Problematyka przekładoznawcza i problematyka wersologiczna są w całym tomie nie tylko dwoma zasadniczymi wątkami tematycznymi (na co wskazuje już tytuł),ale ściśle się ze sobą w większości tekstów łączą. Problem rozstrzygnięć dotyczących kształtu tłumaczenia tekstu musi bowiem w wypadkach poetyckich tekstów wierszem uwzględniać na pierwszym planie ową jego „zasadniczą składnię”: kształt wersyfikacyjny, determinujący organizację „materiału leksykalnego”, wybór wariantów synonimicznych i prozodycznych, eufonikę, typy zdaniowe itd. Sam zaś przekład jest natomiast – zdaniem Autora – swego rodzaju weryfikującym lustrem oryginału, uwypuklającym i oświetlającym wszystkie, nawet najmniej w oryginale jawne szczegóły konstrukcji tekstu, a także jego zewnętrzne związki z tradycją, czy konwencją artystyczną. Wnikliwa analiza interpretacyjna przekładu musi; zatem prowadzić do możliwie najbardziej wnikliwej interpretacji oryginału. Teoria przekładu implikuje więc i teorię tekstu artystycznego, i teorię języka poetyckiego. To przekonanie (i jego praktyczne, badawcze realizacje) określa całość dociekań zawartych w niniejszej książce.
(z recenzji Stanisława Balbusa)