Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Pyromaniac
Excel
Olanzapine
NIEzłyBELFER
Niki151

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!
Wybraliśmy zwycięskie prace:

Pyromaniac
Excel
Olanzapine
NIEzłyBELFER
Niki151

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Konkurs zakończony.
Dziękujemy za wszystkie odpowiedzi.
Zwycięzców wyłonimy niebawem.

Nic, co ludzkie, nie jest mi obce - dotyczy to zarównie słomianego zapału. Powszechnie uważana jestem za osobę wytrwałą i konsekwentną i jest to prawda, jeśli chodzi o rzeczy "duże", zawodowe... ale tylko najbliżsi wiedzą o stertach książek, które "aktualnie czytam" (tj. co jakiś czas kilka stron i zaczynam inną, bo bardziej mnie wabi), o rozpoczętym na mini-krośnie dywaniku, który czeka na lepsze czasy, o niedokończonych projektach na szydełku i o przeróżnych materiałach, z których "na pewno coś zrobię, jak będę miała czas". Od lat obiecuję sobie, że nauczę się robić na drutach i że wrócę do nauki włoskiego... ale jakoś nadal mi się nie udaje. Na szczęście w relacjach międzyludzkich jestem bardziej stała i wytrwała, więc nie robię sobie wielkich wyrzutów - ot, każdy ma jakąś słabość, a takie niedokończone projekty nikomu krzywdy nie robią, co najwyżej zagracają dom. ;)

Nic, co ludzkie, nie jest mi obce - dotyczy to zarównie słomianego zapału. Powszechnie uważana jestem za osobę wytrwałą i konsekwentną i jest to prawda, jeśli chodzi o rzeczy "duże", zawodowe... ale tylko najbliżsi wiedzą o stertach książek, które "aktualnie czytam" (tj. co jakiś czas kilka stron i zaczynam inną, bo bardziej mnie wabi), o rozpoczętym na mini-krośnie...

Będąc nastolatką bardzo pragnęłam wolności. Niestety wolność była kojarzona z nie do końca pozytywnymi aspektami, dlatego była często zakazywana. Im dłużej była mi ograniczana, tym bardziej była mi upragnioną...
Gdy urosłam pragnęłam drzewa, domu, dziecka. Im dłużej nie mogłam ich mieć ze względów.. różnych, tym bardziej tego pragnęłam.
Gdy tylko wolność została mi dana, natychmiast przestałam jej pragnąć.
Gdy tylko pozostałe pragnienia się spełniły, na ich miejsce pojawiły się inne...
To nie jest tak, że coś jest nam zabierane zanim pozostanie nam dane.
Lecz to my za szybko stawiamy życiu kolejne wyzwania..

Będąc nastolatką bardzo pragnęłam wolności. Niestety wolność była kojarzona z nie do końca pozytywnymi aspektami, dlatego była często zakazywana. Im dłużej była mi ograniczana, tym bardziej była mi upragnioną...
Gdy urosłam pragnęłam drzewa, domu, dziecka. Im dłużej nie mogłam ich mieć ze względów.. różnych, tym bardziej tego pragnęłam.
Gdy tylko wolność została mi dana,...

"Od jutra naprawdę będę ćwiczyć!" - regularnie, od kilku lat, od jutra.
To najregularniej ćwiczona kwestia w moim życiu. Mogłabym dostać Oscara za tę rolę. Potrafię ją wypowiadać ze złością, ze smutkiem, z rozmarzeniem, z determinacją, z rozżaleniem i na setki innych sposobów.
Mam już całkiem ładną karimatę, hantelki, buty do biegania, ze trzy staniki sportowe, kilka bluz do ćwiczeń na świeżym powietrzu, buff na szyję, kask rowerowy, zardzewiały przez lata oczekiwania rower, termo koszulki, termo skarpetki, trzy pary legginsów, pięć podręczników do ćwiczeń, dwie pary spodni dresowych i ze 4 godziny realnego doświadczenia w ćwiczeniach przez ostatnie 5 lat (sumując). Niezły wynik, co nie?
Ale te dresy są fenomenalne jeśli chodzi o wygodę w trakcie wylegiwania się na kanapie!
Mimo to nie martwię się zbyt mocno. Przecież od jutra naprawdę będę ćwiczyć!

"Od jutra naprawdę będę ćwiczyć!" - regularnie, od kilku lat, od jutra.
To najregularniej ćwiczona kwestia w moim życiu. Mogłabym dostać Oscara za tę rolę. Potrafię ją wypowiadać ze złością, ze smutkiem, z rozmarzeniem, z determinacją, z rozżaleniem i na setki innych sposobów.
Mam już całkiem ładną karimatę, hantelki, buty do biegania, ze trzy staniki sportowe, kilka bluz...

W życiu zwykle cechuje mnie słomiany zapał, ale do tego przedsięwzięcia podeszłam z dużą dozą optymizmu i zaangażowania.Pewnego wieczoru szukając inspiracji na dorywczą pracę, wpadłam na pomysł udzielania korepetycji z języka angielskiego, który był moją mocną stroną. Uważałam,że podejście pedagogiczne mam, cierpliwość również i dalej będzie się liczyć tylko wiedza, którą z resztą mam w głowie.Tego samego wieczoru rozwiesiłam stosowne ogłoszenia pod kilkoma szkołami podstawowymi i czekałam.Moim pierwszym uczniem został uczeń piątej klasy, niezwykle odporny na wiedzę. Zdaniem jego rodziców i jego samego to ode mnie tylko i wyłącznie zależał będzie stan jego wiedzy. Praca własna i jakikolwiek wysiłek z jego strony nie wchodziły w rachubę.Mam go nauczyć i koniec - padł rozkaz.Wszystkie metody nauki przeze mnie proponowane były z góry negowane.Mało tego, jego rodzice postanowili udowodnić,że wcale nie jestem odpowiednią osobą na tym stanowisku.Po godzinie zegarowej pożegnaliśmy się,zostało mi wręczone 20 złotych za fatygę, które następnie wydałam na benzynę do samochodu,tak a żebym mogła zrobić ponowną wycieczkę po szkołach zrywając wcześniej powieszone plakaty.Podobny pomysł z udzielaniem korepetycji nie zagościł już więcej w mojej głowie. Cały "złoty interes" skończył się szybciej niż się rozkręcił.

W życiu zwykle cechuje mnie słomiany zapał, ale do tego przedsięwzięcia podeszłam z dużą dozą optymizmu i zaangażowania.Pewnego wieczoru szukając inspiracji na dorywczą pracę, wpadłam na pomysł udzielania korepetycji z języka angielskiego, który był moją mocną stroną. Uważałam,że podejście pedagogiczne mam, cierpliwość również i dalej będzie się liczyć tylko wiedza, którą z...

Fascynuje mnie nauka języków obcych i wszelkie związane z nimi ciekawostki, a także kultura różnych krajów.
Na pewnym etapie swojego życia zaczęłam interesować się Islandią i stwierdziłam, że super byłoby się choć trochę nauczyć tego języka, który - po przesłuchaniu niezliczonych ilości islandzkich piosenek i obejrzeniu kilku filmów - wydał mi się niezwykle piękny. Gdybym kiedyś wybrała się na Islandię, mieszkańcom wyspy na pewno byłoby miło, że ktoś choć trochę próbuje się z nimi dogadać w ich własnym języku, a nie po angielsku, prawda?
Pełna optymizmu zdobyłam napisany po angielsku podręcznik do nauki islandzkiego (miał najlepsze opinie). Przejrzałam go... i mój entuzjazm trochę się ostudził, gdy okazało się, że gramatyka i wymowa głosek rzeczywiście nie należą do łatwych.
Postanowiłam więc zacząć z innej beczki - a może tak posłuchać wymowy jakichś prostych, codziennych zwrotów na youtube? Tak też zrobiłam. Youtuberka zaczęła od przywitania - "góðan daginn", czyli "dzień dobry". Poszło mi nieźle; powtórzyłam jeszcze kilka razy i przeszłam do kolejnego. Teraz nie pamiętam już, jaki dokładnie był to zwrot – powitanie, pożegnanie - ale... nie byłam go w ogóle w stanie wymówić!
Bardzo mnie to zniechęciło. Skoro byłam w stanie powtórzyć jako tako tylko jedno wyrażenie, to jak będzie wyglądać dalsza nauka? Istne "tortury"! Przecież nie dam sobie rady! I tak się to skończyło... Muzykę islandzką nadal uwielbiam całym sercem, ale naukę języka sobie odpuściłam... na baaardzo długo. :)

Fascynuje mnie nauka języków obcych i wszelkie związane z nimi ciekawostki, a także kultura różnych krajów.
Na pewnym etapie swojego życia zaczęłam interesować się Islandią i stwierdziłam, że super byłoby się choć trochę nauczyć tego języka, który - po przesłuchaniu niezliczonych ilości islandzkich piosenek i obejrzeniu kilku filmów - wydał mi się niezwykle piękny. Gdybym...

Witam serdecznie.
Moja przyjaźń tak jak rozpoczęła się bardzo szybko i intensywnie tak i szybko i burzliwie się zakończyła. Trwała zaledwie nieco ponad rok... Poznałam ją w najgorszym momencie swojego życia a ona bardzo mocno mnie wspierała kiedy jej potrzebowałam, czułam się ważna, potrzebna, doceniona... ale kiedy los zaczął się do mnie uśmiechać Ewelina zaczęła robić się dziwna, zaczęła mnie unikać, mieć żal że czemu mi się udaje a jej nie... aż do dnia kiedy otwarcie moje szczęście uznała za swoją porażkę... Bo jak to mówi przysłowie prawdziwych przyjaciół nie poznaje się w biedzie ale po tym znoszą nasze sukcesy... Pozdrawiam.

Witam serdecznie.
Moja przyjaźń tak jak rozpoczęła się bardzo szybko i intensywnie tak i szybko i burzliwie się zakończyła. Trwała zaledwie nieco ponad rok... Poznałam ją w najgorszym momencie swojego życia a ona bardzo mocno mnie wspierała kiedy jej potrzebowałam, czułam się ważna, potrzebna, doceniona... ale kiedy los zaczął się do mnie uśmiechać Ewelina zaczęła robić się...

Mam słomiany zapał do wszystkiego co robię, ale tym razem to historia trochę inna. Z racji mojego zamiłowania do języka angielskiego kolega poprosił mnie o przetłumaczenie czegoś z angielskiego na polski, zgodziłem się w ciemno. Gdy dostałem ten tekst okazało się że to instrukcja obsługi lunety do karabinu. Tłumaczenie zajęło mi 3 wieczory. Gdy spotkałem się z kolegą który zapłacił mi za wysiłek 200zł, szczęśliwy że to już koniec pojechałem do domu. Po drodze wstąpiłem do piekarni. Po powrocie do domu okazało się że pieniądze wypadły mi z kieszeni. Tak szybko jak sobie zaplanowałem zakupy, tak szybko musiałem ubolewać nad stratą kasy, której zarobienie tyle mi zajeło. Mam tylko nadzieje że, osoba która je znalazła dobrze je wydała.

Mam słomiany zapał do wszystkiego co robię, ale tym razem to historia trochę inna. Z racji mojego zamiłowania do języka angielskiego kolega poprosił mnie o przetłumaczenie czegoś z angielskiego na polski, zgodziłem się w ciemno. Gdy dostałem ten tekst okazało się że to instrukcja obsługi lunety do karabinu. Tłumaczenie zajęło mi 3 wieczory. Gdy spotkałem się z kolegą który...

Odkąd sięgam pamięcią, fascynowały mnie podróże. Moje marzenia rosły wraz ze mną. Jako mała dziewczynka uwielbiałam rodzinne eskapady. Pobliskie Kaszuby, miejsce zamieszkania dziadków, były krańcem świata. Krainą cudów, gdzie rosną ciastka i mnożą się zabawy. Jako nastolatka cieszyłam się z każdych wakacji spędzanych nad morzem i w górach. Z uśmiechem wspominam pierwszy zachwyt Gubałówką, czy też liczne spacery szlakami Wyspy Sobieszewskiej. Okres studiów był dla mnie czasem odkrywania europejskich destynacji turystycznych. Radości płynącej z pobytu w skąpanej słońcem Katalonii i nurkowania w chorwackich wodach nie da się opisać słowami.

Im więcej podróży, tym mój świat stawał się większy, jak za sprawą magicznej entropii. Pragnęłam więcej. Z czasem zamarzyłam o podróży dookoła świata. Poczyniłam już nawet stosowne przygotowania. Zaopatrzona w fachową literaturę i sprzęt turystyczny, posilona lekturą tętniących życiem blogów podróżniczych, snułam wielkie plany. Wiedziałam co i w jakiej kolejności zobaczę.

Zapomniałam tylko o jednym... Wyznaczeniu daty wyprawy. Plecak rzucony w kącie, patrzy na mnie z wyrzutem. Książki podróżnicze pokryła cienka warstwa kurzu zapomnienia. Nawet historia przeglądarki internetowej nie pamięta, kiedy ostatnio raczona była adresem serwisu poświęconego dalekim ekspedycjom. Ale cóż to? Widzieliście? To przewodnik turystyczny po krajach azjatyckich. Puścił do mnie oko! Wiem już co to oznacza. Czas powrócić do zapomnianych na lata marzeń…

Odkąd sięgam pamięcią, fascynowały mnie podróże. Moje marzenia rosły wraz ze mną. Jako mała dziewczynka uwielbiałam rodzinne eskapady. Pobliskie Kaszuby, miejsce zamieszkania dziadków, były krańcem świata. Krainą cudów, gdzie rosną ciastka i mnożą się zabawy. Jako nastolatka cieszyłam się z każdych wakacji spędzanych nad morzem i w górach. Z uśmiechem wspominam pierwszy...