Pierwsze spotkanie z twórczością G. G. Marqueza i myślę, że nie ostatnie. To jak ciekawe historie autor potrafił kreować w tych jakże krótkich formach, jakimi są jego przemówienia to aż niesamowite. Należy pamiętać, że nie są to opowiadania napisane dla czytelnika, ale własnie wystąpienia, które często otwierały czy uświetniały ważne uroczystości - musiały mieć więc bardzo skondensowaną formę. Zaobserwowałam tu niebywały talent w mówieniu w taki sposób, aby nie zanudzić słuchacza, nie utracić jego uwagi, co jest zadaniem trudnym, dla wielu nieosiągalnym celem. Myślę, że słuchając takich mów byłoby mi wręcz przykro, że tak szybko dobiegają one końca. Poruszają przy tym aspekty istotne, zwłaszcza dla historii Ameryki Łacińskiej, bliskiej sercu autora.
"Nie wygłoszę tu mowy" jest lekturą przyjemną, ale jednocześnie posiadającą walory edukacyjne. Polecam jak najbardziej spotkanie z tym Noblistą, ja na pewno sięgnę po jego powieści, zwłaszcza tak popularne "Sto lat samotności".
3,5/5

Pierwsze spotkanie z twórczością G. G. Marqueza i myślę, że nie ostatnie. To jak ciekawe historie autor potrafił kreować w tych jakże krótkich formach, jakimi są jego przemówienia to aż niesamowite. Należy pamiętać, że nie są to opowiadania napisane dla czytelnika, ale własnie wystąpienia, które często otwierały czy uświetniały ważne uroczystości - musiały mieć więc bardzo...