Książka jest barwnie napisaną rozprawa o architekturze gdyńskiej przedstawioną w atrakcyjnej szacie graficznej, skierowaną do szerokiego kręgu czytelników. Przedstawia dzieje architektury lat dwudziestych i trzydziestych XX. wieku, zapisane w układzie przestrzennym kamienic śródmieścia Gdyni. Ilustruje przemiany jakim podlegał układ tych domów w przełomowym dla historii kultury okresie. W sposób barwny i przystępny ujmuje zagadnienie styku dwóch epok - historyzmu i modernizmu - w kontekście dziedzictwa architektury europejskiej i wielowiekowej tradycji przestrzennej domu miejskiego.

Niezwykłym elementem tej książki jest również przedstawienie fenomenu, jakim była budowa gdyńskiego śródmieścia - jedynego w skali europejskiej wielkomiejskiego city powstającego w owym czasie praktycznie na surowym korzeniu. Praca pozwala przyjrzeć się bliżej wysiłkom inwestycyjnym prywatnych właścicieli którzy niemal na wiejskich polach stawiali kilkupiętrowe budynki. Ukazuje narodziny gdyńskiego środowiska budowniczych i architektów, a także starania urbanistów i włodarzy miasta, by gdyński boom budowlany utrzymać w ryzach ładu przestrzennego. Wznoszona w iście "amerykańskim" tempie Gdynia była bowiem charakterystycznym probierzem, w którym wszystkie problemy dwudziestolecia międzywojennego - tak ekonomiczne jak i kulturowe nabierały szczególnej wyrazistości.