Lekcja historii Argentyny. Lekcja człowieczeństwa. Apel pamięci tych, którzy stali się ofiarami reżimu. Zaginęli lub zostali uratowani przed opresjami czy przed śmiercią. Pozbawiono ich rodzin, bezprawnie adoptowano.
I w końcu lekcja prawdy i pamięci o tych, którzy pomagali.

Lekcja historii Argentyny. Lekcja człowieczeństwa. Apel pamięci tych, którzy stali się ofiarami reżimu. Zaginęli lub zostali uratowani przed opresjami czy przed śmiercią. Pozbawiono ich rodzin, bezprawnie adoptowano.
I w końcu lekcja prawdy i pamięci o tych, którzy pomagali.

Dobro, prawda, odwaga, pokora, cierpliwość, wytrwałość, nadstawianie policzka, naśladowanie Chrystusa.

- takiego mamy papieża. Papieża Franciszka. I o tym jest ta książka. Nie jest to hagiografia, lecz wynik badań i poszukiwań autora.

Jak zwykle to co dobre, nie przedostanie się do szerokiej opinii publicznej. A sam Franciszek? Urzekająco skromny i pokorny.

Dobro, prawda, odwaga, pokora, cierpliwość, wytrwałość, nadstawianie policzka, naśladowanie Chrystusa.

- takiego mamy papieża. Papieża Franciszka. I o tym jest ta książka. Nie jest to hagiografia, lecz wynik badań i poszukiwań autora.

Jak zwykle to co dobre, nie przedostanie się do szerokiej opinii publicznej. A sam Franciszek? Urzekająco skromny i pokorny.

Sensacyjna książka Nello Scavo, nieprzypadkowo przywodząca swym tytułem na myśl „Listę Schindlera”, ma wkrótce doczekać się ekranizacji przez znaną włoską reżyserkę Lilianę Cavani. I dobrze, gdyby tak się stało. Po pierwsze dlatego, że to znakomita lekcja historii współczesnej Argentyny. To opowieść o często bezimiennych ofiarach reżimu wojskowego w Argentynie w latach 1976-1983. To poruszająca historia desaparecidos: osób zaginionych (szacowanych na około 30 tysięcy),wessanych w otchłań bezwzględnej władzy. Po drugie, „Lista Bergoglio” Nello Scavo ukazuje człowieka, który być może z największej życiowej próby wyszedł bez plamy na swoim życiorysie, oraz który milczał w obliczu niesprawiedliwych oskarżeń.
Ktoś kiedyś powiedział, iż człowiek zaczyna rozumieć, czym jest ludzkie życie, kiedy sadzi drzewa, wiedząc, że usiądzie w ich cieniu. Odnosi się wrażenie, że takim człowiekiem jest Jorge Mario Bergoglio. Ratował życie tych, których nie znał, ryzykując własnym.

Sensacyjna książka Nello Scavo, nieprzypadkowo przywodząca swym tytułem na myśl „Listę Schindlera”, ma wkrótce doczekać się ekranizacji przez znaną włoską reżyserkę Lilianę Cavani. I dobrze, gdyby tak się stało. Po pierwsze dlatego, że to znakomita lekcja historii współczesnej Argentyny. To opowieść o często bezimiennych ofiarach reżimu wojskowego w Argentynie w latach...

Ojciec Jorge jest rodzajem księdza gotowego cuchnąć człowieczeństwem. (s.102)

Cofamy się do roku 1976. Są to czasy*, kiedy w Argentynie do władzy dochodzi armia. Wtedy też rozpoczyna się siedem trudnych lat - lat cierpienia i terroru. Wojsko morduje tysiące osób. Część z nich zostaje porwana - mówi się o nich "desaparecidos" ("ci, którzy zniknęli"). W tym gorącym okresie pewien jezuita Jorge Mario Bergoglio próbuje ratować, kogo się tylko da. W książeczce "Lista Bergoglio. Ocaleni przez Franciszka w czasach dyktatury" osoby przez Niego ocalone opowiadają o tym, jak ojciec Jorge działał i pomagał.


Krótkim rysem historycznym autor wspomina wyniesienie kardynała Bergoglio do godności następcy świętego Piotra. Papież Franciszek - bo tak teraz należy o Nim mówić - na wzór świętego z Asyżu małymi, ale widocznymi krokami próbuje zmieniać Kościół. Mam cichą nadzieję, że uda Mu się oczyścić Kościół z negatywnych naleciałości, afer pedofilskich i innych nieprzyjemnych historii... Ciekawa jestem, czy Jego koncepcja Kościoła ubogiego (praca na rzecz najuboższych, wyrzeczenie się zbędnych bogactw) ma szansę przetrwać obecnie i w nadchodzącej przyszłości.

Autor, Nello Scavo (reporter i dziennikarz śledczy) opisuje, jak ciężko było dotrzeć do osób, które mogły opowiedzieć coś o działalności znanego obecnie wszystkim jezuity. Nikt nie ułatwiał mu pracy. A chodziło głównie o to, że przyjaciele papieża milczeli, żeby nie potwierdzić podejrzeń, że przez nich Bergoglio próbuje manipulować na swoją korzyść faktami sięgającymi lat dyktatury (s.17).

Autor dokonuje swoistych rekonstrukcji dni, w których Bergoglio wymyślał sposoby unikania kontroli, gubienia policji. Wszystko po to, by ludzi skazanych na zamordowanie, po kryjomu przeprowadzić na drugą stronę granicy, całych i zdrowych.

Były to bestialskie czasy, kiedy Dyktatura mordowała wielu niewinnych ludzi. Kiedy nawet rodziny bywały podzielone, a niektórzy dostojnicy kościelni popierali reżym. Rozdział dotykający tej problematyki mocno mnie poruszył - no bo jak, księża i zabijanie? W głowie mi się to nie mieści. Wielu kapłanów oskarżono później o współpracę z siłami represyjnymi (zarzucano im współudział w aresztowaniu niewinnych osób). Do Watykanu docierały wieści o tych aktach terroru, ale w rozmowie z papieżem Pawłem VI arcybiskup Plaza wyrzekł się tego, zarzucając "informatorom" kłamstwo.

W drugiej części omawianej tu książki zamieszczone zostały historie kilkunastu ocalonych przez papieża Franciszka. Z relacji wyłania się obraz sprytnego jezuity, który stworzył swoistą "siatkę" wsparcia. Nikt nie wiedział, że należy do "systemu Bergoglio", bo każdy robił pojedynczą rzecz, o którą poprosił argentyński prowincjał. Podział funkcji - to było clou działań.

Autor dotarł do dokumentów, z których jasno wynika, iż obecny Papież nie był w żaden sposób powiązany z reżymem. Co więcej, istnieje wiele świadectw, świadczących o tym, że ksiądz Jorge udzielał pomocy ludziom prześladowanym przez juntę. Czy mógł zrobić coś więcej - jeden z bohaterów odpowiada:
Był prowincjałem jezuitów, nie supermanem. Na ile wiem, zrobił wszystko, co mógł. A nawet więcej. (s. 115)

To lektura krótka, acz przejmująca. Jest wspaniałym świadectwem nie tylko wiary, ale także człowieczeństwa. Uświadamia nam, że nasz Papież nie przyjął żadnej "pozy", o co niektórzy Go oskarżają, lecz zawsze był taki: czuły, opiekuńczy, niosący pomoc potrzebującym. Oby Jego pontyfikat trwał jak najdłużej. Niesie bowiem ze sobą ożywczy powiew świeżości w nieco zatęchłych zakamarkach chrześcijaństwa...

* Krótka lekcja historii: Działano pod pretekstem rozpoczęcia procesu reorganizacji narodowej. Wojskowa junta usunęła prezydent Isabelitę Peron, parlament został rozwiązany, a członkowie Sądu Najwyższego - usunięci. Wojskowi ogłosili stan wyjątkowy, uchylając prawa zawarte w konstytucji. Zakazano działalności związków zawodowych, gazety były kontrolowane, a politycy i aktywiści społeczni - zostali zamknięci w więzieniach. Tortury były sposobem na uzyskiwanie informacji. W czasach dyktatury próbowano za wszelką cenę zmusić do milczenia tę część Kościoła, która postanowiła nie klękać przed mundurami generałów (s.26).

Polecam!

Ojciec Jorge jest rodzajem księdza gotowego cuchnąć człowieczeństwem. (s.102)

Cofamy się do roku 1976. Są to czasy*, kiedy w Argentynie do władzy dochodzi armia. Wtedy też rozpoczyna się siedem trudnych lat - lat cierpienia i terroru. Wojsko morduje tysiące osób. Część z nich zostaje porwana - mówi się o nich "desaparecidos" ("ci, którzy zniknęli"). W tym gorącym okresie...

Książka nawet ciekawa.

Książka nawet ciekawa.

Piękna, odważna książka

Piękna, odważna książka