Z zasady nigdy nie czytam książek po raz drugi. A że nic nie potwierdza zasady tak jak wyjątek, to "Jak szukać" przeczytałam właśnie po raz trzeci.

Autor - znany jezuita, świetny psycholog oraz kierownik duchowy z ogromnym doświadczeniem i wyczuciem w sposób dziecinnie wprost prosty, daje bajecznie proste wskazówki w rozeznaniu trudnych spraw.

Gdy po raz pierwszy czytałam tę książkę kilkanaście lat temu dziwiło mnie przede wszystkim to, że rzeczy dość skomplikowane mogą być przedstawione tak bajecznie prosto (a jak powszechnie wiadomo należę do wielkich miłośników prostoty). Dziś, czytając po raz trzeci, dziwiło mnie przede wszystkim to, jak skuteczne są te proste wskazówki i jak bardzo ich stosowanie uprzyjemnia mi życie.

Według mnie ta książka mogłaby mieć tytuł "Jak rozeznać siebie, swoje stany i pragnienia, żeby podejmować decyzje, których nie będzie się żałować i które sprawią, że będzie nam przyjemnie i naprawdę dobrze w życiu". Nie chodzi tu tylko o poznanie jakieś abstrakcyjnej woli, która nas ogranicza, ale generalnie o poznanie siebie, swoich uczuć, podłoża różnych ciągot, swoich najgłębszych pragnień, swoich umiejętności. Życie jest sztuką WYBORU i wybory te dobrze podejmować tak, żeby być z nich potem zadowolonym. Żeby były zgodne z nami i żeby być w życiu naprawdę szczęśliwym.
Jest też aspekt społeczny - człowiek nie żyje na pustyni, ale między ludźmi. Dlatego dobrze kiedy zna siebie, potrafi podzielić swoje dążenia i impulsy, ma władze nad swoimi uczuciami i emocjami, umie odróżnić stany w których powinien podejmować decyzje od stanów, kiedy dla własnego dobra powinien przeczekać, żeby nie działać wbrew sobie unieszczęśliwiając siebie i przy okazji innych.
Głównym założeniem autora jest to, że wolą Boga jest przede wszystkim to, żeby człowiek był szczęśliwy. Dlatego dobrze podejmować decyzje zgodne z własnymi predyspozycjami, pragnieniami, a nie działać na oślep. Czasem człowiek działa jak dziecko w amoku, nie podejmuje decyzji ale pozwala prowadzić się emocjom i chwilowym zaślepieniom, a potem ma pretensje do świata całego za swoje decyzje: złego męża, złą pracę, złych znajomych, złe relacje z innymi.
Moje życie jest sumą moich wyborów. Moich i niczyich innych.

Książka, moim zdaniem, tylko i wyłącznie dla katolików i to takich bardzo świadomych siebie i swoich celów. Nie jest to filozofia ale konkrety.

Z zasady nigdy nie czytam książek po raz drugi. A że nic nie potwierdza zasady tak jak wyjątek, to "Jak szukać" przeczytałam właśnie po raz trzeci.

Autor - znany jezuita, świetny psycholog oraz kierownik duchowy z ogromnym doświadczeniem i wyczuciem w sposób dziecinnie wprost prosty, daje bajecznie proste wskazówki w rozeznaniu trudnych spraw.

Gdy po raz pierwszy...