Po samym tytule oczekiwałem czegoś innego. a więcej się dowiedziałem o polowaniach na dziki i bażanty...

Po samym tytule oczekiwałem czegoś innego. a więcej się dowiedziałem o polowaniach na dziki i bażanty...

Muszę przyznać, iż jestem rozczarowana książką. Spodziewałam się czegoś, co głęboko zapadnie mi w psychikę, a tymczasem czuję wielki niedosyt. Książki, które nawiązują do rzezi wołyńskiej są mi niezwykle bliskie z tego względu, że tam zostali pomordowani moi przodkowie przez Bandy UPA. Tym bardziej z wielkim zaciekawieniem sięgam po książki w tym temacie.

Kiedy zobaczyłam okładkę książki, a zwłaszcza jej tytuł, pomyślałam - koniecznie muszę przeczytać - może dowiem się czegoś nowego. Jednakże już przeczytawszy niniejszą pozycję zastanawiam się czy, aby na pewno tytuł jest adekwatny do treści powieści? Oprócz tego, że mamy trochę wspominek o Wołyniu, to reszta powieści opowiada o karierze bohatera w Ludowym Wojsku, a całość przeplatana jest wątkiem łowieckim, który nie ma nic wspólnego z tytułem i który ewidentnie nie pasuje do tej książki.

Czytelnik sięgając po książkę, nie ma ochoty czytać o życiu autora, czy też o karierze Józefa. Czytelnik sięgając po tę książkę, pragnie zastać brutalnej i prawdziwej wiedzy na temat tego, co bandy UPA dokonali na Polakach, do jak makabrycznych rzeczy byli w stanie się posunąć, by zniszczyć każdego naszego rodaka. To jest temat o którym powinno się mówić, o tym nie można zapomnieć.

Liczyłam, że książka będzie bardzo emocjonująca, a zastałam nudną, nic nie wartą powieść. Język, którym posługuje się autor zostawia wiele do życzenia, widać, że jest amatorski. Nie zastałam w tej książce makabrycznych scen, przyprawiających mnie o dreszcze, czy też wyciskających łez z oczu. Zastałam, że się tak wyrażę nudną jak flaki z olejem powieść, nic nie wnoszącą do mojego życia.

"Przytulili się do siebie, całował jej ciało, pieścił jej młode piersi, kochali się."

Kiedy miejsce miała rzeź wołyńska, moja babcia była małą dziewczynką, której udało się ją przeżyć. Opowiadając po wielu latach o losach swoich bliskich, człowiek odczuwał sobą każdą tą scenę, która wnosiła do serca wiele cierpienia, wręcz przeżywał ją razem z nią.

Jedno jest pewne. Ludzie, którym udało się przeżyć te tragiczne wydarzenia, już na zawsze w swej psychice będą miały obraz tamtych dni. Tego nie da się wymazać, tego nie da się zapomnieć, z tym trzeba żyć.

"Oczekiwanie jak przed walką. Nie wiadomo, jak się ona potoczy, nikt nie myśli, czy przeżyje. Każdy z nas stracił rodzinę i bliskich. Ludzie są bardzo zdeterminowani. Nie ma mowy o strachu, jest chęć zemsty na mordercach. Nie będzie żadnej litości."

Reasumując Rzeź Wołyńska. Pamięć piekła to powieść, która niewiele ma wspólnego z tytułem. Jest mi niezmiernie przykro, że muszę dać tak niską ocenę, ale niestety na inną moim zdaniem nie zasługuje. Spodziewałam się wielu emocji podczas czytania, a tymczasem otrzymałam pozbawioną uczuć, wręcz oschłą historię z życia samego autora przeplataną opowieściami o karierze i życiu intymnym pana Józefa. Szczerze odradzam zasięgnięcia po tę pozycję.

czytaninka.blogspot.com

Muszę przyznać, iż jestem rozczarowana książką. Spodziewałam się czegoś, co głęboko zapadnie mi w psychikę, a tymczasem czuję wielki niedosyt. Książki, które nawiązują do rzezi wołyńskiej są mi niezwykle bliskie z tego względu, że tam zostali pomordowani moi przodkowie przez Bandy UPA. Tym bardziej z wielkim zaciekawieniem sięgam po książki w tym temacie.

Kiedy zobaczyłam...

Beznamiętnie napisana powieść Aleksandra Ławskiego - "Rzeź wołyńska. Pamięć piekła" jest książką, która mnie rozczarowała. Są to wspomnienia emerytowanego oficera Ludowego Wojska Polskiego, wcześniej żołnierza 27. Wołyńskiej Piechoty Armii Krajowej, poźniej czynnego uczestnika Akcji Wisła - pana Józefa, przeplatane scenami rodzajowymi z polowań w czasach nam współczesnych, w których uczestniczy wraz z autorem niniejszej opowieści.
Oschły sposób opowiadania o tym, co działo się na Wołyniu, w czasach sukcesywnych rzezi dokonywanych na Polakach przez UPA, kłóci się z tym, co nasuwa wyobraźnia.
Peerelowskie dzieje pana Józefa, robiącego karierę w LWP i jego życie intymne, są nudne jak przysłowiowe flaki z olejem. Podobnie jak rozdziały dotyczące samego Aleksandra Ławskiego, czyli autora przez duże AU.
Przekonywanie czytelnika o tym jak szlachetne są polowania i jak wielkoduszni są myśliwi doprowadza mnie do mdłości. A już zestawienie mordowania ludzi i zabijania dla rozrywki zwierząt...
A tyle jest dobrych książek. Lekturę tejże powieści odradzam.

Beznamiętnie napisana powieść Aleksandra Ławskiego - "Rzeź wołyńska. Pamięć piekła" jest książką, która mnie rozczarowała. Są to wspomnienia emerytowanego oficera Ludowego Wojska Polskiego, wcześniej żołnierza 27. Wołyńskiej Piechoty Armii Krajowej, poźniej czynnego uczestnika Akcji Wisła - pana Józefa, przeplatane scenami rodzajowymi z polowań w czasach nam współczesnych,...

Z coraz większym zainteresowaniem sięgam do książek dotyczących problematyki stosunków polsko-ukraińskich na dawnych Kresach Wschodnich RP. Bierze się to prawdopodobnie z tego, że moi rodzice pochodzą z tamtych stron; tam się urodzili, tam spędzili dzieciństwo i młodość, tam zastała ich wojna. Nigdy jednak nie słyszałam z ich ust, jako bezpośrednich świadków, o mordach dokonywanych przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej. Owszem, mówiono o tym, ale sami tego nie doświadczyli ani oni, ani ich bliscy.
"Rzeź wołyńska" nie jest tak wstrząsająca, nie zawiera tak drastycznych opisów bestialstwa jak "Strach", ale pokazuje i uzmysławia, jak te zdarzenia sprzed ponad 70 lat tkwią głęboko w psychice i pamięci tych, którzy to przeżyli.
Autor przyjął w swej książce konwencję wspomnień, snutych podczas polowań przez Józefa Golina, urodzonego na Wołyniu, który był świadkiem mordowania mieszkańców polskich wsi, który opowiada o organizowaniu oporu przeciwko ukraińskim nacjonalistom, konieczności rozstania się z matką i braćmi, pierwszej miłości, śmierci ojca, walkach w 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK, służbie w Wojsku Polskim oraz konsekwencji, wynikających z jego przeszłości.
Wspomnienia to tylko niewielka część książki; wokół toczy się normalne życie, tak Józefa jak i współtowarzysza polowań i słuchacza wspomnień. Całość nie najgorsza, ale po tytule spodziewałam się czegoś innego. Niemniej czyta się zupełnie dobrze.

Z coraz większym zainteresowaniem sięgam do książek dotyczących problematyki stosunków polsko-ukraińskich na dawnych Kresach Wschodnich RP. Bierze się to prawdopodobnie z tego, że moi rodzice pochodzą z tamtych stron; tam się urodzili, tam spędzili dzieciństwo i młodość, tam zastała ich wojna. Nigdy jednak nie słyszałam z ich ust, jako bezpośrednich świadków, o mordach...