"Kochasiu, koniec tych miłosnych serenad!"

Romeo znieruchomiał, jego twarz zamarła, a serenada zakończyła się przedwcześnie. Julia z zaniepokojeniem wychyliła się za kamienny balkon i zaczęła nawoływać:

- Mój najdroższy, moje serce,
o jak ja cię kocham wielce!
Czemuż twe słowa zamarły?

"Romeo! Ani rusz! Musisz stać jeszcze kilka minut!"

Julia odczekała chwilę, po czym podwinęła nocną koszulę i złapała za łodygi pnącej się po willi winorośli. Krok po kroku zbliżała się ku ziemi niczym na drabinie.

- Mój najdroższy, moje życie!
Jakże ja mam w moim bycie,
me uczucie do cię żywić,
kiedy mój ród waśni z twoim?

"Jeszcze chwilka! Niech góra przyjdzie do Mahometa!"

Julia zeskoczyła z zielonych pnączy i doszła do Romea.

"Wyduś z siebie, że musicie uciekać!"

- Moja Julio, ma najdroższa,
żeby nasza miłość kwitła,
radzę stąd szybko uciekać!

- Och szalony! Mój Romeo,
maszże siły by uciekać?
Ja chcę ciebie mieć przy boku!

"Spytaj, czy cię kocha! Jeżeli odpowie pozytywnie, możesz się ruszyć i z nią stąd uciec. A tak naprawdę, to czemu nie wyznałeś miłości Rozalindzie?"

- Bom był głupim i nieśmiałym,
co miłości nie znał grama.

- Coś powiedział?- oburzyła się Julia.

"Zmień temat!"

- Żem swą miłość na cię przelał.
Uciekajmy, nie ma czasu.
Kochasz mnie?

- Cóż za pytanie?
Chodź Romeo!

"Uciekajcie! Czyś gotowy za nią zginąć?"

- Mieć ją u boku,
to wręcz jest bajka!
W gotowości jestem
wszystko dla niej zrobić!

- Och, mój kochany!

- O! Ma najdroższa!

Romeo powrócił do naturalnej postawy i ruszył wraz z Julią przed siebie.

"Kochasiu, koniec tych miłosnych serenad!"

Romeo znieruchomiał, jego twarz zamarła, a serenada zakończyła się przedwcześnie. Julia z zaniepokojeniem wychyliła się za kamienny balkon i zaczęła nawoływać:

- Mój najdroższy, moje serce,
o jak ja cię kocham wielce!
Czemuż twe słowa zamarły?

"Romeo! Ani rusz! Musisz stać jeszcze kilka minut!"

Julia odczekała chwilę, po czym...

Bill Sykes szykował się do zadania ciosu, Nancy zaś podniosła ręce do góry w błagalnym geście. Cios jednak nie padł.
-Sykes, nie! - rozległ się mój głos w głowie mężczyzny. Bill, wystraszony nie na żarty, rozejrzał się po pokoju, szukając zapewne ducha lub innej zjawy.
Nie pozwolę ci zabić Nancy! - zagrzmiałam, a ręka złoczyńcy dzierżąca broń po krótkiej wewnętrznej walce bezwładnie opadła. - Przez lata pędziłeś żywot łotra, ale dopóki nie znęcałeś się zbytnio nad Nancy i chłopcami Fagina, to się nie wtrącałam. Teraz jednak miarka się przebrała i jeśli skrzywdzisz Nancy albo któregokolwiek z młodzieńców, a zwłaszcza Olivera, to poczujesz taki ból, jakiego jeszcze nie doświadczyłeś i pożałujesz, że się w ogóle urodziłeś. Zrozumiano?!
Ta w gruncie rzeczy banalna i mocno teatralna tyrada na dobre orzeźwiła niedoszłego mordercę. Padł on na kolana, zaskomlał: "Będę już grzeczny!", po czym delikatnie objął Nancy, jakby chciał mnie przekonać o swej przemianie.
-Billu, co ci jest? - biedaczka była przyzwyczajona do napadów złości swego dręczyciela, ale nie przywykła do błagalnej nuty w jego głosie - ani do jego rozmów z samym sobą.
-Litości, poprawię się, przysięgam! - zajęczał Sykes, nie zważając na przerażoną minę młodej kobiety, a z jego oczu popłynęły łzy - trudno jednak orzec czy bezsilności, czy wściekłości.
-Mam nadzieję - skwitowałam, po czym opuściłam mózg wiktoriańskiego arcyprzestępcy - a raczej już byłego arcyprzestepcy.

Bill Sykes szykował się do zadania ciosu, Nancy zaś podniosła ręce do góry w błagalnym geście. Cios jednak nie padł.
-Sykes, nie! - rozległ się mój głos w głowie mężczyzny. Bill, wystraszony nie na żarty, rozejrzał się po pokoju, szukając zapewne ducha lub innej zjawy.
Nie pozwolę ci zabić Nancy! - zagrzmiałam, a ręka złoczyńcy dzierżąca broń po krótkiej wewnętrznej walce...

Wykorzystanie takiej mocy widzę tylko jedno – Jake Epping z Dallas '63 Stephena Kinga! Przeniósłbym się do roku 1958 i żyłbym w świeci ludzi którzy nie martwią się tym, że ktoś nie zmienił swojego statusu na Facebooku albo dawno nie dodał żadnego zdjęcia na Instagram. Zamiast tego cieszyłbym się życiem w którym technika nie jest rzeczą najważniejszą. Słuchałbym radia, gdzie zamiast ,,Filiżanki” Michała Wiśniewskiego bawiłbym się przy muzyce króla – Elvisa Presley'a czy the Champs. Parę miesięcy później jako Jake Epping, cieszyłbym się muzyką Richego Valensa, a później opłakiwał jego śmierć. Na pewno skorzystałbym z okazji i poznałbym miłość ,,swojego” życia piękną Sadie i dbałbym o tą osóbkę ile tylko by się dało. Gorzej kiedy pomyślę jaką przeznaczenie dało Jake'owi – uratowanie John'a Fitzgerald'a Kennedy'ego – trzydziestego piątego prezydenta Stanów Zjednoczonych Ameryki... Aż dreszcz mnie przechodzi na tą myśl, wtedy pewnie żałowałbym mojego wyboru, ale życie w tych pięknych czasach, troszkę bez zmartwień codzienności jest zbyt kusząca i nie mogę się jej oprzeć i wybrać inaczej. Jake'u Eppingu – wybieram ciebie.

Wykorzystanie takiej mocy widzę tylko jedno – Jake Epping z Dallas '63 Stephena Kinga! Przeniósłbym się do roku 1958 i żyłbym w świeci ludzi którzy nie martwią się tym, że ktoś nie zmienił swojego statusu na Facebooku albo dawno nie dodał żadnego zdjęcia na Instagram. Zamiast tego cieszyłbym się życiem w którym technika nie jest rzeczą najważniejszą. Słuchałbym radia, gdzie...

Tak! pierwsza myśl jest najbardziej trafna :)
Gdybym mogła sterować umysłem bohatera literackiego byłby to bez dwóch zdań Robert Landgon z "Inferno". Jako trzymająca stery jego umysłu nie pozwoliłabym mu doznać amnezji. Dzięki temu wirusowa zagadka byłaby dawno rozwiązana i nadal świat cieszyłby się z małych i cudownych istotek- tym samym zachowując byt na Ziemi :)

Tak! pierwsza myśl jest najbardziej trafna :)
Gdybym mogła sterować umysłem bohatera literackiego byłby to bez dwóch zdań Robert Landgon z "Inferno". Jako trzymająca stery jego umysłu nie pozwoliłabym mu doznać amnezji. Dzięki temu wirusowa zagadka byłaby dawno rozwiązana i nadal świat cieszyłby się z małych i cudownych istotek- tym samym zachowując byt na Ziemi :)

Myślę, że jeśli miałabym sposobność sterować wolą dowolnego bohatera literackiego, byłby to z pewnością Edward Cullen. Gdyby ode mnie zależał rozwój sytuacji w "Zmierzchu", Edward już na początku zeżarłby Bellę.

Myślę, że jeśli miałabym sposobność sterować wolą dowolnego bohatera literackiego, byłby to z pewnością Edward Cullen. Gdyby ode mnie zależał rozwój sytuacji w "Zmierzchu", Edward już na początku zeżarłby Bellę.

Jak wszyscy doskonale pamiętamy Rudy, Alek i Zośka od początku wybuchu wojny walczyli z okupantem. Najpierw byli członkami PLANU, następnie Małego Sabotażu. Po klęsce wojsk niemieckich pod Stalingradem, polskie podziemne siły zbrojne zwiększyły liczbę akcji dywersyjnych. Chłopców wcielono do Grup Szturmowych. Od tego czasu brali udział w akcjach dywersyjnych. W marcu 1943r. aresztowany zostaje komendant Grup Szturmowych - Heniek. W jego zapiskach niemiecka policja natyka się na nazwisko i adres zamieszkania Rudego. 23 marca 1943r.aresztowany zostaje również Janek. Przechodzi przeokropne tortury i dopóki nie wyjawi nazwisk swoich kolegów - dywersantów katorga będzie trwała dalej. Rudy nie wydaje nikogo i dalej dzielnie znosi męki. 26 marca przyjaciele organizują odbicie chłopca. Rzecz dzieje się pod Arsenałem. Udaje się. Wraz z Jasiem uwolnionych zostaje 25 więźniów. Stan Rudego jest jednak tragiczny... Alek w czasie obijania zostaje postrzelony w brzuch. Obaj chłopcy przechodzą straszliwe męczarnie i umierają tego samego dnia...Dwaj najlepsi przyjaciele...
Ale to wcale nie musiało się tak skończyć!!!
Mogę zmienić bieg historii!!
Odkryłam tajne wejście do mózgu JEDNEJ wybranej osoby!!! Tylko kim tu teraz posterować....tak, żeby przyniosło to jak najwięcej korzyści...JUŻ WIEM!!!
Komendantem Heńkiem – od niego wszystko się zaczęło!
Cofnijmy się do dnia 22.03.1943...
Komendant „Pragi” - Heniek przeczuwa najgorsze. Pozbywa się wszystkich śladów wskazujących na działalność dywersyjną. Notatnik z wszystkimi tajnymi informacjami niszczy i wyrzuca, mimo tego następnego dnia zostaje aresztowany (gestapowcy skądś mieli namiary na niego). Po rewizji mieszkania komendanta nie znaleźli niczego, co pozwoliłoby im dowiedzieć się czegoś więcej. Do chłopców dociera wiadomość o zatrzymaniu Heńka. Niestety nie udaje się go uwolnić. Chłopcy, mimo tego nieszczęścia WALCZĄ. Po wojnie WSPÓLNIE odbudowują zniszczoną Polskę, zakładają swoje rodziny, ale najważniejsze ŻYJĄ i dalej się przyjaźnią.

Jak wszyscy doskonale pamiętamy Rudy, Alek i Zośka od początku wybuchu wojny walczyli z okupantem. Najpierw byli członkami PLANU, następnie Małego Sabotażu. Po klęsce wojsk niemieckich pod Stalingradem, polskie podziemne siły zbrojne zwiększyły liczbę akcji dywersyjnych. Chłopców wcielono do Grup Szturmowych. Od tego czasu brali udział w akcjach dywersyjnych. W marcu 1943r....

Nie wiedziałam, że to takie proste!Wystarczyło zjeść kilogram jabłek, policzyć pestki, pomnożyć przez ilość zjedzonych owoców i otrzymana liczba okazała się przepustką do mózgu Ewy.
Wąż do Ewy:
-Czy rzeczywiście Bóg powiedział: Nie jedzcie owoców ze wszystkich drzew tego ogrodu?
EWO, UWAŻAJ! ON PRÓBUJE TOBĄ MANIPULOWAĆ
Ewa:
- Możemy jeść owoce ze wszystkich drzew w ogrodzie, z wyjątkiem tego, co stoi w środku. Bóg powiedział nam: Nie wolno wam jeść z niego, a nawet go dotykać, abyście nie pomarli.
NIE KŁAM EWO! BÓG NIC NIE MÓWIŁ O DOTYKANIU DRZEWA.
Ewa:
-Zaraz, zaraz! Teraz sobie dokładnie przypomniałam słowa Boga-nic nie mówił o dotykaniu, mamy tylko nie spożywać owoców z tego drzewa.
ZUCH KOBIETA!
Wąż:
- Na pewno nie pomrzecie. Wręcz przeciwnie-będziecie mądrzejsi, tak jak Bóg będziecie znali dobro i zło .
EWO,NIE DAJ SIĘ NABRAĆ NA TE ILUZJE! ON CHCE UCZYNIĆ WAS SWOIMI PODDANYMI.
Ewa:
-Myślisz, że nie wiem o co ci chodzi? Ty przebiegły szatanie, idź precz! Nie dam się nabrać na piękne słówka!
DZIĘKUJĘ EWO! DOŻYWOCIE W RAJU! NIEŚMIERTELNOŚĆ!LEPIEJ NIE MOGŁAŚ TEGO ZAŁATWIĆ!

Nie wiedziałam, że to takie proste!Wystarczyło zjeść kilogram jabłek, policzyć pestki, pomnożyć przez ilość zjedzonych owoców i otrzymana liczba okazała się przepustką do mózgu Ewy.
Wąż do Ewy:
-Czy rzeczywiście Bóg powiedział: Nie jedzcie owoców ze wszystkich drzew tego ogrodu?
EWO, UWAŻAJ! ON PRÓBUJE TOBĄ MANIPULOWAĆ
Ewa:
- Możemy jeść owoce ze wszystkich drzew w...

- No mój drogi Rodionie, a teraz weź tą siekierę i zabij Sonię.
- Nie chce, nie, nie! - Raskolnikow próbował wyrwać się z ramion obłędu, który przenikał wszystkie komórki jego ciała. Szarpał i trząsł się jak w febrze. Ostatkiem sił próbował przywołać obraz śmierci lichwiarki. Nie mógł.
- Ona się ucieszy - powtarzał natarczywy głos - zobaczysz. - Ona tego chce.

Rodion nie miał wyboru, podczas jednej z wizyt zatłukł Sonię siekierą a jej krwią napisała na posadzce: CHCIAŁAŚ TEGO, PRAWDA?

Pluton egzekucyjny wykonał tylko swoją powinność. Nie było innego wyjścia, wydano wniosek w którym stało czarno na białym: Brak możliwości resocjalizacji,jednostka całkowicie zdegenerowana moralnie.

Rodion umierając pozbył się tego natrętnego głosu w głowie, oswobodził się, ale było już za późno, żeby poinformować innych.

Kto raz wszedł do czyjejś głowy, już nigdy jej nie opuści.
Kto raz dał przyzwolenie kontroli, kontrolę znosić musi.
Kto zabił raz, zabije powtórnie, tak śpiewał głos przy trumnie i przy urnie...

- No mój drogi Rodionie, a teraz weź tą siekierę i zabij Sonię.
- Nie chce, nie, nie! - Raskolnikow próbował wyrwać się z ramion obłędu, który przenikał wszystkie komórki jego ciała. Szarpał i trząsł się jak w febrze. Ostatkiem sił próbował przywołać obraz śmierci lichwiarki. Nie mógł.
- Ona się ucieszy - powtarzał natarczywy głos - zobaczysz. - Ona tego chce.

Rodion nie...

Stało się. Eksperyment zakończono wielkim sukcesem.
Poznajcie go.
Poznajcie Młodego Wertera raz jeszcze, od tak zwanej kuchni. Przespacerujmy się po jego umyśle, a ja pokażę wam wszystkie defekty największej sieroty w dziejach literatury.
Naszą wycieczkę zaczniemy od Przedsionka, po którym pałętają się wszystkie myśli, zanim finalnie trafią do przeznaczonych dlań pomieszczeń. Uzbrójcie się w cierpliwość, bo za chwilę zaleje was fala nieszczęścia. To trochę tak, jak gdyby na naszej drodze pojawił się dementor albo rozhisteryzowana nastolatka.
„Nikt mnie nie rozumie!”;
„Ludzie nie potrafią kochać się nawzajem prawdziwą, czystą miłością...”;
„Nadchodzi zima, niedługo, niczym odcięte głowy powstańców, spadnie śnieg”;
Oszaleć można.
Ale nie martwcie się, zaraz zrobimy z tym porządek. Omińmy wszystkie pomniejsze drzwi i udajmy się do Matecznika, a ja tymczasem wyjaśnię dlaczego zależy mi na odmianie losu Wertera.
Nie mam pojęcia ile godzin języka polskiego poświęciliśmy na omawianie jego historii, ale doskonale pamiętam zbiorowe oburzenie towarzyszące nam na lekcjach.
Bo czy to sprawiedliwe, krytykować każde ludzkie działanie i wyśmiewać teoretycznie piękne cechy: jak wrażliwość, oddanie, czy dobroć?
Dlatego właśnie postanowiłam oszukać przeznaczenie.
Jesteśmy w Mateczniku. To właśnie tutaj zakodowane są wszystkie nasze skłonności. No proszę: „podatność na Weltsherz, skłonności samobójcze”.
I właśnie w tym momencie, w którym Werterek unosi do skroni pistolet wprowadźmy drobne zmiany.
„Przeprogramowano na: ekolog z misją, poszukiwacz przygód”
„Nigdy z nią nie będę” - myśli Werter.
„Tego kwiatu to pół światu” - myślę ja.
„Hej, czyje to słowa?!” - przeraża się Werter. Liczne autoanalizy widocznie sprawiły, że dobrze zaznajomił się z własnym tokiem myślenia.
„Mógłbyś zwiedzać świat”
Werter opuszcza broń.
„Może jeszcze raz to przemyślę”
Tango down, lekcję pokazową uznajmy za zakończoną. Nasz bohater potrzebuje trochę czasu, żeby ochłonąć przed wielką podróżą, w którą już wkrótce się uda.

Stało się. Eksperyment zakończono wielkim sukcesem.
Poznajcie go.
Poznajcie Młodego Wertera raz jeszcze, od tak zwanej kuchni. Przespacerujmy się po jego umyśle, a ja pokażę wam wszystkie defekty największej sieroty w dziejach literatury.
Naszą wycieczkę zaczniemy od Przedsionka, po którym pałętają się wszystkie myśli, zanim finalnie trafią do przeznaczonych dlań...

Cóż za szelmowski pomysł! Oczywiście, że chciałabym sterować Mystique z X-manów! Uwielbiam całą serię komiksów i wiem, że nie ma jej równych. Postać, która może dowolnie przekształcać się w kogo zechce jest wymarzoną postacią do manipulacji. Jestem pewna, że zmieniłabym bieg historii, nakazałabym mutantce zmieniać się w polityków, po czym podejmowałabym korzystne dla ludów decyzje. Nie ukrywam, że niesiona pragnieniem władzy, uczyniłabym kilka psikusów, tylko dla własnego zysku! Ludziom, którzy są parszywi do cna powiedziałabym co o nich myślę, posiłkując się jednak… innymi parszywcami. Jestem pewna, iż urocza bohaterka nie miałaby mi tego za złe, bowiem całe życie korzysta z możliwości oszukiwania zmysłów, tak więc na pewno cieszyłaby się, że ktoś może jej zdolność na chwilę pożyczyć. Cóż, jest też kilka osób ze świata show businessu, które działają mi na nerwy… dlatego niektóre aktorki zostałyby skompromitowane. Ich sobowtóry robiłyby głupie i kompromitujące rzeczy, a one nic by potem nie pamiętały… Na końcu, czego oczywiście bardzo się wstydzę, ale nie utrzymam na wodzy już dłużej swoich myśli…, zmieniłabym Mystique w chirurga i wykonała na mnie operację modelowania sylwetki :D

Cóż za szelmowski pomysł! Oczywiście, że chciałabym sterować Mystique z X-manów! Uwielbiam całą serię komiksów i wiem, że nie ma jej równych. Postać, która może dowolnie przekształcać się w kogo zechce jest wymarzoną postacią do manipulacji. Jestem pewna, że zmieniłabym bieg historii, nakazałabym mutantce zmieniać się w polityków, po czym podejmowałabym korzystne dla ludów...