Nagrody otrzymują:
Miss_Joker
ewelajna
whisky
Grzechoteczka
tsantsara

Z laureatami skontaktujemy się osobiście.

Nagrody otrzymują:
Miss_Joker
ewelajna
whisky
Grzechoteczka
tsantsara

Z laureatami skontaktujemy się osobiście.

Konkurs zakończony. Laureatów ogłosimy dzisiaj.

Konkurs zakończony. Laureatów ogłosimy dzisiaj.

Sztuka pisania listów nie zaniknie nigdy ze względu,że my potrafimy pisać piękne listy.
Warto jest pisać listy,ponieważ pisząc listy tworzymy sztukę piśmiennictwa.
Wystarczy tylko chcieć i napisać tekst - mamy list.
Włożyć kartkę do koperty, można poperfumować,a na koniec zaadresować.

Ps. Pozdrowienia dla wszystkich piszących listy:)

Sztuka pisania listów nie zaniknie nigdy ze względu,że my potrafimy pisać piękne listy.
Warto jest pisać listy,ponieważ pisząc listy tworzymy sztukę piśmiennictwa.
Wystarczy tylko chcieć i napisać tekst - mamy list.
Włożyć kartkę do koperty, można poperfumować,a na koniec zaadresować.

Ps. Pozdrowienia dla wszystkich piszących listy:)

Ludzie listy piszą... pytanie, czy na pewno. Zanika pisanie tradycyjnych listów. Ale, jak nadmieniło już kilkoro przedmówców, sztuka epistolarna po prostu zmienia swoją formę. Nic nie stoi na przeszkodzie, by pisać długie, piękne listy elektroniczne. Dlaczego wiadomości zakochanych na facebooku nie mogą stać się zaczynem płomiennej korespondencji? A jak pisał mistrz Hrabal od miłosnych listów dwojga ludzi niedaleka droga do prawdziwej literatury. Potrzeba pisania do siebie nie zaniknie wśród ludzi, ponieważ za epistolografią kryje się epistemologia, kryje się dążenie do prawdy o drugim człowieku i o nas samych, o nadawcach i odbiorcach. I być może nie piszemy już tradycyjnych listów albo zostawiamy je tylko na specjalne okazje, lub dla kogoś najbliższego. Ale pamiętacie to ogłoszenie z gazety, w którym bardzo samotny zaapelował o listy? Internauci wysłali mu ponoć setki wiadomości - na papierze, drogą pocztową. Czy były to epistoły na dawną miarę, miarę sztuki? Wątpliwe, ale kto by się tym przejmował. Dopóki będziemy słać sobie wyrazy dobroduszności i starać się o choć odrobinę zrozumienia, wszystko w porządku. Chyba o to w tym chodzi, prawda?

Ludzie listy piszą... pytanie, czy na pewno. Zanika pisanie tradycyjnych listów. Ale, jak nadmieniło już kilkoro przedmówców, sztuka epistolarna po prostu zmienia swoją formę. Nic nie stoi na przeszkodzie, by pisać długie, piękne listy elektroniczne. Dlaczego wiadomości zakochanych na facebooku nie mogą stać się zaczynem płomiennej korespondencji? A jak pisał mistrz Hrabal...

Jako przedstawicielka młodszego pokolenia mam obowiązek obcować językiem skrótów. Wszystkim się spieszy do tego stopnia, że gubimy klucze, głowy, rękawiczki, przecinki, kropki czy nawet słowa.
SMS naszym zbawicielem.
Mam jeszcze minutę do wyjścia, zdążę jeszcze powiedzieć trzem osobom jak to wiele dla mnie znaczą.
Dodam emotikonę.

I co dalej?

Moje mięśnie twarzy są bezwładne. Nie umiem już wyrazić emocji. Umiem tylko klikać. Uśmiech? Od czego mam dwukropek i nawias? Śmiech? LOL? Miłość? KC?

A listy? Czy to XIX wiek? Zostawmy to Mickiewiczowi i Słowackiemu.

Tak to mniej więcej wygląda. Sztuka pisania listów zanika. Młodsi piszą tylko prośbę o poprawkę przedmiotu. Starsi natomiast piszą skargi i petycje. Skąd to wynika? Czy postęp sprawia, że ludzie gorzknieją? Czy technologia i nasze najnowsze pralki wypierają nas z emocji? Chcemy ograniczyć kontakty międzyludzkie do minimum?
Ludzie stają się niecierpliwi. Wszystko musi być w ruchu. Pisanie listu do przyjaciela sprzed dwudziestu lat zajmie najmniej kilka godzin. Kilka tygodni oczekiwania na odpowiedź. Czas niepotrzebnie wyrwany z życiorysu.
Przykre.

Jako przedstawicielka młodszego pokolenia mam obowiązek obcować językiem skrótów. Wszystkim się spieszy do tego stopnia, że gubimy klucze, głowy, rękawiczki, przecinki, kropki czy nawet słowa.
SMS naszym zbawicielem.
Mam jeszcze minutę do wyjścia, zdążę jeszcze powiedzieć trzem osobom jak to wiele dla mnie znaczą.
Dodam emotikonę.

I co dalej?

Moje mięśnie twarzy są...

Sztuka epistolarna może i zanika, ale jest prosty sposób, by temu zaradzić. W klasycznym brzmieniu to pisanie listów. A czymże jest list? To kawałek papieru, na którym jest napisana wiadomość - od jednej osoby do drugiej. Pakuje się ją w kopertę, kopertę adresuje, nakleja znaczek i puszcza w świat (czyli wysyła w długą drogę, której celem jest adresat).
Obecnie sztuka pisania listów zanika, ale przecież nie sztuka wysyłania wiadomości (których to istotą są listy). Wystarczy rozszerzyć znaczenie słowa „list” na nieco więcej desygnatów niż obecnie. Weźmy za przykład e-mail. Tutaj też mamy wiadomość zawartą w słowach, które formują się w zdania. Mamy nadawcę i adresata. Mamy też wysłanie wiadomość, choć daleko szybsze i prostsze - w postaci kliknięcia na przycisk „wyślij”. Jedyne, co jest tu widoczną różnicą to forma. Zmieniła się z papierowej na elektroniczną.
SMS-a, czyli wiadomość wysyłaną z komórki też łatwo wpasować w ten schemat. Mamy tu ponownie ciąg znaków, które formułują się w słowa, potem zdania, i w końcu we wiadomość, którą przekazujemy adresatowi. Wysłanie jest konieczne jak w innych formach, a bardzo podobne do wysyłki internetowej. Tu jednak mamy innego pośrednika. Znowu to samo, tylko forma inna.
Tak więc wnoszę o proste rozszerzenie znaczenia słowa list! Wtedy okaże się, że listów wysyłamy na potęgę, a nowoczesne skrzynki pocztowe nosimy w kieszeni albo stoją na naszym biurku. Także dbamy o środowisko, już na nasze epistolarne przygody nie trzeba wycinać drzew.
I co z tego, że już nie ma emocji z powodu oczekiwania na wytęsknione wieści. Albo z tego, że nie widzimy prawdziwych liter nakreślonych czyimś indywidualnym charakterem pisma. To także nie problem, że zamiast bogatych, długich zapisów listowych mamy te kilkanaście słów skleconych pod groźną zapłaty za drugiego SMS-a po przekroczeniu 160 znaków. Kulejąca ortografia i interpunkcja też nam nie będzie przeszkadzać.
Szkoda tylko tych ślicznych perfum, którymi ukochana spryskiwała list...

Sztuka epistolarna może i zanika, ale jest prosty sposób, by temu zaradzić. W klasycznym brzmieniu to pisanie listów. A czymże jest list? To kawałek papieru, na którym jest napisana wiadomość - od jednej osoby do drugiej. Pakuje się ją w kopertę, kopertę adresuje, nakleja znaczek i puszcza w świat (czyli wysyła w długą drogę, której celem jest adresat).
Obecnie sztuka...

Pozostaną w pamięci tych, w których pamięci pozostać mają, gesty i zachowania niemodne i niespotykane. Apoteozy epistolografii pisać nie trzeba, już to Goethe zrobił najdosadniej, a polska literatura “listowna” wieku dwudziestego zrzuciła nam meteory najintymniejsze: listy Osieckiej i Przybory, Anny i Jarosława Iwaszkiewiczów, Herberta i Miłosza... Jest jednak coś zastanawiającego w odchodzeniu pisania listów w niebyt: potrzeba nieubłaganej wierności, a więc zadbania o przeszłość. List to dostojny ukłon złożony Przeszłości.

Pozostaną w pamięci tych, w których pamięci pozostać mają, gesty i zachowania niemodne i niespotykane. Apoteozy epistolografii pisać nie trzeba, już to Goethe zrobił najdosadniej, a polska literatura “listowna” wieku dwudziestego zrzuciła nam meteory najintymniejsze: listy Osieckiej i Przybory, Anny i Jarosława Iwaszkiewiczów, Herberta i Miłosza... Jest jednak coś...

Bez wątpienia, aczkolwiek myślę, że samo czytanie cudzej korespondencji zawsze będzie na tyle kuszące, że takir książki jak ta, która jest do wygrania zawsze znajdą wielbicieli.

Bez wątpienia, aczkolwiek myślę, że samo czytanie cudzej korespondencji zawsze będzie na tyle kuszące, że takir książki jak ta, która jest do wygrania zawsze znajdą wielbicieli.

Bez wątpienia, aczkolwiek myślę, że samo czytanie cudzej korespondencji zawsze będzie na tyle kuszące, że takir książki jak ta, która jest do wygrania zawsze znajdą wielbicieli.

Bez wątpienia, aczkolwiek myślę, że samo czytanie cudzej korespondencji zawsze będzie na tyle kuszące, że takir książki jak ta, która jest do wygrania zawsze znajdą wielbicieli.

Połowę odpowiedzi zdążyłam nakreślić na zadane przez Was pytanie, pewna, że jest oczywiście i klarownie negatywna. Jak zwykle działam impulsywnie- jeszcze nie ochłonęłam z zachwytu nad listami Osieckiej i Przybory, więc skoro u mnie żywa i jeszcze ciepła sztuka epistolarna na półce leży to jak można uznać, że zanika. Ale postanowiłam zapytać człowieka, który książkami ściany ma wytapetowane i przygarnia wszelkie zatęchłe i pożółkłe strony z likwidowanych bibliotek, ba, prowadzi ich elektroniczny spis. MUSI WIEDZIEĆ.

I jakie było moje zdziwienie i długie oczekiwanie na odpowiedź, bo okazuje się, że to nie takie łatwe wymienić parę tytułów, które ostatnio ukazały się na rynku i chociażby pokrętnie można je za sztukę epistolarną uznać. Dajmy na to taka huczna Samotność w sieci, jeśli e-maile podciągniemy pod kategorię listów, Biała bluzka Osieckiej też toczy się na linii nadawca-adresat, ale tych tytułów jednak nie jest tyle, żeby można było nimi sypać z rękawa.

Zgodzicie się też lub nie, ale nie jestem przekonana, czy częstotliwość tworzenia sztuki epistolarnej i jej ewentualne braki możemy utożsamiać z tym, jak często my sami piszemy listy. Z pewnością spopularyzowanie techniki, oszczędność w słowach, skrótowość przekazu ma na to swój wpływ, ale niestety moje dwa pełne kartony listów w żaden sposób nie przyczyniły się do poszerzenia katalogu sztuki epistolarnej. To jednak problem jest. Wcześniej nie zwróciłam uwagi, ale teraz rozumiem, dlaczego w miejskiej bibliotece zorganizowali ostatnio wystawę o podobnym tytule. Cała nadzieja w tym, że ostatecznie sztuka rządzi się swoimi prawami i istnieje cień szansy, że jej twórcy na przekór obecnym trendom zechcą zalać nasz rynek tym jej rodzajem i czynnie zaprzeczyć Waszemu pytaniu.

Połowę odpowiedzi zdążyłam nakreślić na zadane przez Was pytanie, pewna, że jest oczywiście i klarownie negatywna. Jak zwykle działam impulsywnie- jeszcze nie ochłonęłam z zachwytu nad listami Osieckiej i Przybory, więc skoro u mnie żywa i jeszcze ciepła sztuka epistolarna na półce leży to jak można uznać, że zanika. Ale postanowiłam zapytać człowieka, który książkami...