SPIDER-MAN DOJRZALSZY ACZ NIEPEŁNY

Mark Millar to jeden z moich ulubionych twórców. Świetny artysta, który lubi rzeczy mocne, kontrowersyjne, brutalne, łamiące schematy i najczęściej wykraczające poza tylko rozrywkę. Spider-Man, czyli mój ulubiony Marvelowski bohater, w jego wykonaniu był więc jak spełnienie marzeń. Z tym, że nie do końca wyszło tak, jak powinno. Dlaczego? Bo szata graficzna to nie moja bajka, a do tego polskie wydanie pozostawia wiele do życzenia. No i Millar ma w swoim dorobku zdecydowanie lepsze historie. Choć akurat fabularnie rzecz, mimo oparcia jej na zgranych motywach, jest naprawdę dobra.

Najgorszy koszmar Petera się spełnia! Nowy wróg poznaje jego tożsamość i zagraża jego bliskim. Tak zaczyna się szaleństwo: ciocia May zostaje porwana, a na Spidera czeka zastęp jego największych wrogów. Ale ma też pomoc w postaci Czarnej Kotki. Tylko czy to wystarczy?

http://ksiazkarniablog.blogspot.com/2022/11/marvel-knights-spider-man-smiertelna.html

SPIDER-MAN DOJRZALSZY ACZ NIEPEŁNY

Mark Millar to jeden z moich ulubionych twórców. Świetny artysta, który lubi rzeczy mocne, kontrowersyjne, brutalne, łamiące schematy i najczęściej wykraczające poza tylko rozrywkę. Spider-Man, czyli mój ulubiony Marvelowski bohater, w jego wykonaniu był więc jak spełnienie marzeń. Z tym, że nie do końca wyszło tak, jak powinno....

Mark Millar kolejny raz udowodnił, że w pisaniu scenariuszy nie ma sobie równych. Z prostej historii o tym, jak Ciocia May zostaje porwana udało mu się stworzyć wciągający scenariusz. Nie zabrakło cech charakterystycznych dla Millara - brutalności i dramatyzmu zmieszanych tak, aby tworzyły dobrą całość. Rysunki i ich dynamika doskonale oddają charakter i klimat komiksu.

Mark Millar kolejny raz udowodnił, że w pisaniu scenariuszy nie ma sobie równych. Z prostej historii o tym, jak Ciocia May zostaje porwana udało mu się stworzyć wciągający scenariusz. Nie zabrakło cech charakterystycznych dla Millara - brutalności i dramatyzmu zmieszanych tak, aby tworzyły dobrą całość. Rysunki i ich dynamika doskonale oddają charakter i klimat komiksu.

Pajęczak w tarapatach – nieznani sprawcy uprowadzili Ciocię May i wszystko wskazuje na to, że stoi za tym ktoś kto zna prawdę o prawdziwej tożsamości bohatera. Komiks pochodzi bardzo fajnego okresu w historii tego superbohatera – Parker jest nauczycielem, May wie już o alter-ego swojego krewnego, a Mary Jane jest wróciła po rozstaniu. Dobrze zostają tutaj przedstawione relacje z najbliższymi oraz to jaki wpływ wydarzenia mają na jego życie osobiste. Dobrym pomysłem było też pokazanie bezradności głównego bohatera – inni superherosi specjalnie się nim nie przejmują i pomocy musi szukać niestety w najmniej oczekiwanym miejscu. Również złoczyńcy zyskali tu dodatkową motywację, a ich charaktery zostały pogłębione. Dużym minusem komiksu jest to, że jest to zaledwie początek większej całości – czytelnik nie dostaje tu rozwiązania zagadki, a końcówka wyraźnie sugeruje ciąg dalszy. Jeżeli chodzi o rysunki, to do mnie specjalnie nie przemawia ten kreskówkowy styl, ale nie jest źle. Podsumowując, całkiem porządna rozrywka.

Pajęczak w tarapatach – nieznani sprawcy uprowadzili Ciocię May i wszystko wskazuje na to, że stoi za tym ktoś kto zna prawdę o prawdziwej tożsamości bohatera. Komiks pochodzi bardzo fajnego okresu w historii tego superbohatera – Parker jest nauczycielem, May wie już o alter-ego swojego krewnego, a Mary Jane jest wróciła po rozstaniu. Dobrze zostają tutaj przedstawione...

Millar to scenarzysta z górnej półki, chyba żadnemu komiksowemu fanatykowi nie trzeba tego tłumaczyć. Inteligentne dialogi, błyskotliwy humor i dojrzałe podejście do świata superherosów zapewniły mu miejsce w mojej świętej trójcy nieomylnych twórców, zaraz obok Snydera i Moore'a. I już kiedy się jarasz, bo "O! Nowy Miller w Kolekcji!", okazuje się, że nawet najlepszym zdarza się potknąć...

"Śmiertelna Trwoga" to historia, jakby nie patrzeć, niezbyt nowatorska. Ot, ktoś wie, kim jest Spooder i postanawia to wykorzystać, uderzając w najbardziej czułe punkty (czyli w rodzinę),a Pajęczak nie potrafi sobie sam z tym poradzić, panikuje, chwyta się wszystkich możliwych sposobów, a przy okazji ostro dostaje po mordzie.

Millar trafił ze swoją opowieścią w bardzo intensywny dla Petera Parkera czas - ciotka bohatera w końcu (bo to już wstyd był, powoli wyrastała na najgłupszą postać w historii!!) ogarnęła, że mieszkała ze Spooderem od lat, żona zrezygnowała z separacji, a sam Parker znalazł sobie fajną robotę - dlatego też sam początek jest tu najlepszy. Kiedy w idealne życie wkrada się nagle zbrodnia, tajemnica, bezsilność - bardzo zręcznie opisane to wszystko. Tylko że im dalej, tym gorzej. "Śledztwo" Spidera jest w 100% chaotyczne, polega głównie na bieganiu od bohatera do bohatera (mamy tu bardzo irytujące cameo Avengersów - ale ja po prostu nie znoszę tej bandy zamożnych cwaniaków) i błaga o pomoc, potem daje się stłuc na te przysłowiowe kwaśne jabłko dawnym wrogom, którzy normalnie powinni paść od dwóch ciosów, a jakby cierpień mu było mało, to jeszcze na końcu... A, nie będę spoilować. Powiem tylko, że końcowy cliffhanger daje nadzieję na zdecydowanie lepszy drugi tom opowieści (to i obecność Black Cat).

Millar, który zasłynął świetnym Kick-Assem, Wojną Domową czy Ultimates (to trzecie gorąco polecam nawet tym, którzy komiksów nie lubią) do innego poziomu mnie przyzwyczaił. Tego Spider-mana nie ratuje nawet humor, na który liczyłem chyba najbardziej. Cały tom pełen jest sucharów i tragicznych one-linerów wyjętych z sitcomu. Może drugi tom to uratuje, kto wie?

Jak na razie, krótko mówiąc - ZAWÓD!

Millar to scenarzysta z górnej półki, chyba żadnemu komiksowemu fanatykowi nie trzeba tego tłumaczyć. Inteligentne dialogi, błyskotliwy humor i dojrzałe podejście do świata superherosów zapewniły mu miejsce w mojej świętej trójcy nieomylnych twórców, zaraz obok Snydera i Moore'a. I już kiedy się jarasz, bo "O! Nowy Miller w Kolekcji!", okazuje się, że nawet najlepszym...