Rachel po upadku z dachu trafia do kostnicy. Nigdzie jednak nie ma "samobójczyni", przez którą zaliczyła upadek. Na miejscu Johnny odkrywa, że jej stan jest czymś pośrednim między życiem a śmiercią...

Wreszcie zaczyna się coś wyjaśniać. Fabuła nabiera tempa, a kiedy niestety napięcie na chwilę zaczęło spadać, Terry walnął mnie po oczach genialnymi plenerami lasu nocą (brutalnie mangowym stylem operowania greyscale'em) i znów byłem zachwycony.

I cóż mogę tu dodać, poza: Przeczytajcie koniecznie?

Rachel po upadku z dachu trafia do kostnicy. Nigdzie jednak nie ma "samobójczyni", przez którą zaliczyła upadek. Na miejscu Johnny odkrywa, że jej stan jest czymś pośrednim między życiem a śmiercią...

Wreszcie zaczyna się coś wyjaśniać. Fabuła nabiera tempa, a kiedy niestety napięcie na chwilę zaczęło spadać, Terry walnął mnie po oczach genialnymi plenerami lasu nocą...

Widać, że to historia rozpisana na większą ilość zeszytów. Niby powolutku, powolutku coś się wyjaśnia, w komplecie z puzzlem do układanki dostajemy kolejne elementy, ale jeszcze brakuje kawałków do spięcia.
Fajnie.
Dobry horror.

Widać, że to historia rozpisana na większą ilość zeszytów. Niby powolutku, powolutku coś się wyjaśnia, w komplecie z puzzlem do układanki dostajemy kolejne elementy, ale jeszcze brakuje kawałków do spięcia.
Fajnie.
Dobry horror.