Bardzo dolujący i brutalny komiks. Dołujący początek, dołujące rozwinięcie i, na szczęście, finał, ktory ratuje te póltora zlego komiksu (patrz: "Pani Gerfaut"). Kreski są koślawe, calość słaba. Czytać oplaca się jedynie dla 4-5 ostatnich kartek. :-(

Bardzo dolujący i brutalny komiks. Dołujący początek, dołujące rozwinięcie i, na szczęście, finał, ktory ratuje te póltora zlego komiksu (patrz: "Pani Gerfaut"). Kreski są koślawe, calość słaba. Czytać oplaca się jedynie dla 4-5 ostatnich kartek. :-(

Po zapoznaniu się z pierwszym cyklem Skargi, odniosłem nieodparte wrażenie, że Dufaux jest twórcom komiksowym bardzo płodnym, ale też schematycznym i o raczej ograniczonym poziomie. Tak jak ze Skargą, niby jest dobra, ale tylko dobra, a wydaje się przecież, że aspiruje do znacznie lepszego dzieła.

Po zapoznaniu się z pierwszym cyklem Skargi, odniosłem nieodparte wrażenie, że Dufaux jest twórcom komiksowym bardzo płodnym, ale też schematycznym i o raczej ograniczonym poziomie. Tak jak ze Skargą, niby jest dobra, ale tylko dobra, a wydaje się przecież, że aspiruje do znacznie lepszego dzieła.

Na królewskim dworze dzieją się dziwne rzeczy. Sioban, odurzona magicznym eliksirem, poślubia nieudolnego syna pani Gerfaut i otumaniona czarami odwraca się od wszystkich, którzy dotąd byli jej bliscy. Wielkie Drzewo Eruin Dulei, symbol dotychczasowej władzy królowej, staje się światkiem nowego porządku w królestwie i przejęcia rządów przez ród Gerfautów.
Jakie konsekwencje pociągnie za sobą odmowa złożenia przysięgi nowemu władcy przez Kyle'a z Klanach? Czy chęć ratowania córki nie okaże się zbyt niebezpieczna dla lady O'Mary i nie zaprowadzi ją w pułapkę? Jaką moc mają Utracone Ziemie i czy są w stanie pokonać śmiertelną moc trucizny?

Ostatnia odsłona pierwszego cyklu to przede wszystkim finał intryg pani Gerfaut, ale też koniec panowania złych mocy i ich ciągłej ingerencji w losy Sioban.
Według mnie pierwsza seria jest znacznie ciekawsza niż losy Rycerzy Łaski. Ma swój niezaprzeczalny klimat i styl. Historie są wielowątkowe i wciągające. Od strony technicznej dwa ostatnie zeszyty też lepiej narysowane niż Sioban i Blackomre. Zakończenie pozostawia jednak niedosyt i pewną furtkę dla autorów, którzy może kiedyś zechcą opowiedzieć dalsze losy córy Sudenneów i Kyle'a z Klanach.

Na królewskim dworze dzieją się dziwne rzeczy. Sioban, odurzona magicznym eliksirem, poślubia nieudolnego syna pani Gerfaut i otumaniona czarami odwraca się od wszystkich, którzy dotąd byli jej bliscy. Wielkie Drzewo Eruin Dulei, symbol dotychczasowej władzy królowej, staje się światkiem nowego porządku w królestwie i przejęcia rządów przez ród Gerfautów.
Jakie konsekwencje...