Nancy będąc jeszcze młodą, zdrową osobą wymogła na Eugene przyrzeczenie i to ono właśnie w pewnym momencie wprawia w ruch całą maszynerię. Przyjaciel ma spełnić swą obietnice, ale dopiero w Coffeeville, gdzie wyruszają razem z dwojgiem innych przyjaciół, którzy wspólnie udadzą się w podróż, również tą noszącą znamiona przeszłości. Będzie tu powrót do lat 60-tych, wydarzeń wojennych, rozmów o segregacji rasowej oraz eutanazji i wiążącej się z tym aspektem wiary.

Treść traktuje o bardzo istotnych i trudnych kwestiach, za to autor w sposób ujmujący aplikując to wszystko z nutą humoru, nieznacznej kokieterii, pod postacią zabawnych dialogów i niecodziennych sytuacji stwarza lekkość formy obciążonej jednak tematyką.
Pisać o śmierci w zabawny sposób? A dlaczego nie, skoro na bohaterów wybiera się osoby starsze, które wiedzą co to trudy istnienia, wciąż spotykają się ze śmiercią bliskich czy znajomych. Barwne postaci, które zabierają nas w tą ostatnią podróż tak naprawdę uczą życia.
Myślę, że to taki rodzaj lektury, którą każdy odbierze na swój sposób. I nie chodzi mi o to czy się bardziej lub mniej spodoba, lecz ile dla nas będzie znaczyć sposób patrzenia bohaterów i na ile odnajdziemy w tym siebie.
Książka ma charakter wspomnień, ale jest również przygodą i melodramatem zarazem. Niespieszna opowieść, a przynajmniej tak chciałoby się ją przeczytać, chociaż gdy już się zacznie to trudno się oderwać.

Nancy będąc jeszcze młodą, zdrową osobą wymogła na Eugene przyrzeczenie i to ono właśnie w pewnym momencie wprawia w ruch całą maszynerię. Przyjaciel ma spełnić swą obietnice, ale dopiero w Coffeeville, gdzie wyruszają razem z dwojgiem innych przyjaciół, którzy wspólnie udadzą się w podróż, również tą noszącą znamiona przeszłości. Będzie tu powrót do lat 60-tych, wydarzeń...