Istnieje ogromna ilość relacji czy dzienników pisanych przez żołnierzy na bieżąco albo w bardzo krótkim czasie od danego zdarzenia. Takich publikacji napisanych przez cywilów jest bardzo malutko,głównie są spisywane lub opracowywane bo bardzo długich latach. Wiadomo,czegoś można zapomnieć coś przeinaczyć. W tej książce o bardzo ciężkim życiu codziennym kilku wiosek i miasteczek z pogranicza polsko-ukraińskiego, w latach 1939-1947 relacje zdaje nam ksiądz Mroczkowski. Nie są to jednak suche fakty lecz pełne uczuć i własnych przemyśleń słowa. Nie brak tu soczystego antysemityzmu, którym nie ukrywajmy, kipiał katolicki kler w okresie międzywojennym. Niechęć do Ukraińców jest tu również widoczna,ale też uzasadniona( mordy,rabunki polskich gospodarstw). Ksiądz nie szczędzi też niektórym Polakom, ale też i polskim żołnierzom. Czytamy o czasach trwogi, bratobójczej wojence między chłopami polskimi i ukraińskimi,zawiści, nienawiści, zniszczeniu. Możemy być zniesmaczeni poglądami Autora, postawą prostych ludzi czy wojskowych, ale pamiętajmy, że dla nich był to czas Apokalipsy. Nie ma jednoznacznego podziału na dobro i zło.

Istnieje ogromna ilość relacji czy dzienników pisanych przez żołnierzy na bieżąco albo w bardzo krótkim czasie od danego zdarzenia. Takich publikacji napisanych przez cywilów jest bardzo malutko,głównie są spisywane lub opracowywane bo bardzo długich latach. Wiadomo,czegoś można zapomnieć coś przeinaczyć. W tej książce o bardzo ciężkim życiu codziennym kilku wiosek i...