Po "Luthorze" tych samych twórców - szczerze powiedziawszy jednym z najlepszych komiksów od DC z jakim się spotkałem - przeczytanie "Jokera" było już tylko kwestią czasu. Oczekiwania były spore, miałem znów nadzieję, na coś niesamowitego, nowatorskiego, miałem nadzieję na obraz opowieści superbohaterskiej z drugiej strony. Tym razem ze strony nieco lepiej znanej. Ale z bólem serca przyznaję, że "Joker" lekko mnie zawiódł.

To oczywiście wciąż świetny komiks, zaskakujący kilkoma trafnymi spostrzeżeniami, ale całość jest po prostu zbyt... oczywista, przewidywalna. Joker Azzarello to połączenie clowna z gangsterem, coś jak osławiony już Heath Ledger (którego interpretacji Jokera fanem nie jestem) . Tylko że postać ta nie może do końca zdecydować się, w którą stronę wolałaby się bardziej skłonić. Czy woli się głośno śmiać, czy może jednak odzyskiwać swoje miasto. Czy bez sensu zabijać czy załatwiać brudne interesy. Dopiero pod koniec, gdy pojawia się Batman - który zapewne dopełnia tą postać - Joker zmienia się w takiego, jakim chciałbym go widzieć od samego początku. Niestety trwa to zdecydowanie zbyt krótko, żebym mógł się tym nacieszyć.

Boli mnie to, bo naprawdę nie mogłem doczekać się, aż sięgnę po coś, co w mojej głowie miało być arcydziełem. Nie powiem, żebym cierpiał czy coś, bo to wciąż była bardzo dobra rozrywka, momentami ostra i niepokojąca, ale niedosyt jest. Luthor 1:0 Joker.

Poza tym, JAK MOŻNA tak kapitalną i ważną w życiu Jokera postać jak Harley Quinn uczynić częścią tła, która nic nie robi i tylko ładnie wygląda? NO JAK SIĘ PYTAM???

Po "Luthorze" tych samych twórców - szczerze powiedziawszy jednym z najlepszych komiksów od DC z jakim się spotkałem - przeczytanie "Jokera" było już tylko kwestią czasu. Oczekiwania były spore, miałem znów nadzieję, na coś niesamowitego, nowatorskiego, miałem nadzieję na obraz opowieści superbohaterskiej z drugiej strony. Tym razem ze strony nieco lepiej znanej. Ale z...