Miasto idealne już powstało, co prawda tylko w wyobraźni, ale kogoś wyjątkowego.
Gdy myślę idylla, zawsze przywołuję pierwsze sceny ekranizacji "Władcy pierścieni". Tolkienowska wizja Shire, to moje sielankowe miejsce marzeń.
Zieleń, życie w zgodzie z naturą, własne domki, jakby wrośnięte w zapierający dech pejzaż.
Ludzie, którzy się znają i ufają sobie, choć niekoniecznie lubią, jak to było między hobbitami.
Atmosfera miasta jest przesycona błogostanem, płynącym z połączenia satysfakcjonującej pracy na własnej ziemi, polowań, spotkań w gospodzie i poczucia jedności oraz przynależności do grupy ludzi, o podobnym światopoglądzie.
Rytm życia zsynchronizowany jest z porami roku. Pokora płynąca z szacunku do matki ziemi, jej owoców i wpływu na człowieka, szlifuje w charakterach mieszkańców szlachetność oraz mądrość.
Dzięki wiedzy dotyczącej flory i braku cywilizacji, mieszkańcy mogą leczyć sami mniejsze dolegliwości, a na te poważniejsze nie chorują, bo żyją w błogim spokoju.
Jest to miasto ludzi pełnych pasji i marzeń, ludzi szanujących starszyznę i ich mądrość, ludzi z natury dobrych, nieskażonych pragnieniem władzy, ludzi kochających wolność i akceptujących życie takim, jakie jest, ludzi radosnych i na swój (wcale nie próżny) sposób, hedonistycznych.
To taki mały eden, wśród miast, zielone serce ziemi, którego nie chce się opuszczać.

Miasto idealne już powstało, co prawda tylko w wyobraźni, ale kogoś wyjątkowego.
Gdy myślę idylla, zawsze przywołuję pierwsze sceny ekranizacji "Władcy pierścieni". Tolkienowska wizja Shire, to moje sielankowe miejsce marzeń.
Zieleń, życie w zgodzie z naturą, własne domki, jakby wrośnięte w zapierający dech pejzaż.
Ludzie, którzy się znają i ufają sobie, choć niekoniecznie...

Wyobrażam je sobie jak miasto pełne wąskich, poskręcanych niczym węże uliczek, wyłożonych kocimi łbami mieniącymi się w słońcu; każda brama i każdy zakręt prowadzą do kolejnych niezbadanych miejsc, których jednocześnie nie trzeba obawiać się znajdować, bo nigdzie nie czyha żadne niebezpieczeństwo.

Wysokie budynki zbudowane z ciemnego kamienia porasta bluszcz i inne rośliny pnące się w górę po chropowatościach, pokryte kwiatami w różowych, żółtych i pomarańczowych barwach, szczególnie intensywnych podczas złotej godziny. Żeliwne balkony również zapełniają rośliny – białe bakopy, fioletowe surfinie i czerwone pelargonie. W powietrzu wisi zapach jabłecznika, gdzieś w głębi ulicy na hangu gra młody mężczyzna. Słychać również śmiech dzieci rysujących kredą rysunki na chodnikach, umazanych kolorami i wcierające je w ubrania.

Gdzieniegdzie z między bluszczowych pędów wyłaniają się mozaiki i płaskorzeźby przedstawiające starych bogów i postacie żyjące już tylko w legendach. Na szerszych ulicach porozkładano barwne markizy, kafejki i cukiernie zapraszają gości słodkimi zapachami, a po torach suną zabytkowe tramwaje.

Na parapetach wylegują się koty o inteligentnych spojrzeniach, nic nie robiąc sobie z sójek i szpaków przycupniętych na drobnych gałązkach. Te ostatnie mają piękne upierzenie przypominające granatowe, rozgwieżdżone niebo. Pod niebem ścigają się z piskiem jaskółki, rzucając na chodniki rozmigotane cienie.

Jest ciepło, szczególnie w słońcu.

Wyobrażam je sobie jak miasto pełne wąskich, poskręcanych niczym węże uliczek, wyłożonych kocimi łbami mieniącymi się w słońcu; każda brama i każdy zakręt prowadzą do kolejnych niezbadanych miejsc, których jednocześnie nie trzeba obawiać się znajdować, bo nigdzie nie czyha żadne niebezpieczeństwo.

Wysokie budynki zbudowane z ciemnego kamienia porasta bluszcz i inne rośliny...

Małe miasteczko, gdzie wszyscy się znają. Wieczorem kawiarnia i mała restauracja naprzeciwko, tam odbywałoby się życie od 19 godziny. Oprócz tego potańcówki i ogniska nad możem. Miejsce które mimo małych rozmiarów pozwala się w pełni realizować.

Małe miasteczko, gdzie wszyscy się znają. Wieczorem kawiarnia i mała restauracja naprzeciwko, tam odbywałoby się życie od 19 godziny. Oprócz tego potańcówki i ogniska nad możem. Miejsce które mimo małych rozmiarów pozwala się w pełni realizować.

Morze trzcin. Księga życia Hili Campos[bookLink]4857638|Morze trzcin. Księga życia Hili Campos[/bookLink]

Morze trzcin. Księga życia Hili Campos[bookLink]4857638|Morze trzcin. Księga życia Hili Campos[/bookLink]

 [bookCover]4857638|Morze trzcin. Księga życia Hili Campos[/bookCover]