Zamknij oczy. Wyobraź sobie, że jesteś w ciemnym, zatęchłym lochu. Dookoła tylko cierpienie współwięźniów i wszechogarniający fetor. To wszystko skończy się już jutro. Już jutro zawiśniesz za morderstwo syna Brazella. Już jutro będziesz wolna od bólu…

Taka przyszłość została przewidziana dla Yeleny. Na nic się zdały tłumaczenia, że zrobiła to w obronie własnej. W dzisiejszym świecie, po obaleniu króla Iksji, obowiązuje zasada oko za oko, ząb za ząb. Zabiłaś? Teraz ciebie zabiją. Niespodziewanie jednak wyrok zostaje odroczony a dziewczyna otrzymuje propozycję pracy w zamku jako testerka żywności komendanta. Czy szukanie trucizny w pokarmie i narażanie się na jej wpływ jest lepsze od śmierci? Trudno powiedzieć, jednak wszystko jest lepsze niż sytuacja, w której aktualnie dziewczyna się znajduje. Na domiar złego dowiaduje się, że jest obdarzona potężną mocą magiczną, mocą która jest surowo zakazana, a niekontrolowana może naruszyć naturalny porządek świata. Yelena musi nad nią zapanować bo w przeciwnym razie zginie. Czy dziewczyna sprawdzi się jako tester? Czy uda jej się wydostać z więzienia jakim jest zamek komendanta? I najważniejsze, czy uda jej się zapanować nad mocą? Przekonajcie się sami ;)

Okrucieństwo, intrygi, tyrania, chęć władzy. Jest to chleb powszedni dla wszystkich mieszkańców Iksji. Zdominowana ludność chcąc nie chcąc musi podlegać władcy swojego Dystryktu, ubierać się w specjalne uniformy. Nie wolno wychylać się ani tym bardziej wypowiadać swojego zdania. W sumie kto chciałby słuchać tak nisko postawionego szczura? A na najwyższym szczeblu jak zawsze trwa nieustanna walka o racje i władze. Przeciwnicy zrobią wszystko by usunąć z drogi kolejną osobę rządzącą państwem. Choć nie posuną się do otwartego ataku to nagminnie podsuwają władcy różnego rodzaju trucizny i innego rodzaju specyfiki. I tu do akcji wkracza Yelena. Jest to kobieta sprytna, silna, potrafiąca pokonać wręcz jak i na słowa niejednego przeciwnika. Nie stroni również od ironii i zgryźliwości. Muszę przyznać, że główna bohaterka bardzo przypadła mi do gustu. Wyróżnia się spośród tłumu tak dobrze nam znanych z literatury szarych myszek, bezbronnych i tylko czekających na księcia, który ich uratuje od wszelkich niebezpieczeństw. Dziewczyna wielokrotnie mi imponowała swoją odwagą, hartem ducha, inteligencją. Bardzo ją polubiłam, może dlatego że pewne cechy charakteru (niekoniecznie te dobre) sama posiadam. Z przyjemnością patrzyłam na coraz to nowe przygody jakie los przed nią stawia, jak również na rozwijającą się jej wieź z Valkiem.

Historię zawartą w „Sile trucizny” opowiada nam sama Yelena. Dzięki temu zabiegowi poznajemy wszelkie myśli, rozterki jak również historię życia głównej bohaterki, historię która nie należy niestety do najprzyjemniejszych. Maria V. Snyder posiada lekki styl i jakże wielką umiejętność zaciekawiania czytelnika. Oryginalna tematyka książki, nagłe zwroty akcji, jak również rozgrywający się w tle wątek miłosny wciągają czytelnika na długie godziny tak, że nie jest w stanie odłożyć książki. Każda strona skrywa kolejne jakże ważne dla całej fabuły wydarzenie. „Siła trucizny” wciągnęła mnie do tego stopnia, że z żalem odkładałam książkę na półkę narzekając pod nosem, że tak długo muszę czekać na kolejną część serii.

„Siła trucizny” jest wspaniałą pozycją, idealną na zimowe wieczory, niebanalną, wciągającą, pozwalającą oderwać się od codziennych spraw. Jeśli lubisz książki fantasy lub masz dość nudnych i przewidywalnych bohaterek to po prostu musisz sięgnąć po tą książkę! ;)

Zamknij oczy. Wyobraź sobie, że jesteś w ciemnym, zatęchłym lochu. Dookoła tylko cierpienie współwięźniów i wszechogarniający fetor. To wszystko skończy się już jutro. Już jutro zawiśniesz za morderstwo syna Brazella. Już jutro będziesz wolna od bólu…

Taka przyszłość została przewidziana dla Yeleny. Na nic się zdały tłumaczenia, że zrobiła to w obronie własnej. W...