Hmmm słomiany zapał.. Zapał jest zawsze, a że słomiany ;)
Od kiedy tylko pamiętam, zawsze chciałam zrzucić kilka kilogramów. To już poszło w lata, a raczej dziesięciolecia. Postanowienie zawsze to samo - schudnąć! Albo "od nowego roku", albo "od poniedziałku", albo "od pierwszego", albo "od jutra". Zapału starczało na kilka godzin, czasami nawet na cały dzień ;) Gdyby tak dało się kupić trochę silnej woli..
A może właśnie w tym roku pora pogodzić się oraz zaakceptować swój wygląd i swoją wagę. Nie być dla siebie takim surowym. Muszę to rozważyć, jeszcze jest czas ;)

Hmmm słomiany zapał.. Zapał jest zawsze, a że słomiany ;)
Od kiedy tylko pamiętam, zawsze chciałam zrzucić kilka kilogramów. To już poszło w lata, a raczej dziesięciolecia. Postanowienie zawsze to samo - schudnąć! Albo "od nowego roku", albo "od poniedziałku", albo "od pierwszego", albo "od jutra". Zapału starczało na kilka godzin, czasami nawet na cały dzień ;) Gdyby tak...

Jeśli mowa o słomianym zapale to u mnie po pierwsze primo: pieczenie efektownych, wyrośniętych,kolorowych, przełożonych kremem ciast, których przepisy kolekcjonuję namiętnie, natomiast piekę mój poczciwy jabłecznik. Po drugie primo: dieta, zawsze od jutra. Po trzecie primo: ćwiczenia fizyczne zbyt mnie męczą i ciężko się zmusić. A po ostatnie primo: książki z górnej półki, które chciałabym mieć przeczytane, jednak zwyczajnie mnie nudzą, męczą i wolę czytać te, które sprawiają mi radość.

Jeśli mowa o słomianym zapale to u mnie po pierwsze primo: pieczenie efektownych, wyrośniętych,kolorowych, przełożonych kremem ciast, których przepisy kolekcjonuję namiętnie, natomiast piekę mój poczciwy jabłecznik. Po drugie primo: dieta, zawsze od jutra. Po trzecie primo: ćwiczenia fizyczne zbyt mnie męczą i ciężko się zmusić. A po ostatnie primo: książki z górnej półki,...

Wybiła kolejna rocznica waszego ślubu. Zastanawiasz się, co podarować swojej drugiej połówce. Nie chcesz być standardowa i monotematyczna. Z obawy przed zakalcem lub co gorsza spaleniem domu, pomysł pieczenia szybko porzucasz. Chcesz postawić na wspólnie spędzony czas. Tak! Dodatkowo, zaintrygowana jesteś słowami wirtualnego coacha. Wspominał coś o filmie ''Yes Man'', który ponoć trzeba zobaczyć, by spojrzeć na świat w zupełnie innych okularach. Aktora lubisz, komputer masz, Internet śmiga. Po dwugodzinnym seansie, Twoje życiowe motto brzmi: ''Nie bój się nowych rzeczy!'' Na prezent zamawiasz więc bilety do kina - na horror. Czujesz prawdziwą dumę, że się na to odważyłaś. Czujesz ją do momentu, gdy dziewczynka o twarzy laleczki Chucky odcina nożyczkami głowę zdechłego gołębia. Popcorn staje ci w gardle. Z prawidłowego trawienia nici. Z każdym kolejnym kadrem jest tylko gorzej. I jeszcze ta złowieszcza muzyka. Trudna decyzja, mimo to podejmujesz ją - zjeżdżasz w dół. Idealna pozycja osiągnięta - pośladki nadal na fotelu, ale głowa na tyle nisko, że nie widzisz nic. Kilka kwadransów tkwisz w obranym przez siebie ułożeniu. Kręgosłup zwija ci się w klucz wiolinowy. Pocieszasz się jednak, że lepsze to niż zejść na zawał. Ostatnie wrzaski, płacz i przerażająca cisza. Koniec! Radosnym krokiem opuszczasz salę. W drodze powrotnej postanawiasz ratować jakoś swą dumę. Już jako prawdziwy miłośnik filmów grozy, rozpoczynasz dyskusję i z przejęciem w głosie pytasz: ''Ktoś przeżył?''

Wybiła kolejna rocznica waszego ślubu. Zastanawiasz się, co podarować swojej drugiej połówce. Nie chcesz być standardowa i monotematyczna. Z obawy przed zakalcem lub co gorsza spaleniem domu, pomysł pieczenia szybko porzucasz. Chcesz postawić na wspólnie spędzony czas. Tak! Dodatkowo, zaintrygowana jesteś słowami wirtualnego coacha. Wspominał coś o filmie ''Yes Man'', który...

Moja śmieszna historia zakończyła się zanim się na dobre rozpoczęła. Mieszkam w domu, który jest otoczony z dwóch stron lasem. Wybierałam się na imprezę(bo co robić samemu w sobotni wieczór), a przystanek autobusowy mam dwie ulice dalej(nie mam prawa jazdy). Więc ubrałam się i wyszłam z domu. Podeszłam do furtki i moim oczom ukazał się dzik. Do domu wróciłam tak samo szybko jak z niego wyszłam. Do dziś się z tego śmieję.

Moja śmieszna historia zakończyła się zanim się na dobre rozpoczęła. Mieszkam w domu, który jest otoczony z dwóch stron lasem. Wybierałam się na imprezę(bo co robić samemu w sobotni wieczór), a przystanek autobusowy mam dwie ulice dalej(nie mam prawa jazdy). Więc ubrałam się i wyszłam z domu. Podeszłam do furtki i moim oczom ukazał się dzik. Do domu wróciłam tak samo szybko...

Kiedyś przeczytałam piękne słowa: "Nic nie daje tyle wolności i szczęścia, co pasja!" i z miejsca postanowiłam znaleźć jakąś pasję. Ot, tak po prostu. Mój wybór padł na fotografowanie. Zajęłam się fotografowaniem przyrody. Sprzęt kiepski, ale jako mieszkanka wsi miałam szerokie pole do popisu. Zrobiłam setki, jak nie tysiące zdjęć... i po miesiącu usunęłam wszystkie. Bo nie można sobie wybrać pasji na chybił trafił - przeciwnie: to pasja nas sobie wybiera. Dziś o tym wiem, bo z pasją czytam książki, biegam, a od czasu do czasu funduję sobie wisienkę na torcie - wizytę w teatrze. Bo największym bogactwem jest robienie tego co kochasz! Jestem bardzo bogatym człowiekiem, czego i Wam życzę!

Kiedyś przeczytałam piękne słowa: "Nic nie daje tyle wolności i szczęścia, co pasja!" i z miejsca postanowiłam znaleźć jakąś pasję. Ot, tak po prostu. Mój wybór padł na fotografowanie. Zajęłam się fotografowaniem przyrody. Sprzęt kiepski, ale jako mieszkanka wsi miałam szerokie pole do popisu. Zrobiłam setki, jak nie tysiące zdjęć... i po miesiącu usunęłam wszystkie. Bo nie...

Na urodzinach córki odpalałem tubę z konfetti. Zrobiłem wstęp uciszając wszystkich i wszyscy wpatrzeni we mnie a ja przekręcam tubę oczekując pięknego wybuchu kolorów wpatruję się w górę jak wszyscy. A tu nagła cisza i śmiech wszystkich.
Okazało się że tubę skierowałem odwrotnie i całe konfetti obsypało tylko moje buty.
Wszyscy mieli ubaw ze mnie do końca wieczoru i nawet córka tak się śmiałą że nie miała mi za złe tej wpadki

Na urodzinach córki odpalałem tubę z konfetti. Zrobiłem wstęp uciszając wszystkich i wszyscy wpatrzeni we mnie a ja przekręcam tubę oczekując pięknego wybuchu kolorów wpatruję się w górę jak wszyscy. A tu nagła cisza i śmiech wszystkich.
Okazało się że tubę skierowałem odwrotnie i całe konfetti obsypało tylko moje buty.
Wszyscy mieli ubaw ze mnie do końca wieczoru i nawet...

Moim niedokończonym dziełem jest książka, którą zaczęłam pisać rok temu. Skończyłam parę rozdziałów i gdy wracam do niej dziś muszę przyznać, że bardzo mi się podoba. Niesamowita historia wiąże się z tymi paroma stronami w Wordzie, mianowicie sytuacje, które tam opisałam wydarzyły się rok później w moim życiu. Poznałam miłość swojego życia w przytoczonych w książce okolicznościach, a ukochany głównej bohaterki, którą wzorowałam na siebie, z wyglądu i wykonywanego zawodu jest podobny do tego opisanego w książce. Co jakiś czas pojawiają się w głowie sceny do fabuły, które mogę wpleść w historię ale wciąż brakuje czasu lub motywacji. Choć tej ostatniej czuję przypływ pisząc te słowa i coś czuję, że zaraz się zabiorę za następny rozdział.
Słomiany zapał utrudnia pracę nad sobą i nad tym, co sobie wymarzymy ale satysfakcja po ukończeniu dzieła jest dwa razy większa.

Moim niedokończonym dziełem jest książka, którą zaczęłam pisać rok temu. Skończyłam parę rozdziałów i gdy wracam do niej dziś muszę przyznać, że bardzo mi się podoba. Niesamowita historia wiąże się z tymi paroma stronami w Wordzie, mianowicie sytuacje, które tam opisałam wydarzyły się rok później w moim życiu. Poznałam miłość swojego życia w przytoczonych w książce...

jako małą dziewczynka marzyłam aby zostać pianistką, występować na scenie w pięknej sukni i po koncercie dostawać bukiety róż. No tak, ale najpierw trzeba ćwiczyć, ćwiczyć i jeszcze raz ćwiczyć. Gdy inne dzieci się bawią, Ty musisz grać gamy, gdy jest piękna pogoda, etiudy. o tak w koło. Na dzień dzisiejszy uznaję, że decyzja o rezygnacji z gry była lepszą decyzją niż decyzja o jej rozpoczęciu. I sąsiedzi też się na pewno bardziej z tego cieszą :O)

jako małą dziewczynka marzyłam aby zostać pianistką, występować na scenie w pięknej sukni i po koncercie dostawać bukiety róż. No tak, ale najpierw trzeba ćwiczyć, ćwiczyć i jeszcze raz ćwiczyć. Gdy inne dzieci się bawią, Ty musisz grać gamy, gdy jest piękna pogoda, etiudy. o tak w koło. Na dzień dzisiejszy uznaję, że decyzja o rezygnacji z gry była lepszą decyzją niż...

Miałam dziwny sen, który być może stanie się prawda na jawie, kto wie... Impreza sylwestrowa u koleżanki z całą otoczką. Nagle coś się zaczęło dziać. Jakimś magicznym sposobem zyskałam odwagi i zaczęłam odpisywać na lawinę wiadomości od nieznanego mi faceta. Rzecz jasna ujawniłam co nieco o sobie w granicach zdrowego rozsądku. Nawet wymieniliśmy się numerami telefonów. Po północy zadzwonił z życzeniami. Też je mu złożyłam. Już rano nie mogłam uwierzyć w swoją odwagę. Szybki kontakt, który także szybko się skończył.

Miałam dziwny sen, który być może stanie się prawda na jawie, kto wie... Impreza sylwestrowa u koleżanki z całą otoczką. Nagle coś się zaczęło dziać. Jakimś magicznym sposobem zyskałam odwagi i zaczęłam odpisywać na lawinę wiadomości od nieznanego mi faceta. Rzecz jasna ujawniłam co nieco o sobie w granicach zdrowego rozsądku. Nawet wymieniliśmy się numerami telefonów. Po...

Deskorolka mnie urzekła tak kilka lat temu.
Gdy era YouTube'a rozkwitała wśród zafascynowanej technologią młodzieży, ja trafiłam na śmieszny poradnik "Jak w deskorolkę?".
Potem od jednego filmu aż do czterdziestego artykułu o tym, jak się nie zabić na czterokołowym marzeniu, w końcu zrealizowałam swoje własne marzenie. Zakupione w sportowym sklepie cudeńko, z kauczukowymi (O Panie!) kółeczkami, i tapetą w czachę po drugiej stronie zawitało w moim domu... Zimą. Ale to mnie nie powstrzymało, gdzie tam! Od razu wyszłam na dwór/pole a stamtąd prosto na drogę. Mało ruchliwą, lecz oblodzoną.
Nie wiem jak do tego doszło - czyżby sama fizyka mi nie sprzyjała, czy to tylko mój antytalent do sportu nagle się uruchomił. W każdym razie deseczka ujechała w swoją stronę, a moje ciało poleciało w przeciwną wchodząc w bliski kontakt z zimą.
Pojawiły się siniaki, a zapał do szpanowania na desce zniknął tego samego dnia.
Teraz moje spełnione-niespełnione marzenie leży sobie spokojnie na strychu, pod starym tapczanem. Czasem gdy tam zajrzę, to czule głaszczę swoje marzenie, prosząc równocześnie, by mnie już więcej nie kusiło.
Czy ją (deseczkę) sprzedam? Nigdy! Bowiem nic tak nie ubarwia mojego życia, jak moje porażki.

Deskorolka mnie urzekła tak kilka lat temu.
Gdy era YouTube'a rozkwitała wśród zafascynowanej technologią młodzieży, ja trafiłam na śmieszny poradnik "Jak w deskorolkę?".
Potem od jednego filmu aż do czterdziestego artykułu o tym, jak się nie zabić na czterokołowym marzeniu, w końcu zrealizowałam swoje własne marzenie. Zakupione w sportowym sklepie cudeńko, z...