Nie ma co rozwodzić się nad opisaną historią, bo wiadomo, że jest jak we wszystkich podobnych książkach smutna. Jednak po którejś już z rzędu lekturze tej autorki, jak i innych jej podobnych muszę z przykrością stwierdzić, że opieka społeczna w Wielkiej Brytanii jest do niczego. Nie będę się w tym momencie rozpisywała na temat naszej rodzimej opieki, ponieważ książki pisane przez panią Glass nie dotyczą Polski. Zauważyłam, że sprawy dzieci nie są odpowiednio dopilnowane, jak by się wydawało. Najczęściej sprawy przerzucane są z miejsca do miejsca bez należytej staranności, przedstawiciele opieki zrzucają na siebie obowiązki a wielu z nich nie jest moim zdaniem kompetentne. Osoby podejmujące się opieki nad takimi dziećmi chyba nie do końca zdają sobie sprawę na co się porywają (nie dotyczy to oczywiście samej pani Glass, która najczęściej jest kolejną już z rzędu opiekunką, ponieważ poprzedni opiekunowie szybko sobie "odpuszczają"). Nie podoba mi się również zbyt duża moim zdaniem tolerancja dla rodziców, którzy nie tyko nie wywiązują się ze swoich obowiązków, ale wprost destrukcyjnie działają na swoje dzieci. Przykładem może być sytuacja opisana w tej konkretnej historii, gdzie matka klnie, ubliża ochroniarzowi i nikt kompletnie na to nie reaguje. Dziecko prowadzane jest na spotkania bez względu na to czy tego chce czy nie, bo tak postanowił sad, opieka czy jeszcze inna instytucja, a matka nie przychodzi sobie na spotkania i nadal dawane jej są kolejne szanse. Moim zdaniem niszczy to psychikę dziecka i podważa jego samoocenę. Zastanawiam się kto w takim wypadku jest w tym momencie najwięcej chroniony. Śmiem wątpić, czy jest to dziecko. Lektura ciekawa jak zawsze i jak zawsze okropnie dołująca.

Nie ma co rozwodzić się nad opisaną historią, bo wiadomo, że jest jak we wszystkich podobnych książkach smutna. Jednak po którejś już z rzędu lekturze tej autorki, jak i innych jej podobnych muszę z przykrością stwierdzić, że opieka społeczna w Wielkiej Brytanii jest do niczego. Nie będę się w tym momencie rozpisywała na temat naszej rodzimej opieki, ponieważ książki pisane...