12 sierpień 2018 rok,
godzina 10:00

Znowu wakacje.. i ja znowu zakochana..
Myślałam, że już nigdy nie zapomnę o Maćku. A tu proszę.. nowy sąsiad, nowa miłość..
Jestem taka podekscytowana. Ilona pęknie z zazdrości. Siedzi teraz na wsi u babci i karmi kury.
Sąsiad wczoraj mnie nie zauważył, jakbym była przezroczysta, a dzisiaj SPOJRZAŁ. Przeszył mnie wzrokiem na wylot. Jaki on jest piękny.. Kocham go..
Mama się ciągle czepia, że nic nie robię, nie odkurzam, naczynia w zlewie, pies nie wyprowadzony na spacer. A co ja zrobię, że tylko myślę jakby tu zapoznać się z sąsiadem. Potrzebny mi jakiś sposób. Mam! Wiem!

godzina 23:00
Wieczorem wyszłam z Alexem na długi spacer (mama się ucieszyła). Chodziłam koło bramy sąsiadów. Wyszedł, spojrzał, nawet się uśmiechnął. Mało nie dostałam zawału. Z emocji.. Wiałam stamtąd czym prędzej tzn. chciałam wiać, ale Alex się najeżył, warczał, szczerzył zęby i ani rusz. I wtedy TO się stało. Piękny też się najeżył, miał dziwny wzrok i szczerzył zęby. Dobrze, że księżyc się schował za chmury..
O matko! przecież to dzisiaj jest pełnia! Czyżby sąsiad był młodym wilkołakiem? Nie, nawet nie chcę o tym myśleć. Nie, nie, to niemożliwe., to mózg płata mi figle, a może to efekt ostatniej lektury? Muszę to przemyśleć..

12 sierpień 2018 rok,
godzina 10:00

Znowu wakacje.. i ja znowu zakochana..
Myślałam, że już nigdy nie zapomnę o Maćku. A tu proszę.. nowy sąsiad, nowa miłość..
Jestem taka podekscytowana. Ilona pęknie z zazdrości. Siedzi teraz na wsi u babci i karmi kury.
Sąsiad wczoraj mnie nie zauważył, jakbym była przezroczysta, a dzisiaj SPOJRZAŁ. Przeszył mnie wzrokiem na wylot....

13 listopada

Drogi pamiętniczku,

Zasłona w moim pokoju znów porusza się, gdy nie ma wiatru. To trochę dziwne, ale sprawdzałam już kilka razy i niczego za nią nie było. Luks dzisiaj usiadł przed nią i zastygł, wpatrzony w jeden punkt. Poruszył się dopiero, gdy usłyszał brzdęk miski w kuchni. Wtedy jak zawsze zerwał się na popołudniową porcję gotowanego ryżu z mięsem i warzywami, który codziennie przygotowuje mu mama. Powiedziałam jej, co zobaczyłam w nocy. Stwierdziła, że to pewnie Luks siedział wtedy za zasłoną, ale ten wystający spod materiału czarny pazur jakoś nie daje mi spokoju. Mój pies nie ma aż takich długich pazurów. Nigdy też nie przesiaduje za zasłoną. W nocy bardzo się wystraszyłam i do rana siedziałam przy zaświeconym świetle. Chciałabym, żeby Tata wrócił, ale mama mówi, że na razie nie jest to możliwe... Tak bardzo mi go brakuje.

--------------------------------------------

19 listopada

Drogi pamiętniczku,

Luks zniknął. Nie wiemy z mamą, co się stało – był w pokoju, gdy wczoraj mama kładła mnie spać, a dzisiaj zaspałyśmy do szkoły, bo nie obudził nas na poranny spacer. Mama sądzi, że mogła nie zamknąć na noc drzwi do domu, więc tym bardziej się boję… Nie poszłam do szkoły – wolałam szukać Luksa, bo bardzo się o niego martwię. Wypytałyśmy z mamą sąsiadów, ale nikt nic nie widział. Luks jest z natury głośny, a sąsiedzi twierdzą, że nie słyszeli żadnego szczekania. Oby wrócił… Proszę, oby tylko wrócił. Po wyjeździe Taty mam tylko jego i mamę.

13 listopada

Drogi pamiętniczku,

Zasłona w moim pokoju znów porusza się, gdy nie ma wiatru. To trochę dziwne, ale sprawdzałam już kilka razy i niczego za nią nie było. Luks dzisiaj usiadł przed nią i zastygł, wpatrzony w jeden punkt. Poruszył się dopiero, gdy usłyszał brzdęk miski w kuchni. Wtedy jak zawsze zerwał się na popołudniową porcję gotowanego ryżu z mięsem i...

7 września 2017
Nie mogę doczekać się kiedy znowu zobaczę Zosię. Przez całe lato obserwowałem ją tylko przez internet. Teraz mogę patrzeć na nią na żywo każdego dnia. Zosia przez wakacje chyba jeszcze bardziej wypiękniała. A dziś w szkole zrobiła coś, czego się zupełnie nie spodziewałem. Dała mi zeszyt z pytaniami do wpisania się! Ona chyba też coś do mnie czuje. Jutro kartkówka z maty, ale ja muszę wpisać się do "złotych myśli" Zosi. Chociaż jest coś, co mnie zdziwiło. Oczywiście w domu musiałem przejrzeć cały zeszyt, kartkę po kartce i kratkę po kratce. Na końcu były złożone wydruki z tekstami o Draculi i Frankensteinie. A niektóre pytania też są dość dziwne np: czy chciałbyś mieć do czynienia z wampirem (odpowiedź uzasadnij) albo czy wierzysz w życie po życiu. Ona chyba interesuje się takimi rzeczami, ale to nic. Napiszę wszystko zgodnie z prawdą i może w końcu zdobędę się na odwagę i zaproszę ją po lekcjach na lody. Teraz mam okazję. Zobaczymy co z tego będzie.

7 września 2017
Nie mogę doczekać się kiedy znowu zobaczę Zosię. Przez całe lato obserwowałem ją tylko przez internet. Teraz mogę patrzeć na nią na żywo każdego dnia. Zosia przez wakacje chyba jeszcze bardziej wypiękniała. A dziś w szkole zrobiła coś, czego się zupełnie nie spodziewałem. Dała mi zeszyt z pytaniami do wpisania się! Ona chyba też coś do mnie czuje. Jutro...

Piątek 24 czerwca, 22:30

Dziś zakończenie roku szkolnego HURRRA ! Jakoś wytrzymałam na nudnym przedstawieniu, ale warto dla dwóch miesięcy laby. Świadectwo odebrane, mama zadowolona.
Wieczorem z okazji rozpoczętych wakacji poprosiłam mamę, czy mogę pójść do kuzynki, która mieszka dwa domy dalej. Mama pozwoliła mi nawet zostać dłużej do 22. EKstra !
Drogi Pamiętniku jednak jak wracałam było już ciemno i coś dziwnego się wydarzyło. Nikt mi nie uwierzy, ale nawet lepiej nie mówić bo później nie będę mogła już wyjść o tej porze.
Wracając uliczką usłyszałam za sobą dźwięk rowerka. Odwróciłam się z ciekawości. Zobaczyłam jadącą na rowerku dziewczynkę, jednak było ciemno i nie widziałam kto to. Krzyknęłam "hej", ale nic cisza. I tak drugi raz. Przestraszyłam się, bo rowerek przyśpieszył. Zaczęłam biec słysząc w uszach dziwny, przerażający śmiech. Wbiegłam szybko na podwórko i stojąc już przy drzwiach na przeciwko bramki widzę, że rowerek się zatrzymał, dziewczynka odwróciła głowę.... i po chwili odjechała.
Sama mała dziewczynka na rowerku w ciemności.

Piątek 24 czerwca, 22:30

Dziś zakończenie roku szkolnego HURRRA ! Jakoś wytrzymałam na nudnym przedstawieniu, ale warto dla dwóch miesięcy laby. Świadectwo odebrane, mama zadowolona.
Wieczorem z okazji rozpoczętych wakacji poprosiłam mamę, czy mogę pójść do kuzynki, która mieszka dwa domy dalej. Mama pozwoliła mi nawet zostać dłużej do 22. EKstra !
Drogi Pamiętniku...

3 listopada
Przepraszam Cię pamiętniczku, że tyle dni nie pisałam, ale musiałam się rozpakować w nowym domu. Nie wiem po co rodzice kupili ten wielki dom. Podobno to okazja, był tani, bo długo nikt nie chciał go kupić. Dobrze mieszkało mi się w bloku na osiedlu, miałam blisko do szkoły i do koleżanek. Teraz wszyscy musimy wcześniej wstawać by rodzice zdążyli do pracy i jeszcze muszą Kubę do przedszkola i mnie do budy odwieźć.
Ten dom jest jakiś dziwny, śmierdzi w nim jak w piwnicy, myszami i czymś jeszcze tak mdło. Schody trzeszczą nawet gdy nikt po nich nie idzie.
4 listopada
Dzisiaj byłam pierwszy raz w nowej szkole. Klasa nawet spoko, siedzę z taką Anką. Wychowawczyni też ujdzie. Nie rozumiem tylko dlaczego jak szłam korytarzem jakieś dwie dziewczyny pokazały na mnie mówiąc - " to ta nowa ze strasznego domu". Może mi się przesłyszało.
6 listopada
Wczoraj rodzice pojechali na imieniny do cioci Elki. Fajnie bo mogłam długo oglądać tv na dole. Kuba już spał. Leciał jakiś horror, ale nie bałam się, wszędzie zapaliłam światło. Trochę przysnęłam i chciałam już iść do mojego pokoju. Idąc schodami zgasła żarówka, ona już wcześniej mrugała, wskakiwałam po dwa stopnie, zrobiło mi się nagle zimno, w kącie jakby ktoś stał, facet wysoki w ciemnym ubraniu, z rzadkimi, siwymi długimi włosami, twarz miał bladą, i przerażliwie blade dłonie z długimi paznokciami. Zamknęłam oczy i po omacku pobiegłam do łóżka, przykryłam się kołdrą z głową. Po chwili usłyszałam rodziców. To na pewno przez ten horror.

9 listopada
Wczoraj znowu było strasznie. Rodzice musieli zostać dłużej w pracy. Oglądałam z Kubą bajki, potem miałam go położyć spać. Gdy szliśmy po schodach zamknęłam oczy na wszelki wypadek, trzymałam się poręczy za drugą rękę Kubę, ale on mnie pociągnął i mówi - " patrz! pan stoi...".

3 listopada
Przepraszam Cię pamiętniczku, że tyle dni nie pisałam, ale musiałam się rozpakować w nowym domu. Nie wiem po co rodzice kupili ten wielki dom. Podobno to okazja, był tani, bo długo nikt nie chciał go kupić. Dobrze mieszkało mi się w bloku na osiedlu, miałam blisko do szkoły i do koleżanek. Teraz wszyscy musimy wcześniej wstawać by rodzice zdążyli do pracy i...

04.07.2018
Ale się cieszę. Mama zrobiła mi tort na urodziny, a dziadek kupił sukienkę. Jest cudowna, różowa i z falbankami. Będę wyglądała w niej jak księżniczka. Martyna będzie mi jej zazdrościła. Ale Weronika i tak ma więcej sukienek.
Przypomniało mi się jak kiedyś rodzice rozmawiali o tym, że ktoś tam widział ducha. Siedziałam wtedy u góry na schodach i podsłuchałam. Ten duch też był w takiej balowej sukience, długiej do ziemi. Duch tej pani chodził po polu. Dlatego ja już sama nie będę chodziła po naszej łące, bo się trochę boję. Ale sukienkę zaraz założę, bo to mój dzień i chcę ładnie wyglądać. Idę, bo za chwilę przyjdą dziewczyny.
Jak to dobrze, że mam urodziny w wakacje. Lato mogłoby trwać wiecznie.
Do jutra mój pamiętniczku.

04.07.2018
Ale się cieszę. Mama zrobiła mi tort na urodziny, a dziadek kupił sukienkę. Jest cudowna, różowa i z falbankami. Będę wyglądała w niej jak księżniczka. Martyna będzie mi jej zazdrościła. Ale Weronika i tak ma więcej sukienek.
Przypomniało mi się jak kiedyś rodzice rozmawiali o tym, że ktoś tam widział ducha. Siedziałam wtedy u góry na schodach i podsłuchałam....

lipiec.
Zamiast Grecji – Roztocze. Nie wybacze rodzicom tego. „Jaka nauka takie wakacje!”. Sami sobie tu siedźcie. Nawet zasięgu nie ma. Ale to może lepiej bo jak bym wrzuciła na fejsa fotki stąd to mogłabym się w szkole nie pokazywać. Dobrze chociaż że mieszkam w pęsjonacie a nie tak jak Kamila w śrotku lasu. Kamila jest w porzo, nawet jeśli jest naprawdę gotką. Ale nie ubiera czarnych żeczy, tylko blada jest i nosi dziwną (birzu) bidżuterię. Właściwie to ma całkiem fajne sukienki i fajnie było u niej jak zrobiłyśmy sesje (zdjen) zdjęciową na tle lasu w romantycznych sukniach. Szkoda że nie dała sobie zdjęć robić tylko mi. Tylko z nią tu mogę gadać bo inni to same dzieciaki.
Dzisiaj muszę siedzieć w pokoju bo w ośrodku jakaś zaraza i ludzie chorują. Gospodyni mówiła że lekarze kropluwek dużo muszą robić. Kamila też powiedziała że nie przyjdzie. Spytałam się jej co z niej za pszyjaciołka, to zostawiła mi prezęt zapakowany w ozdobny papier. Ale w sumie to znalazłam zasięg i w necie byłam i się nie nudziłam. Tak że prezent otworzyłam teraz, jak już jest wieczór. No nie! Ona dała mi ksiąrzkę! Dziwna jakaś, przecież ksiąrzki są dla frików! Ta ksiąrzka też jakaś dziwna. Taka stara. Czy to rok wydania? 1810… Chyba jej to oddam. Podpis czyjś jest: Carmilla Karnstein.
Ktoś puka do okna, ale nie widać kto to bo jest noc. To Kamila. Jednak przyszła.
No wchodź, zapraszam…

[Błędy zamierzone – autorka tekstu jest przecież w szkole podstawowej ;) i nie wie wszystkiego…]

lipiec.
Zamiast Grecji – Roztocze. Nie wybacze rodzicom tego. „Jaka nauka takie wakacje!”. Sami sobie tu siedźcie. Nawet zasięgu nie ma. Ale to może lepiej bo jak bym wrzuciła na fejsa fotki stąd to mogłabym się w szkole nie pokazywać. Dobrze chociaż że mieszkam w pęsjonacie a nie tak jak Kamila w śrotku lasu. Kamila jest w porzo, nawet jeśli jest naprawdę gotką. Ale nie...

Kochany pamiętniczku!
Jak zwykle wole napisać do Ciebie niż zająć się swoją pracą domową z matmy! Naprawdę nie rozumiem po co mam uczyć się tych wszystkich dziwnych równań! Dzisiejsza lekcja z tego jakże „wspaniałego” przedmiotu strasznie się dłużyła. Jak zwykle szybko odliczałyśmy z koleżanką, który przykład przypadnie nam do rozwiązania na tablicy. Jak zwykle, gdy padła na mnie kolej nauczycielka zmieniła nr zadania. I jak pewnie domyślasz się stałam przy niej z dobre 20 minut. Potem jak zwykle przerwa na drugie śniadanie, które ostatecznie zjadłam na schodach prowadzących na dach. Resztę lekcji przemarzyłam wpatrując się za okno, a gdy wychodziłam ze szkoły zorientowałam się, że jest pierwszy dzień miesiąca. Wiem, że co miesiąc Ci piszę, że przestanę przechodzić koło tego miejsca, mimo to znów zdecydowałam się tamtędy przejść. I choć po drodze powtarzałam sobie w myślach, że nie spojrzę w tamtym kierunku. Jednak stało się to samoistnie.
I jak zwykle zobaczyłam To!
Jak co miesiąc …
Zawsze każdego pierwszego dnia …
O godzinie 17…
I tak od dziesięciu miesięcy …
Kochany pamiętniczku muszę już kończyć.
Ps: Zadanie z matmy :( :(

Kochany pamiętniczku!
Jak zwykle wole napisać do Ciebie niż zająć się swoją pracą domową z matmy! Naprawdę nie rozumiem po co mam uczyć się tych wszystkich dziwnych równań! Dzisiejsza lekcja z tego jakże „wspaniałego” przedmiotu strasznie się dłużyła. Jak zwykle szybko odliczałyśmy z koleżanką, który przykład przypadnie nam do rozwiązania na tablicy. Jak zwykle, gdy padła...

Dzień jak co dzień. Nic szczególnego. Zjadłem śniadanie, poszedłem do szkoły. Kujoni wcale nie mają łatwego życia. Pati znów nie zwróciła na mnie uwagi, bardziej kręci ją ten nieuk Tobi. Nikt jak zwykle nie chciał ze mną gadać, więc na przerwach chodziłem sam po korytarzu i powtarzałem wzory z chemii na sprawdzian. Myślałem cały czas, żeby ten dzień skończył się jak najszybciej. Chciałem już wrócić do domu, do mojego przyjaciela - kundelka. Wczoraj uratowałem mu życie po tym, jak zaatakowała go szczęka mojej mamy. Wpiła mu się w gardło. Biedak ledwo oddychał. To były na pewno zęby mojej mamy, a poznałem je po plombie na górnej prawej dwójce. Nie mogłem mamy nigdzie znaleźć. Zęby też gdzieś czmychnęły. A przecież mama powinna być w domu. Może pomagała sąsiadce, której mąż zniknął bez śladu. Zresztą po tacie też słuch zaginął. Chciałbym z kimś o tym porozmawiać, ale nie mam z kim... Trochę się boję. Kundelek żyje, nie żyje za to stary kocur Franio - coś rozszarpało mu brzuszek...

Dzień jak co dzień. Nic szczególnego. Zjadłem śniadanie, poszedłem do szkoły. Kujoni wcale nie mają łatwego życia. Pati znów nie zwróciła na mnie uwagi, bardziej kręci ją ten nieuk Tobi. Nikt jak zwykle nie chciał ze mną gadać, więc na przerwach chodziłem sam po korytarzu i powtarzałem wzory z chemii na sprawdzian. Myślałem cały czas, żeby ten dzień skończył się jak...

22.08.2018 r.
Rano
Uwielbiam takie poranki jak dziś. Było ciepło i ciocia zabrała mnie na lody. Wracając, po drodze spotkaliśmy Oliwkę z jej mamą i mogłam do niej pójść. Trochę rozmawiałyśmy, a potem urządziłyśmy sobie konkurs plastyczny. Obie uwielbiamy malować. Tematem konkursu był portret kogoś, kogo ta druga z nas nie zna. Ona namalowała swoją kuzynkę, a ja… ja namalowałam tą kobietę, którą spotykam na strychu. Ostatnio, nie mogę przestać o niej myśleć. Kiedyś lubiłam chodzić na strych. To było moje bezpieczne miejsce, moje małe schronienie. A teraz coraz bardziej się boję. Chciałabym komuś o niej powiedzieć, ale ona pokazuje za każdym razem gest, żebym była cicho. Na razie nic nikomu nie mówiłam. I tak nie wiem czy ktoś by mi uwierzył. A ona tam przychodzi. Pojawia się nagle. Siada w starym fotelu w kącie i wpatruje się przerażającym spojrzeniem we mnie i leżące tam łóżeczko. Chyba nic ode mnie nie chce. Ta pani mnie przeraża ale i ciekawi. Kim ona jest?

Kiedy skończyłyśmy, Oliwia spojrzała na mój rysunek i powiedziała, że jest straszny. A ja zdecydowałam, że wieczorem powiem o niej rodzicom.

Wieczór
Dziś znów ją widziałam. Tym razem wszystko było takie inne.
Spotkałam ją u nas… w domu. Spojrzała na mnie i zaczęła się śmiać. Śmiała się w dziwny przerażający sposób, a jej wyłupiaste oczy lśniły. Po czym zniknęła.

Potem dostrzegłam łóżeczko u rodziców w pokoju. Mamy nigdzie nie było. Był tata. Uśmiechnął się i powiedział, że mama wkrótce wróci …. z nowym braciszkiem.

22.08.2018 r.
Rano
Uwielbiam takie poranki jak dziś. Było ciepło i ciocia zabrała mnie na lody. Wracając, po drodze spotkaliśmy Oliwkę z jej mamą i mogłam do niej pójść. Trochę rozmawiałyśmy, a potem urządziłyśmy sobie konkurs plastyczny. Obie uwielbiamy malować. Tematem konkursu był portret kogoś, kogo ta druga z nas nie zna. Ona namalowała swoją kuzynkę, a ja… ja...