Jakoś nie czuję się uprawniony do komentowania doktoratu pani Magnone.
Książka jest erudycyjną perełką, nawiązuje bowiem do ciekawego nurtu interpretacyjnego szkoły psychoanalitycznej, w której Freud czy Lacan to główne postacie rozumienia Innego czy Libido. Dużo w niej filozofii, ale przecież to humanistyka i bez filozofii tu się nie obejdzie.
M. Konopnicka jest tu demaskowana, przez co wyłania się jej postać, która świadomie kreowała swój wizerunek i korzystała z nadarzających się okazji by ukazać siebie w roli, jaką jej przypisywano. Jest tu zimną i bezlitosną matką wielu dziatek, a jej relacja do ojca wydaje się znacząco rzutować na całe jej życie. Nie tylko osobiste, ale i artystyczne. Pisze jak mężczyzna i w męskim świecie literatury gra ich kartami. Z jednej strony bezlitośnie krytykuje ówczesny wymiar chrześcijaństwa rzymskiego, z drugiej w swojej twórczości wiele pisze o Bogu i duchach. Wydaje się pozytywistką do szpiku kości, ale lubi siebie oglądać w roli wieszczki narodowej. Bulwersuje, ale i potwierdza zastane znaczenia. Inspiruje, ale i oddaje hołd konserwatyzmowi. Pływa niczym łódź między różnymi lądami jej niezrozumienia i tego, jaką każdy chce ją widzieć z ich perspektywy.
Niewyjaśniony dla mnie został jej związek z malarką Dulębianką. Czy było to tylko pokrewieństwo dusz czy coś więcej?
Feminizm traktowała jako okazję do wsparcia przyjaciółki, jednak robiła to często wbrew sobie.
Kim była Konopnicka? Które odbicie lustrzane było prawdziwe? Czy znamy ją taką, jaka była naprawdę? To tylko niektóre pytania, na które można znaleźć odpowiedź w tej obszernej monografii, która jest kawałem dobrej roboty.
Mnie się książka podobała, bowiem wyłamuje dotychczasowe rozumienie poetki. Lektura na pewno wartościowa, choć nie polecałbym jej początkującym czytelnikom.

Jakoś nie czuję się uprawniony do komentowania doktoratu pani Magnone.
Książka jest erudycyjną perełką, nawiązuje bowiem do ciekawego nurtu interpretacyjnego szkoły psychoanalitycznej, w której Freud czy Lacan to główne postacie rozumienia Innego czy Libido. Dużo w niej filozofii, ale przecież to humanistyka i bez filozofii tu się nie obejdzie.
M. Konopnicka jest tu...