Bóg jest tam, gdzie jest coś z dobra. Bóg codzienności - Bóg nie klerykalny ani nie klasztorny, lecz Bóg w ludziach, często bezbronny, poniewierany, "kenotyczny", który potrafi pomniejszyć samego siebie i utożsamia się z najmniejszym z ludzi. (W. Hryniewicz, "Chrześcijaństwo nowych początków. Z ks. Wacławem Hryniewiczem OMI rozmawia Radosław Romaniuk", s. 7).

Bóg jest tam, gdzie jest coś z dobra. Bóg codzienności - Bóg nie klerykalny ani nie klasztorny, lecz Bóg w ludziach, często bezbronny, ponie...

Przyszedł dzisiaj czas na teologów poszukujących. Poszukiwanie czyni nas bliższymi ludzkim rozterkom i zwątpieniom. Czują to zwłaszcza ludzie mający trudności w wierze, agnostycy i niewierzący. Zadufana pewność w sprawach wiary rani ich i od razu stwarza dystans. Trzeba być po stronie szukających, rozumieć ich wrażliwość. Nie jesteśmy specjalistami od Pana Boga, tylko ludźmi wiary i nadziei, szukającymi zrozumienia. Wydaje się, że minął czas podręcznikowych definicji i gotowych odpowiedzi. Kiedy szuka się razem z innymi, w kontakcie z ludzkimi sprawami - wtedy jest szansa żywego oddźwięku i głębszego rezonansu. Widzę to na przykładzie listów. Ludzie piszą, dzielą się swoimi wątpliwościami. Przyznają, że myśleli podobnie, tylko nie odważali się tego wyrazić albo nie zdołali sformułować, choć w głębi serca czuli tak samo. To jest wielka zachęta dla teologa, żeby spokojnie szukał dalej. Usiłuję być teologiem poszukującym. (W. Hryniewicz, "Chrześcijaństwo nowych początków. Z ks. Wacławem Hryniewiczem OMI rozmawia Radosław Romaniuk", s. 5).

Przyszedł dzisiaj czas na teologów poszukujących. Poszukiwanie czyni nas bliższymi ludzkim rozterkom i zwątpieniom. Czują to zwłaszcza ludzi...

Wczesne chrześcijaństwo zdogmatyzowało tylko podstawowe prawdy o bóstwie i człowieczeństwie Chrystusa oraz o bóstwie Ducha Świętego. Credo kończy się słowami oczekiwania życia przyszłego. Jestem krytyczny wobec późniejszej tendencji do mnożenia dogmatów w chrześcijaństwie zachodnim. Doktryny potrafią dzielić i zniewalać. Nieraz były dogmatyzowane przedwcześnie. Zanika wówczas wzajemna otwartość i chęć uczenia się od siebie nawzajem. Tak rodziły się wiekowe antagonizmy, konflikty i niekończące się kontrowersje. I żeby to jeszcze same doktryny zderzały się ze sobą! Ranią się wyznawczy tych doktryn. Nie dziwmy się, że wielu ludzi odchodziło od wiary w Boga, patrząc na owoce chrześcijaństwa i na jego obecność w dziejach. Wsłuchując się w dyskusje wokół Konstytucji Europejskiej, myślę, że źródłem oporu pewnych kręgów Europejczyków wobec wprowadzenia tam zapisu o chrześcijańskich korzeniach naszej kultury jest pamięć o tym, jak to z chrześcijaństwem bywało. (W. Hryniewicz, "Chrześcijaństwo nowych początków. Z ks. Wacławem Hryniewiczem OMI rozmawia Radosław Romaniuk", s. 5).

Wczesne chrześcijaństwo zdogmatyzowało tylko podstawowe prawdy o bóstwie i człowieczeństwie Chrystusa oraz o bóstwie Ducha Świętego. Credo k...