Ciekawe opracowanie Ewy Berberyusz poświęcone Jerzemu Giedroyciowi. Przede wszystkim wynik kilku wizyt w Maisons-Laffitte na początku lat 90. ubiegłego stulecia. Rozmowy nie tylko z Redaktorem (który niezbyt chętnie - niejako z musu - udziela wywiadów), ale również z Zofią Hertz, Henrykiem Giedroyciem czy Gustawem Herlingiem-Grudzińskim.

Ogólnie - smutna książka: z jednej strony Giedroyć pozostaje coraz bardziej samotny, umierają jego wieloletni współpracownicy, z drugiej strony ocenia sytuację w Polsce jako fatalną ("patrzę z rosnącym obrzydzeniem na to, co się dzieje"). To wyjątkowo przygnębiające, człowiek, który całe życie pracował dla wolnej Polski widzi, że jego wysiłek nie dał efektów, o których marzył.

Tak na marginesie: nie mogę zapomnieć tego wyniosło-ironicznego spojrzenia Giedroycia gdy podczas spotkania z Wałęsą w grudniu 1988, ten drugi wygłosił swoje surrealistyczne: "wychowałem się na Kulturze".

Ciekawe opracowanie Ewy Berberyusz poświęcone Jerzemu Giedroyciowi. Przede wszystkim wynik kilku wizyt w Maisons-Laffitte na początku lat 90. ubiegłego stulecia. Rozmowy nie tylko z Redaktorem (który niezbyt chętnie - niejako z musu - udziela wywiadów), ale również z Zofią Hertz, Henrykiem Giedroyciem czy Gustawem Herlingiem-Grudzińskim.

Ogólnie - smutna książka: z jednej...