[Uwaga – potencjalne spoilery!]

Po raz kolejny na ulicach pojawiły się zombie. Po raz kolejny zaatakowana ludzkość musi bronić się przed inwazją żywych umarlaków i wykorzystywać wszystkie sposoby, by przeżyć czasy apokalipsy. Tym razem stwory zaatakowały we Wrocławiu, a wszystko to jest osią powieści Magdaleny Owczarek – „Po moim trupie”.

Niestety, książka nie wnosi zupełnie nic do tematyki zombie. To zwykła, naiwna opowiastka dla nastolatków, pełna absurdów, których kwintesencją jest końcówka. Już sama bohaterka, Karolina Świetlicka wykazuje cechy typowej blondynki z dowcipów. Zaraz na początku powieści słyszy w telewizyjnych wiadomościach o rozprzestrzenianiu się zarażeń i zwiększającej się liczbie zombie. Cóż robi nasze dziewczę – biegnie do sklepu i robi zapasy? O nie! Przecież ona robi zakupy raz na pięć dni, nie będzie ruszać tyłka z powodu jakiejś tam ogólnoświatowej epidemii. Jej zaskoczenie, że lodówka prawie pusta a na ulicy pełno umarlaków rozśmieszyło mnie do łez. A kiedy już nasza blondi dociera do sklepu, stwierdza że ludzie to durnie, bo zostawili świeże mięso i warzywa w sklepie. Cóż, świeże mięso po kilku dniach leżenia w cieple (prądu wszak nie ma) chyba nie jest najsmaczniejszym produktem. Nic dziwnego, że ci „durnie” pobrali w pierwszej kolejności choćby konserwy, zostawiając np. jajka mniej inteligentnym klientom.

Nasza bohaterka, po brawurowej ucieczce ze sklepu i dostaniu się najpierw na posterunek, a następnie do akademika UW „Kredki” otrzymuje pseudonim „Księżniczka”. I biorąc pod uwagę, jakiego iście królewskiego focha strzeliła w stronę kolegi za to, iż wybrał jedyne sensowne rozwiązanie w kryzysowej sytuacji, jest to ksywa całkiem uzasadniona (choć Karolina nie zdaje sobie z tego sprawy, no ale, jak wiadomo, inteligencją to ona nie grzeszy).

Co do fabuły – jakoś się toczy, aż do momentu spotkania pewnej Lilki. Do tego czasu wszystko jest jasne – zgromadzeni w „Kredce” studenci stworzyli twierdzę i próbują robić raz za czas wypad na miasto. Niestety, z reguły kończący się tragicznie. Nie ma prądu, woda jest, gaz chyba też – można żyć, zwłaszcza, że są generatory. I choć, pomijając nieudacznictwo Księżniczki i bzdurne decyzje, jakie podejmuje, książka jest dość przyzwoita, to końcówka burzy wszystko. To chyba jedno z najgłupszych, najbardziej infantylnych zakończeń, jakie czytałem.

Kiedy pojawia się Lilka, fabuła traci całkowicie sens. Jej spostrzeżenia mają się nijak do całej poprzedniej części, w dodatku są bezsensowne. Nie chcąc zdradzać za wiele przypomnę tylko znane łacińskie przysłowie, którego rudowłosa amazonka (i chyba autorka też) nie znała – „Nec Hercules contra plures”. I dlatego ta postać jest dla mnie nierealna i sztuczna. W dodatku rozpoczynająca katastrofę, jaką jest zakończenie tej książki.

Bo końcówka wręcz poraża głupotą. Już pomijam radość z uruchomienia nadajnika radiowego i możliwości nadawania, bo pewnie ludzie odbiorą. W mieście ogarniętym inwazją umarlaków i pozbawionym prądu radia raczej słuchać się nie da, chyba że ktoś zamiast w żywność zaopatrzył się w odbiornik na baterie i lubi sobie posłuchać ciszy w eterze. Ale sam pomysł na jaki wpada nasza Księżniczka, doskonale oddaje poziom jej inteligencji. Nic to, że w każdej chwili może zabraknąć gazu, wody, że żywność kiedyś się skończy. Co kogo obchodzi, że generatory nie działają na powietrze, a samochody nie jeżdżą na solonej wodzie? Grunt to się dobrze bawić!

Niestety, książka mnie rozczarowała. Pomijam już drobiazgi, jak nieuzasadniony nadmiar przekleństw czy dość niefortunne osadzenie akcji we Wrocławiu. Ale dziwi mnie różnica w postrzeganiu zombie na początku i na końcu książki czy irracjonalne zachowania bohaterów. Rozumiem, że w założeniu miała to być lekka książka z odrobiną czarnego humoru, ale nie zwalnia to autorki od zachowania pewnego realizmu zachowań ludzkich w sytuacji zagrożenia. Była już saga o wampirach dla niezbyt wymagających (delikatnie mówiąc) czytelników, teraz mamy podobną książkę o zombie. Przykro mi, do mnie to nie trafia.

[Uwaga – potencjalne spoilery!]

Po raz kolejny na ulicach pojawiły się zombie. Po raz kolejny zaatakowana ludzkość musi bronić się przed inwazją żywych umarlaków i wykorzystywać wszystkie sposoby, by przeżyć czasy apokalipsy. Tym razem stwory zaatakowały we Wrocławiu, a wszystko to jest osią powieści Magdaleny Owczarek – „Po moim trupie”.

Niestety, książka nie wnosi...