Zacząłem czytać ,,Fatale'' ze względu na nazwisko: Ed Brubakera, który stał się cichym bohaterem powieści kryminalnych. Ma niepokojący zmysł do historii przestępczych, utkanych z poszlak i epizodycznych ról, gdzie postacie drugoplanowe potrafią przyćmić pierwsze tło. Twórca postanowił scalić ,,bondowskie'' motywy z czarnym kryminałem, co wywołuje nie mały odruch czytelniczy, ponieważ pierwsze strony są pełne akcji i nieprawdopodobnych scen, jak w serii o agencie 007. Ale znając wyczyny Brubakera wiedziałem, że stonuje przebieg wydarzeń, więc kilka chwil później zaczął snuć opowieść o kobiecie ,,wężu'' - usidlającej mężczyzn, gdzie dochodzenie nigdy nie idzie w prawidłowym kierunku, a pytania piętrzą się częściej niż odpowiedzi. I chociaż jestem uczulony na temat sekt, ponieważ uważam to za jakąś niewymagającą fantastykę - w miarę sensownie wpleciono okultystyczne bractwo do akt śledztwa z morderstwem o właściwościach nadprzyrodzonych.

Przestrzegam, to nie jest zwykły kryminał, ponieważ wielokrotnie zaskakuje zmianą gatunku: na początku wygląda jak kino sensacyjne, by przeobrazić się w horror nadnaturalny i kryminał z groszowych publikacji. Nie jest to ani szczytowe osiągnięcie Brubakera, a już na pewno nie rasowy kryminał, gdyż bawi się ilością tropów gatunkowych, przez co nieco traci w smaku, a bohaterowie zostają obdarci ze śmiertelności.

Zacząłem czytać ,,Fatale'' ze względu na nazwisko: Ed Brubakera, który stał się cichym bohaterem powieści kryminalnych. Ma niepokojący zmysł do historii przestępczych, utkanych z poszlak i epizodycznych ról, gdzie postacie drugoplanowe potrafią przyćmić pierwsze tło. Twórca postanowił scalić ,,bondowskie'' motywy z czarnym kryminałem, co wywołuje nie mały odruch...