Przypadki… to drobna książka, zarówno formatem (210 x 100 mm),jak i objętością, ponieważ liczy sobie łącznie 58 stron, na których zamieszczono 53 nieme odcinki z udziałem profesora Filutka. Paski są w układzie pionowym – składają się one przeważnie z 3 kwadratowych kadrów zamieszczonych jeden pod drugim. Takie ustawienie paneli wymusza format publikacji. Ciekawe, czy uda się go utrzymać przy zbiorczym wydaniu? Warto wspomnieć, że podobnie prezentowano je w „Przekroju”, a za życia autora ukazały się cztery książki z Profesorem i psem Filusiem jako głównymi bohaterami (pierwsza już 1957 roku, następne – kolejno w latach – 1961, 1964 oraz 1983),które również wydrukowane zostały w pionowym układzie.
Filutek, przez wszystkie lata ukazywania się, zawsze był przedstawiany jako starszy pan z charakterystyczną, sterczącą do przodu białą brodą, ubrany w czarny surdut, z muchą pod szyją, melonikiem na głowie i czarnym parasolem – rasowy dżentelmen. Ale taki swojski, „nasz”, a nie sztywny i zdystansowany brytyjski. Taki, który z dziurawą siatką goni po łące motyle, chroni się rozpiętym parasolem przed strzałą amora, wychodzi na podwórko, aby pokopać piłkę z chłopakami. Rysunkowe żarty Lengrena oparte są zwykle na humorze sytuacyjnym i mimo tego, że są „brodą” (dosłownie i w przenośni),to nadal śmieszą!

- - -
całość można przeczytać tu:
http://dybuk.wordpress.com/2014/07/14/przypadki-prof-filutka/

Przypadki… to drobna książka, zarówno formatem (210 x 100 mm),jak i objętością, ponieważ liczy sobie łącznie 58 stron, na których zamieszczono 53 nieme odcinki z udziałem profesora Filutka. Paski są w układzie pionowym – składają się one przeważnie z 3 kwadratowych kadrów zamieszczonych jeden pod drugim. Takie ustawienie paneli wymusza format publikacji. Ciekawe, czy uda...