Jeśli są tacy, którzy czytali kiedykolwiek moje wrażenia i opinie odnośnie książek Kinga, widząc, że wstawiam kolejną z nowo przeczytanej książki pana Kinga, są niemalże pewni, że ponownie wyleje z siebie morze pięknych słów, opisujących jego niebywały talent i klasę.

Może zdaniem niektórych zabija to obiektywizm, ale w pełni świadom swych słów śmiało mogę stwierdzić, że potrafię odróżnić jakąś wybitną jego książkę, od tych trochę słabszych...
Potrafię to wszystko zrównoważyć i ukształtować właściwą dysproporcję w ocenach...
Lecz jakie to ma znaczenie, skoro nawet jego nieco słabsze książki i tak mi się podobają...
Więc można sobie tylko wyobrazić jak wielkie wrażenie wywarły na mnie książki, które oceniłem najwyżej...
Czerpię ogromną przyjemność z każdej jego książki...tak już mam i tak mi pozostanie...nie mam na to żadnego wpływu...po co bawić się w oszukiwanie emocji...!!!
Sami bohaterowi naszkicowani przez Kinga nie wyróżniają się niczym szczególnych. Są po prostu mało ciekawi...
Najbardziej ujęło mnie w tej powieści to, w jaki sposób King wczuł się w tytułowego psa Cujo...
...w jego emocje i to, co robiło z nim, z jego układem nerwowym, z jego zachowaniem ugryzienie nietoperza, który przeniósł na niego wściekliznę...
Z kochającego, wesołego, pełnego życia psa stał się maszyną do zabijania...wielką maszyną do zabijania jak na bernardyna przystało...
Lecz póki tak na dobre wścieklizna wzięła Cujo w swe objęcia, King musiał zacząć od bohaterów...
Więc początek może być dla wielu czynnikiem, który zniechęca, który nudzi...
Bo u Kinga tak jest często...
Monotonne, spokojne budowanie akcji..., ale jak się ta akcja zacznie, to nabiera takiego rozpędu, że czytelnik przed przewróceniem ostatniej strony nie zdąży wyhamować...!!!

Lepiej mieć sprawne hamulce...heh

Jeśli są tacy, którzy czytali kiedykolwiek moje wrażenia i opinie odnośnie książek Kinga, widząc, że wstawiam kolejną z nowo przeczytanej książki pana Kinga, są niemalże pewni, że ponownie wyleje z siebie morze pięknych słów, opisujących jego niebywały talent i klasę.

Może zdaniem niektórych zabija to obiektywizm, ale w pełni świadom swych słów śmiało mogę stwierdzić, że...