Tępo spoglądam w ścianę. Jest ciemnoszara. Ile to trwało? To moje gapienie się. Gdzie ja właściwie jestem? Po chwili zdaję sobie sprawę, że siedzę na krześle w pokoju hotelowym, patrząc na wyposażenie i stare, drewniane skrzypiące pode mną krzesło w obskurnym hotelu. Jestem wciąż lekko otępiały, jak przez mgłę wyłaniają się powoli strzępki wspomnień. Ktoś do mnie dzwonił, kobieta... kobieta poznana parę dni temu w knajpie w centrum... Anna, Alicja... nie pamiętam dokładnie, na pewno na Aaaa... nie pamiętam, to w gruncie rzeczy nieistotne. Wymieniliśmy się numerami telefonów i... Tak, pamiętam coraz więcej. Poprosiła mnie o pomoc, wiedziała, że jestem komendantem policji, a ona... w gruncie rzeczy mogła być pielęgniarką, dziennikarką lub aktorką. Jedyne co było dla mnie istotne w jej osobie to jej wygląd, czerwona sukienka, którą opinała ją w sposób doskonały, podkreślając mimo jej niemłodego wieku wciąż ponętne kształty. To pamiętam doskonale i uśmiecham się do siebie.
Wciąż jednak nie wiem kiedy tu przyjechałem i czy w ogóle się z nią spotkałem czy dopiero na nią czekam. Rozejrzałem się po pokoju. Zapalona lampka nocna przy łóżku, szafa, dwie puste szklanki i w połowie pusta butelka whiskey. Wyłączony telewizor na ścianie. W pokoju panował półmrok, przylegała do niego łazienka z lekko uchylonymi drzwiami, przez które lekko sączyło się światło. Wstałem, poczułem lekki ból w głowie. Poszedłem w kierunku szczeliny w drzwiach, otworzyłem je i na podłodze zobaczyłem ją. To ona do mnie dzwoniła, lecz już nigdy tego nie zrobi. Leżała na zimnych kafelkach i w kałuży swojej jeszcze jak przypuszczałem ciepłej, niezastygłej krwi. Widziałem nieraz w trakcie swojej pracy w policji takie trupy. Obrażenia mówiły jasno. Kilka mocnych ciosów nożem. Co tu się do cholery stało zapytałem sam siebie. Nikt nie odpowiedział... na szczęście. Rozejrzałem się po łazience. Świeże ręczniki, nieodpakowane z małych opakowań mydło, sucha kabina prysznicowa. Dziewczyna bez wątpienia nie żyła, mimo to sprawdziłem jej puls. Miałem rację. Wyszedłem z łazienki, muszę zapalić, muszę sobie wszystko przypomnieć, poszukać śladów, znaleźć narzędzie zbrodni, co ja tu właściwie robię? Czas, czas, trzeba działać szybko... papieros rozjaśni mi umysł. Poskładam te cząstki wspomnień z ostatnich godzin w logiczną całość. Sięgnąłem do kieszeni, dopiero teraz zdając sobie sprawę, że mam na sobie ciepły, jesienny płaszcz. Wewnętrzna kieszeń, pusto, nie ma ich tam choć powinny być. Paczka powinna tam być, paczka powinna, a zwłok w łazience nie powinno, lecz było odwrotnie... Sięgnąłem do prawej zewnętrznej kieszeni, wyczuwając palcami ciepło i zimno. Ciepło okazało się cieczą, lepką krwią, a zimnem metal ostrza noża, który ściskałem w dłoni. Poczułem, że serce chce mi wyskoczyć z gardła, w żyłach krew pulsowała tak szybko aż zatykała uszy, a w głowie pojawiło się pytanie... co tu się kurwa dzieje!

Tępo spoglądam w ścianę. Jest ciemnoszara. Ile to trwało? To moje gapienie się. Gdzie ja właściwie jestem? Po chwili zdaję sobie sprawę, że siedzę na krześle w pokoju hotelowym, patrząc na wyposażenie i stare, drewniane skrzypiące pode mną krzesło w obskurnym hotelu. Jestem wciąż lekko otępiały, jak przez mgłę wyłaniają się powoli strzępki wspomnień. Ktoś do mnie dzwonił,...

Detektyw Maślakowski został wezwany na miejsce zbrodni.miejscem tym okazał się las w którym to znaleziono ciało 28 letniej kobiety.Denatka broniła się przed napastnikiem co zostało od razu zauważone przez detektywa Maślakowskiego,który dotarł na miejsce zdarzenia po 10 minutach od wezwania.Jego oczom ukazała się młoda kobieta,której twarz została pocięta nożem,ale nie to było w tym wszystkim najstraszniejsze tylko to o czym przekonał się gdy włożył rękę do dziury znajdującej się po lewej stronie klatki piersiowej.Gdy to zrobił okazało się,że z ciała kobiety usunięto serce,które powinno zdaniem detektywa długo jeszcze bić pełnią życia.Co tu się stało wykaże dokładna autopsja, bo może się okazać,że odbyło się tutaj tak zwane polowanie na narządy.Choć serca nie odnaleziono,na miejscu zbrodni znajduje się dużo krwi.Czyżby sprawca dokonywał tego okrutnego procederu na żywca.

Po obejrzeniu miejsca gdzie doszło do zbrodni Maślakowski postanowił zabrać się od razu do pracy.I wraz ze swoimi współpracownikami po przesłuchaniu i odnalezieniu świadków wytypował sprawcę.I zaczął jego poszukiwania...Najbardziej podejrzany stał się mężczyzna około 50-tki mieszkający na obrzeżach miasta,który w domu trzymał robione w formalinie rybie pyski,o dziwo nie znalazłem pod jego adresem serca w formalinie wyznał kolegom Maślakowski,ale coś mi tu śmierdzi zauważył.Trzeba będzie jeszcze powęszyć.

Pewnego dnia detektyw natrafił na podejżanego o morderstwo typa w jego własnym domu,który chciał przeszukać w poszukiwaniu narzędzia zbrodni na które po sekcji wytypowano nóż.Podejrzany właśnie jadł obiad gdy Maślakowski go odwiedził.Po wejściu do domu spytał się czy może zajrzeć do kuchni.Wcześniej przyglądając się nożowi którym jadł podejrzany.Po sprawdzeniu kuchni okazało się ,że taki nóż ma tylko jeden,bardzo różnił się on od pozostałych.Wyglądał na stary i miał dużo małych zębów.A może był zrobiony z brzeszczotu do piły?To wszystko wydało się bardzo podejrzane.Maślakowski pomyślał że już ma sprawcę,ale czy na pewno?

Detektyw Maślakowski został wezwany na miejsce zbrodni.miejscem tym okazał się las w którym to znaleziono ciało 28 letniej kobiety.Denatka broniła się przed napastnikiem co zostało od razu zauważone przez detektywa Maślakowskiego,który dotarł na miejsce zdarzenia po 10 minutach od wezwania.Jego oczom ukazała się młoda kobieta,której twarz została pocięta nożem,ale nie to...

-Ofiara to kobieta w wieku około 25 lat. 10 ran ciętych w okolicach tułowia, 2 rany na prawym przedramieniu, kolejne na prawym udzie i prawym ramieniu, oraz lewej dłoni... - zgrabnie wyrecytował swoje obserwacje młody policjant.
-Wy ją znaleźliście? - zapytał mimowolnie, mocno znudzony owym wywodem komisarz, temperując przy tym swoim ziewnięciem podniecenie młodszego kolegi.
Była noc, środek miasta, a właściwie jego ciemniejsza i nieprzyjemna część, jak można było określić zapuszczony zupełnie Park Centralny. W dzień można było tu spacerować, w nocy jedynie "otrzymać kosę". I to chyba właśnie przytrafiło się denatce - słusznie wywnioskował śledczy
-Ślady gwałtu? - zapytał sprawdzająco przejmujący już w pełni śledztwo komisarz Rafał Wroniewski
-Na pierwszy rzut oka to nie - niepewnie odpowiedział sierżant Janek Lisiak
-No raczej na to nic nie wsazuje - potwierdził komisarz, dając tym samym ulgę podwładnemu, po czym dodał - Narzędzie zbrodni?
-Nie odnaleziono...
-A co to za narzędzie? Z waszych przypuszczeń?
-No nóż panie komisarzy...
-Jaki?
-Zwykły...pewnie ostry...
-Powiem więcej. 10 centymetrowy, szeroki na 1,5cm, szpiczasty, czarna, metalowa rękojeść... Mam mówić dalej?
-Skąd Pan to wie?
-Jak wam za chwilę się to narzędzie zbrodni samo w dupę wkuje, to też to zauważcie - odparł z uśmiechem komisarz do kucającwgo cały czas nad ofiarą sierżanta.

-Ofiara to kobieta w wieku około 25 lat. 10 ran ciętych w okolicach tułowia, 2 rany na prawym przedramieniu, kolejne na prawym udzie i prawym ramieniu, oraz lewej dłoni... - zgrabnie wyrecytował swoje obserwacje młody policjant.
-Wy ją znaleźliście? - zapytał mimowolnie, mocno znudzony owym wywodem komisarz, temperując przy tym swoim ziewnięciem podniecenie młodszego...

Zabójstwo w lesie, dwa ciała w samochodzie. Oczywiście odludzie brak światków, latarni. Cisza, spokój, docieram na miejsce po kilkunastu minutach od telefonu. Jak zginęli? Unikam tego pytania patrząc na ich rozległą podłużną ranę na szyi, wręcz idealną. Technicy jeszcze nie zbadali śladów, fotografowane jest miejsce zbrodni a ja rozglądam się dookoła próbując zrozumieć co tu się stało. Gdzie najpierw sprawdzam? Moją uwagę przykuwają krzewy dookoła, a zwłaszcza jeden do którego prowadzą ślady, które tak skrzętnie omijam. To zapewne za tym drzewem czaił się zabójca- myślę widząc wydeptane miejsce. Lecz gdzie może być narzędzie zbrodni? To ono może być kluczem do rozwiązania tej sprawy, znajdujące się na nim ślady doprowadzą nas szybciej do zabójcy niż jego nr buta. Nagle dostrzegam coś dziwnego. Zruszoną ziemię przy pniu jednego z świerków. To tam wędruję, zakładam rękawiczki i już wiem, że coś tam znajdę. Delikatnie, powoli odsłaniam coś dziwnego, wołam technika z aparatem. Naszym oczom ukazuje się woreczek, zwykły, śniadaniowy, ale to nie na nim skupia się nasza uwaga. W środku widać już połyskujące od flesza aparatu zakrwawione ostrze. Oglądam je dokładnie po czym odsyłam do analizy. Kluczem do znalezienia narzędzia zbrodni jest zrozumienie zabójcy, czy działał pod wpływem impulsy, czy raczej planował to od dawna. Następnie obserwacja otoczenia, każde miejsce, uchylona szuflada, kropla krwi na klapie kosza na śmieci, dobry detektyw wychwyci wszystko.

Zabójstwo w lesie, dwa ciała w samochodzie. Oczywiście odludzie brak światków, latarni. Cisza, spokój, docieram na miejsce po kilkunastu minutach od telefonu. Jak zginęli? Unikam tego pytania patrząc na ich rozległą podłużną ranę na szyi, wręcz idealną. Technicy jeszcze nie zbadali śladów, fotografowane jest miejsce zbrodni a ja rozglądam się dookoła próbując zrozumieć co...

Nóż kuchenny to najczęściej używane narzędzie zbrodni. A gdzie zacząć poszukiwanie noża jak nie w kuchni (w końcu najciemniej pod latarnią). Szybka weryfikacja jakiego noża, od jakiego kompletu etc. może brakować. Użyte narzędzie może wskazywać na kobietę oraz silne emocje jakie nią kierowały. Dlatego warto dokładnie przeszukać pobliskie ogródki sąsiadów.

Nóż kuchenny to najczęściej używane narzędzie zbrodni. A gdzie zacząć poszukiwanie noża jak nie w kuchni (w końcu najciemniej pod latarnią). Szybka weryfikacja jakiego noża, od jakiego kompletu etc. może brakować. Użyte narzędzie może wskazywać na kobietę oraz silne emocje jakie nią kierowały. Dlatego warto dokładnie przeszukać pobliskie ogródki sąsiadów.

Nóż[bookLink]4887833|Nóż[/bookLink]

Nóż[bookLink]4887833|Nóż[/bookLink]

 [bookCover]4887833|Nóż[/bookCover]