Mam nadzieję, że doczekam dnia, w którym bernhardowskie dramaty zostaną wznowione, bo o ile Bratanki Wittgensteina i inne starsze powieści przechadzają się czasem po antykwariatach czy serwisach aukcyjnych, o tyle dotarcie do tekstu którejś ze sztuk (zwłaszcza jeśli mowa o tych mniej znanych, czyli niebędących "Placem Bohaterów") graniczy z cudem. Do tej pory udało mi się wyszperać jedynie wspomniany wcześniej "Heldenplatz" i utwór "Siła przyzwyczajenia", które tylko zaostrzyły mój apetyt na więcej...

----------------

Po lekturze "Dramatów":

Jak to trafnie ujął Bernhard: "w książki wchodzimy jak do restauracji" - gdy głodni i spragnieni siadamy przy stoliku dla stałych gości, mamy swoje czytelnicze oczekiwania i przyzwyczajenia, zaś ich niespełnienie może sprawić, że lokal opuszczać będziemy w stanie podszytego oburzeniem zdziwienia i podirytowania. W mojej opinii austriacki pisarz jest jednym z tych nielicznych twórców, którzy zawsze dają opychającym się nim czytelnikom wszystko to, czego żądać mogą ich podniebienia. Bezkompromisowy, "humorzasty i humorystyczny", przewrotny, błyskotliwy, muzykalny i mocarny w słowie - na szczytach dramaturgii panuje Bernhard.

Mam nadzieję, że doczekam dnia, w którym bernhardowskie dramaty zostaną wznowione, bo o ile Bratanki Wittgensteina i inne starsze powieści przechadzają się czasem po antykwariatach czy serwisach aukcyjnych, o tyle dotarcie do tekstu którejś ze sztuk (zwłaszcza jeśli mowa o tych mniej znanych, czyli niebędących "Placem Bohaterów") graniczy z cudem. Do tej pory udało mi się...