No cóż, nie ma się co dziwić. Rozdęte ego, samozadowolenie, przekonanie o własnej nieomylności i wielkości. Podziw maluczkich i poklask mediów. Cóż więcej trzeba aby być przekonanym o własnej wielkości, nieomylności i wszechwiedzy. To rodzi zawiść i zazdrość podobnych "wielkich i nieomylnych" i wystarczy lekki powiew zefirka aby wywołać konflikt i "śmiertelną walkę" dwóch lub więcej "olbrzymów". A tak naprawdę , jak to określił Eco, "karzełków wspinających się na ramiona olbrzymów". Przy bliższym poznaniu ci "giganci" okazują się małymi, zawistnymi, ograniczonymi ludzikami.

Ps: mam chyba fazę filozoficzno-depresyjną. Ale też wszystkie wymienione przeze mnie cechy. Musze to chyba przemyśleć....
 

No cóż, nie ma się co dziwić. Rozdęte ego, samozadowolenie, przekonanie o własnej nieomylności i wielkości. Podziw maluczkich i poklask mediów. Cóż więcej trzeba aby być przekonanym o własnej wielkości, nieomylności i wszechwiedzy. To rodzi zawiść i zazdrość podobnych "wielkich i nieomylnych" i wystarczy lekki powiew zefirka aby wywołać konflikt i "śmiertelną walkę" dwóch...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

"...bo stosuje się do zasad Stephena Kinga..." to jakieś konkretne zasady? Nie widzę ich w tym ani w artykule z 8.11.2022.

"...bo stosuje się do zasad Stephena Kinga..." to jakieś konkretne zasady? Nie widzę ich w tym ani w artykule z 8.11.2022.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

z kim Hemingway nie był skłócony...  do listy oprócz Fitzgeralda wart dodać też Williama Faulknera i Wallace'a Stevensa. do listy dodałabym też Lorda Byrona i  Johna Keatsa oraz Alberta Camus i JP Satre.

z kim Hemingway nie był skłócony...  do listy oprócz Fitzgeralda wart dodać też Williama Faulknera i Wallace'a Stevensa. do listy dodałabym też Lorda Byrona i  Johna Keatsa oraz Alberta Camus i JP Satre.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Pozostając przy sztuce:
W 1905 roku Xawery Dunikowski-rzeźbiarz, ukatrupił Wacława Pawliszaka w warszawskiej restauracji. Strzelił, bo tamten chciał go spoliczkować. I mu to uszło. Dlaczego? Bo Xawery był bardziej ceniony jako rzeźbiarz, niż Pawliszak jako malarz. Poza tym Xawery był spokojny, a Pawliszak był nieuspołecznionym pieniaczem, którego nikt nie rozumiał.

Pozostając przy sztuce:
W 1905 roku Xawery Dunikowski-rzeźbiarz, ukatrupił Wacława Pawliszaka w warszawskiej restauracji. Strzelił, bo tamten chciał go spoliczkować. I mu to uszło. Dlaczego? Bo Xawery był bardziej ceniony jako rzeźbiarz, niż Pawliszak jako malarz. Poza tym Xawery był spokojny, a Pawliszak był nieuspołecznionym pieniaczem, którego nikt nie rozumiał.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Lem miał ogólnie kosę ze wszystkimi prawie w Stanach, pewnie też przez charakter trochę. Mieli go przyjąć do SFWA, ale nie przyjęli ostatecznie, nie tylko o Dicka chodziło. A w ramach protestu Ursula LeGuin nie przyjęła nagrody Nebula za "The Diary of the Rose".
https://www.ursulakleguin.com/blog/62-a-much-needed-literary-award

Lem miał ogólnie kosę ze wszystkimi prawie w Stanach, pewnie też przez charakter trochę. Mieli go przyjąć do SFWA, ale nie przyjęli ostatecznie, nie tylko o Dicka chodziło. A w ramach protestu Ursula LeGuin nie przyjęła nagrody Nebula za "The Diary of the Rose".
https://www.ursulakleguin.com/blog/62-a-much-needed-literary-award

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

A ja kompletnie nie zwracam na takie rzeczy uwagi, bo dla mnie liczy się twór pisarza, a niekoniecznie spory z nim związane lub z ich rzemiosłem :) ale od czasu do czasu pewnie, że można poczytać ;) 

A ja kompletnie nie zwracam na takie rzeczy uwagi, bo dla mnie liczy się twór pisarza, a niekoniecznie spory z nim związane lub z ich rzemiosłem :) ale od czasu do czasu pewnie, że można poczytać ;) 

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Przepychanki nawet słowne są słabe, nie ważne w jakim świecie. Jest w tym coś niezwykle prymitywnego. Jeśli odbywa się to w świecie literackim to jest wręcz przykre, bo od literatów można by jednak wymagać większej kultury. 
A i bardziej ekscytującym wydaje mi się być dobry wywiad o książce niż informacje jak się ktoś o kimś innym wyraził.
Prasa jednak się w tym lubuje, bo zapewnia to dużą klikalność i poczytność, szczególnie chętnie nastawia się kobiety przeciwko sobie.

Przepychanki nawet słowne są słabe, nie ważne w jakim świecie. Jest w tym coś niezwykle prymitywnego. Jeśli odbywa się to w świecie literackim to jest wręcz przykre, bo od literatów można by jednak wymagać większej kultury. 
A i bardziej ekscytującym wydaje mi się być dobry wywiad o książce niż informacje jak się ktoś o kimś innym wyraził.
Prasa jednak się w tym lubuje, bo...

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post więcej mniej

Najbardziej fascynujący jest konflikt tuz literatury tzw. "kobiecej", Grocholi i Lipińskiej; dziw, że jeszcze nie stanęły do walki w formule fame MMA, wzorem niejakiej towarzyszki Staśko

Najbardziej fascynujący jest konflikt tuz literatury tzw. "kobiecej", Grocholi i Lipińskiej; dziw, że jeszcze nie stanęły do walki w formule fame MMA, wzorem niejakiej towarzyszki Staśko

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Z bardziej znanych, skonfliktowanych ze sobą pisarzy nie sposób wymienić pary:Dostojewski vs Turgieniew

Z bardziej znanych, skonfliktowanych ze sobą pisarzy nie sposób wymienić pary:Dostojewski vs Turgieniew

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post

Z zainteresowaniem przeczytałam artykuł. Wiedziałam tylko o konflikcie miedzy naszymi wieszczami. Sama nie znam takiej sytuacji, ale kuknęłam w internet i okazało się, że Sartre i Camus mieli ze sobą na pieńku a także Miłosz i Herbert.

Z zainteresowaniem przeczytałam artykuł. Wiedziałam tylko o konflikcie miedzy naszymi wieszczami. Sama nie znam takiej sytuacji, ale kuknęłam w internet i okazało się, że Sartre i Camus mieli ze sobą na pieńku a także Miłosz i Herbert.

Czytelnicy oznaczyli ten post jako spam Zobacz ten post