Santiago de Compostela rozpala mą wyobraźnię od dawna. Brakuje jednak odwagi by stwierdzić, że „Jeden krok mi wystarczy”, tak jak zrobiła to Małgorzata Kunicka wraz ze swą przyjaciółką Klaudią Handzel i po prostu wyruszyć w drogę. Bez większej ilości pieniędzy, bez wielu map, mając jedynie wiarę w Opatrzność, przebyć 3000km w 87 dni. Chciałabym. Może kiedyś się odważę. A na razie zagłębiłam się we wspomnienia Małgosi zawarte w jej książce „Jeden krok mi wystarczy. 3000km, 87 dni, 1 cel”. I mimo, że nie są one spisane porywającym językiem, że chwilami wydają się monotonne, czytałam i czytałam z rosnącym podziwem dla wiary autorek, które przeszły całą tą drogę nie planując noclegów, pozbywszy się namiotu, bo był za ciężki, z jednym tylko atlasem, z którego wyrywały kartki, aby zmniejszyć ciężar na grzbiecie, spotykając na swojej drodze samych aniołów chyba. Warto przeczytać takie wspomnienia.

Santiago de Compostela rozpala mą wyobraźnię od dawna. Brakuje jednak odwagi by stwierdzić, że „Jeden krok mi wystarczy”, tak jak zrobiła to Małgorzata Kunicka wraz ze swą przyjaciółką Klaudią Handzel i po prostu wyruszyć w drogę. Bez większej ilości pieniędzy, bez wielu map, mając jedynie wiarę w Opatrzność, przebyć 3000km w 87 dni. Chciałabym. Może kiedyś się odważę. A na...

Przeczytałem książkę z dużym zainteresowaniem i w zasadzie jednym tchem. Czyta się bardzo dobrze. W mojej opinii w końcu coś innego niż tylko relacje z pielgrzymek i z Camino. Atutem są krótkie opowiadania, opisujące spotkania z ludźmi, a nie tylko przebieg kilometrów i opisy pęcherzy na stopach. Godna polecenia i dla tych, którzy nie są fanami Camino. Jest to przede wszystkim świadectwo zawierzenia Bogu i opis prawdziwego pielgrzymowania zdanego na Bożą Opatrzność i na dobroć ludzką. Piękna. Mankament: mogłaby być bardziej bogata szata graficzna i lepiej opisana mapka z trasą.

Przeczytałem książkę z dużym zainteresowaniem i w zasadzie jednym tchem. Czyta się bardzo dobrze. W mojej opinii w końcu coś innego niż tylko relacje z pielgrzymek i z Camino. Atutem są krótkie opowiadania, opisujące spotkania z ludźmi, a nie tylko przebieg kilometrów i opisy pęcherzy na stopach. Godna polecenia i dla tych, którzy nie są fanami Camino. Jest to przede...

Piękna książka o pielgrzymowaniu, spotkaniach z ludźmi i zawierzeniu Bogu.

Piękna książka o pielgrzymowaniu, spotkaniach z ludźmi i zawierzeniu Bogu.

Jako maniak Camino Santiago o wędrówkach tym szlakiem przeczytałam sporo- zarówno tekstów, które skupiają się na wędrówce jako takiej, jak i tych, w których autor dzieli się przede wszystkim swoimi przeżyciami duchowymi.
Książkę Kunickiej trudno mi ocenić- z jednej strony- czyta się gładko. Z drugiej- zabrakło mi w niej właśnie wędrówki, która luźne refleksje spajałaby w całość. Biorąc zaś pod uwagę ogrom pokonanej trasy- zabrakło także konkretnej mapki podróży, bo kontur Europy z umowną kreską to trochę za mało.
A czego było za dużo? Jak dla mnie- cudzysłowów i wielokropków.

Jako maniak Camino Santiago o wędrówkach tym szlakiem przeczytałam sporo- zarówno tekstów, które skupiają się na wędrówce jako takiej, jak i tych, w których autor dzieli się przede wszystkim swoimi przeżyciami duchowymi.
Książkę Kunickiej trudno mi ocenić- z jednej strony- czyta się gładko. Z drugiej- zabrakło mi w niej właśnie wędrówki, która luźne refleksje spajałaby w...