Ale zamiast odpowiedzi pojawia się, co raz więcej pytań. Pojawia się tajemnicza klątwa i dziwne szepty. Ktoś próbuje zwabić ją na skraj urwiska…
Czy to tylko wytwór jej wyobraźni?
Kto próbuje doprowadzić Juli do obłędu?
Jaka jest prawda o Charlie?


„Poczuła to pani! Od pierwszej chwili znalazła się pani pod wpływem klątwy Madeleine! Ostrzegałam panią, ale pani wolała mnie nie słuchać! A teraz pewnie jest już za późno!”


Od pierwszej chwili, kiedy zaczęłam czytać „Serce ze szkła”, poczułam niesamowity klimat, który książka roztacza wokół siebie. Jest intrygująca i tajemnicza, a co najlepsze, ciężko przewidzieć, co się wydarzy na kolejnych stronach. Z łatwością przeniosłam się do świata, opisanego przez autorkę. Bardzo łatwo było mi się w czuć, w całość. Stać się obserwatorem, a nawet czynnym bohaterem, w zależności od danej sytuacji. Niesamowicie wciąga, choć zabrakło mi uczucia, które nie pozwoliłoby mi się od niej oderwać. I w sumie, tak naprawdę nie wiem dlaczego tak się stało. Niby wszystko było idealnie, a jednak czegoś brakowało. Takiej wymownej kropki nad „i”, dopełniającej całość. Nie mniej jednak, w niczym to nie przeszkadza.

Siedemnastoletnia Julie z pochodzenia jest Niemką, która od dwóch lat mieszka w Stanach Zjednoczonych. Żyje sama z ojcem pisarzem, bujającym często w obłokach. W większości przypadków, musi sama radzić sobie ze swoimi nastoletnimi problemami. Z pozoru wydaje się być twarda, ale w środku jest kruchą dziewczynką, potrzebującą wsparcia. Jej uczucia łatwo zranić, przez co często reaguje zalewając się łzami. Nie umie kłamać. Z jej twarzy można czytać, jak z otwartej księgi. Nie jest typem imprezowiczki, ale ich nie unika. Potrafi przejrzeć ludzi na wylot, ale David jest dla niej zagadką, którą za wszelką cenę próbuje rozwikłać.

Autorka ma bardzo lekki styl, który łatwo i przyjemnie się czyta, ale nie porwał mnie na tyle, bym przeżywała stany emocjonalne, tak jak bohaterzy. Na pierwszy rzut oka może się wydawać, że mamy do czynienia ze zwykłym romansem, ale tak naprawdę jest to całkiem dobry kryminał. I to właśnie wątek kryminalny jest na pierwszym planie. Niestety, motyw romansu, według mnie, został trochę spłycony. Wydarzenia toczyły się bardzo szybko, wszystko było skupione wokół klątwy, a gdzieś w tle kiełkowało jakieś uczucie, które bardzo szybko się rozwijało. I tak naprawdę do tej pory nie wiem kiedy to się stało. Może byłam zbyt skupiona na całej tajemnicy, aby zauważyć to, co się dzieje na drugim planie.

Podczas czytania miałam cały czas wrażenie podobieństwa do innej powieści. Do tej pory nie mogę dopasować żadnego tytułu. Jednak te uczucie pozostaje i staje się bardzo męczące. Możliwe, że to przez narrację, którą bardzo rzadko spotykam w czytanych przeze mnie lekturach. Bohaterowie to sami indywidualności, którym nie udało się wzbudzić we mnie głębszych uczuć. Byli po prostu znośni. Jedynie David strasznie mnie denerwował, jego humory były nieprzewidywalne. Samo zakończenie, było dla mnie wielkim zaskoczeniem, tego się nie spodziewałam i możliwe, że tylko dlatego, bo byłam święcie przekonana o innym rozwiązaniu. Moje tropy mnie wyprowadziły w pole.

„Serce ze szkła” to początek nowej trylogii zainspirowanej słynną powieścią gotycką „Rebeka” Daphne du Maurier. Autorka pozostawiła sobie furtkę do kolejnej powieści i cały czas się zastanawiam, co przygotowała dla czytelnika. Więc na pewno sięgnę po kolejną część. Podsumowując lekturę mogę śmiał stwierdzić, że nie jest to tylko powieść dla młodzieży, ale także starszej grupie czytelników przypadnie do gustu. Książka wręcz idealnie umili czas w te jesienne wieczory.

Kathrin Lange urodziła się w 1969 roku. Pracowała jako wydawca i specjalista od mediów. W 2005 roku, skupiła się jedynie na pisaniu. Od tamtego czasu zyskała sławę jako autorka powieści historycznych i thrillerów młodzieżowych.


Moja ocena: 7/10

„Serce ze szkła” to tytuł, który nie od razu wpadł mi w oko. A jednak cały czas gdzieś mi się pojawiał przed oczami. W końcu mu uległam, choć podchodziłam do niego z dystansem. Niby jedna książka, taka sama jak wiele innych, a towarzyszyły mi mieszana uczucia. Sama do końca nie wiedziałam czego mogę się po niej spodziewać. Opis często nie odzwierciedla tego, co możemy...