Czym jest teologia? Jest najprościej mówiąc wiedzą Boga o nim samym. Jest wiedzą spekulatywną, jest dyscypliną naukową. Benedicta - dzięki wieloznaczności i licznym kontekstom tego słowa znajduje u ks. Szymika rożne sposoby interpretacji, Błogosławiona teologia, ale i teologia Benedykta. A przecież obydwa podejścia mogą się utożsamić. Najpierw próbuje się Szymik przyjrzeć jakie były osobowe źródła pojmowania teologii Benedykta. Z wiedzy jakich osób korzystał, jaki jest typ uprawianej przez niego teologii i jaki za nim typ stoi. Doświadczenia naukowe zdobywał Benedykt na uniwersytetach w Tybindze, Munster, Bonn, a potem w Monachium, gdzie objął też stolicę biskupią. Jego przewodnikami i duchowymi mistrzami są: Augustyn (miał na niego największy wpływ),Święty Tomasz z Akwinu, Bonawentura. Obydwaj przetwarzali to, co stworzyli Ojcowie Kościoła (tu zwłaszcza bliskie są mu postacie Ireneusza z Lyonu I Pseudo Dionizego Areopagity). Ze współczesnych teologów ogromne piętno odcisnęła na nim teologia Romano Guardiniego. Ten o 42 lata starszy od niego teolog studiował najpierw medycynę, potem nauki przyrodnicze, chemię. Jednak uznał, że powinien to porzucić, gdyż „Trzeba być tam, gdzie jest większa możliwość miłości”. Dlatego poszedł ku teologii. Starał się przenieść na pastoralną praktykę refleksje teologiczne. Chciał od teologii więcej. Stawiał pytania, o co w teologii chodzi, czym jest. To on stworzył pojęcie chrystologii sensu. Teologia ma być sposobem na życie Powinna być tak uprawiana, żeby była pokarmem duchowym. Ma pełni holistyczną rolę, obejmować całego człowieka. Nie da się jej zepchnąć do laboratorium ani do zakrystii. Guardini nie chce być historykiem, ale to, co przeszłe i ma dla nas znaczenie, ma być dalej żywe Dziś Benedykt próbuje dialogować ze światem. Teologia musi udowadniać swoją naukowość. Bronić się przed zarzutami, że nadużywa kompetencji. Próbuje się zneutralizować jej prawdziwy potencjał, jej zdolność do kwestionowania neokantyzmu i politycznej poprawności. Staje się teologia archeologią myśli religijnej, teologią historii. Ta pacyfikacja to duch czasów. Teologia według przyjętych norm, nigdy nie sprosta wymaganiom naukowym. Żąda się od niej zmiany metod badań. A przecież w teologii nie chodzi o zmagania przeciw, tylko zmagania o coś. Prawda jest zawsze aktualna. A teologia ma w instrumentarium wiarę. To ona mówi prawdę o człowieczej podstawie, skąd i dokąd, a więc i wie jak się mamy. Nadaje sens każdemu innemu poznaniu. Tu istotnym jest związek filozofii i teologii z prawdą. Teoria przed praxis, byt przed powinnością, dogmat przed moralnością. Teologia zawsze skupiona jest na esencji. A ufność poznania daje oparcie dla człowieka. Takie są najważniejsze z poddanych przez Księdza Szymika refleksji. Jego duchowym mistrzem jest Benedykt, który na nowo odsłania błogosławioną teologię. To głębokie spotkanie owocuje prawdziwym intelektualnym doświadczeniem pokory wobec Prawdy i jej dróg poszukiwania. Świetna lektura.

Czym jest teologia? Jest najprościej mówiąc wiedzą Boga o nim samym. Jest wiedzą spekulatywną, jest dyscypliną naukową. Benedicta - dzięki wieloznaczności i licznym kontekstom tego słowa znajduje u ks. Szymika rożne sposoby interpretacji, Błogosławiona teologia, ale i teologia Benedykta. A przecież obydwa podejścia mogą się utożsamić. Najpierw próbuje się Szymik przyjrzeć...