Pierwsze opowiadanie z tomu "Cztery pory roku" wydane w rozdziale "Wiosna nadziei".

Andy Dufresne trafia do więzienia za zabójstwo żony i jej kochanka. Powoli przyzwyczaja się do nowego otoczenia, bo człowiek przecież potrafi przystosować się do prawie każdych warunków. Również do życia w więzieniu, które jest koszmarem i piekłem, w którym na porządku dziennym są brutalność i gwałt. O pobycie mężczyzny w zakładzie penitencjarnym opowiada Rudy, Irlandczyk – więzień specjalizujący się w kontrabandzie.
Początkowo Andy korzysta z pośrednictwa Rudy’ego, by sprowadzić młotek do skał, whisky i plakat Rity Hayworth, potem ich znajomość przeradza się w przyjaźń, dość oschłą, ale jednak przyjaźń. Ale nawet przyjaciel nie wie, że Andy nie pogodził się z niewolą, z upokorzeniem i ciągle myśli o wolności oraz świecie za murem. Tylko pozornie jest spokojny i pogodzony z wyrokiem. Powoli wypracowuje sobie własną drogę ku wolności. Ma dużo czasu – całe życie. Musi jednak uważać, bo dłuższy pobyt w więzieniu powoduje trwałą izolację psychiczną od świata zewnętrznego. Każdy skazaniec po jakimś czasie jej się poddaje, gdy nie ma nadziei na wyjście. A to właśnie nadzieja daje Andy’emu siłę do przetrwania. Lata, jakie przyjdzie mu spędzić w celi, wykorzysta na przygotowanie misternego planu zemsty – tak zaskakującego, że zmyli nawet najbliższych mu współwięźniów...
W 1994 r. powstał oparty na opowiadaniu film z Timem Robbinsem i Morganem Freemanem w rolach głównych, który otrzymał siedem nominacji do Oscara.