Nim sięgnęłam po komiks, popełniłam mangowe samobójstwo. Obejrzałam anime. Nigdy tego nie robię! Jednak moja ciekawość była większa niż silna wola. Czy jest różnica? WIELKA. Jak dla mnie, manga wyraża więcej delikatności, uczuć – no i to co każdy mangowiec uwielbia – można zatrzymać się na jednym obrazku i po prostu się patrzeć. Dobra, jednak o czym jest ta manga??

Himari Momochi na swoje 16-ste urodziny otrzymuje testament. Okazuje się, że odziedziczyła stary dom. Nie czekając ani chwili dłużej, przeprowadza się tam. Dom osadzony jest na granicy dwóch światów – ludzi i duchów. Dodatkową niespodzianką jest fakt, że mieszka w nim.. tajemniczy Aoi. Jak poradzi sobie z tą całą sytuacją Himari? Czym tak naprawdę zajmuję się Aoi? Jaką tajemnicę skrywa chłopak?

Himari jest bardzo żywiołową dziewczyną. Czasami nie myśli co robi – przez co wprawia chłopaka w niemałe kłopoty. Czytając dużo mangi shoujo - romantyczne komedie – Himari wydaje się być najbardziej delikatną z dziewczyn. Nie udaje silnej i niezależnej kobiety, choć jest dojrzała jak na swój wiek. Bardzo ją polubiłam, mimo że na początku wydawała się nijaka. Bez charakteru, bez zainteresowań. Jednak z każdą stroną poznajemy ją co raz bliżej. Nie jest jednak – jak dla mnie – najważniejszą postacią.

Aoi skradł nie tylko moje serce, ale również i duszę. To tajemniczy chłopak, który zamieszkał w domu Momochi kilka lat wcześniej, niż główna bohaterka. Jego rola w tym domu jest bardzo tajemnicza. Duchy i pomniejsze demony, nazywają go Talizmanem. To osoba, która ma obowiązek utrzymywać równowagę między ludźmi a demonami. Czasami zmuszony jest odprawić egzorcyzmy a czasami wystarczy zwykła rozmowa. Bardzo podoba mi się pomysł, że w czasie egzorcyzmów, lub walki z demonami, zmienia się w kompletnie inną osobę. Aoi to mężczyzna, który poświęciłby życie by opiekować się Himari. Co ich tak naprawdę łączy? Czy miłość w tej sytuacji jest możliwa?

„Strażnik domu Momochi” to genialna pozycja dla ludzi, poszukujących komiksów z mitologią Japońską. Spotkamy w pierwszych tomach między innym: Shoojoo – legendarne stworzenia podobne do małpy, słynące z upodobania do alkoholu- Nue – demon występujący pod postacią chimery małpy, szopa, tygrysa i węża czy też Onmoraki – czarnopióry ptak stworzony z energii zmarłych, którzy nie otrzymali odpowiedniego pochówku. Połączenie komedii, romansu i mitologii to chrapka dla każdego maniaka Japonii. Dodać do tego przepiękną kreskę fenomenalne dialogi i dużą ilość tomów – to wszystko powoduje, że komiks staje się genialny. Co do tych "trudnych" japońskich nazw - nie martwcie się! Wydawca zadbał również i o taki szczegół. Wszystkie ważne nazwy - czy to bogów, czy świąt - wydawca tłumaczy znaczenie ich, a czasami nawet krótką historię.

Nie znajdziemy tam tony krwi, krwawej walki, horroru czy ciężkiego kryminału. Znajdziemy natomiast świetnych bohaterów, genialne pomysły i mitologię, która porywa nas od pierwszych stron. Zachęcam wszystkich do przeczytania – i tych młodych i tych starszych. To fenomenalna pozycja, na jesienne, zimne noce.

Nim sięgnęłam po komiks, popełniłam mangowe samobójstwo. Obejrzałam anime. Nigdy tego nie robię! Jednak moja ciekawość była większa niż silna wola. Czy jest różnica? WIELKA. Jak dla mnie, manga wyraża więcej delikatności, uczuć – no i to co każdy mangowiec uwielbia – można zatrzymać się na jednym obrazku i po prostu się patrzeć. Dobra, jednak o czym jest ta manga??

Himari...