Nasze życie to miliony małych decyzji, które sprawiają, że jesteśmy tu, gdzie jesteśmy. Lubię swoje życie i nic bym nie zmieniła w przeszłości, bo bałabym się, że tak jak w skutek efektu motyla nawet najdrobniejsza zmiana sprawiłaby, że byłabym w innym miejscu, z innymi ludźmi. Staram się z każdego potknięcia wyciągać lekcję, ale nie żałować. Co to, to nie :)

Nasze życie to miliony małych decyzji, które sprawiają, że jesteśmy tu, gdzie jesteśmy. Lubię swoje życie i nic bym nie zmieniła w przeszłości, bo bałabym się, że tak jak w skutek efektu motyla nawet najdrobniejsza zmiana sprawiłaby, że byłabym w innym miejscu, z innymi ludźmi. Staram się z każdego potknięcia wyciągać lekcję, ale nie żałować. Co to, to nie :)

Ja zmieniła bym jedna decyzję.
Kilkanaście lat wcześniej mój obecny narzeczony zaprosił mnie na randkę, chciał się ze mną spotykać, ale ja odmówiłam bo wtedy właśnie spotykałam się z innym chłopakiem. Co prawda my i tak później się zeszliśmy bo z tamtym to było jedynie kilka randek na których całą przygoda się zakończyła. A mojemu narzeczonemu do kolejnego zaproszenia zeszło trzy lata. Dlatego jedyne czego żałuję to tych kilku lat, które już mogliśmy wspólnie spędzić. To zdecydowanie bym zmieniła i jestem pewna że byłaby to decyzja na plus. A już może mielibyśmy gromadkę dzieciaczków, a tak dopiero zbliża się nasz ślub :-)

Ja zmieniła bym jedna decyzję.
Kilkanaście lat wcześniej mój obecny narzeczony zaprosił mnie na randkę, chciał się ze mną spotykać, ale ja odmówiłam bo wtedy właśnie spotykałam się z innym chłopakiem. Co prawda my i tak później się zeszliśmy bo z tamtym to było jedynie kilka randek na których całą przygoda się zakończyła. A mojemu narzeczonemu do kolejnego zaproszenia...

Miałabym 15 lat... i mnóstwo czasu, który wtedy mogłam przeznaczyć na... książki!!! zamiast np. na ciągle analizowanie swojej nieśmiałości;) teraz mi brakuje tego czasu i żałuję, że wtedy gdy mogłam czytać do woli nie wykorzystywałam tego! Straciłam w tych latach szanse na przeczytanie setek książek;) (teraz czytam na potęgę kiedy tylko mogę jakbym chciała nadrobić ten stracony czas i poznać jak najwięcej książkowych światów!) ale moje życie pokazało mi, że do wszystkiego muszę dojść sama, mimo, że czasem zabierze mi to więcej czasu niż innym. Więc pewnie i do nałogowego czytania musiałam dojrzeć;) jednak tak czy inaczej szkoda;) być może wiedza i mądrość jaką dały mi w ostatnim czasie książki i ich autorzy pomogłaby mi i ostrzegła przed niektórymi rzeczami, jakie spotkały mnie w życiu. A może gdyby nie te zdarzenia byłabym kimś innym? Niekoniecznie lepszym? Nie dowiem się ale na pewno kimś bardziej oczytanym;)

Miałabym 15 lat... i mnóstwo czasu, który wtedy mogłam przeznaczyć na... książki!!! zamiast np. na ciągle analizowanie swojej nieśmiałości;) teraz mi brakuje tego czasu i żałuję, że wtedy gdy mogłam czytać do woli nie wykorzystywałam tego! Straciłam w tych latach szanse na przeczytanie setek książek;) (teraz czytam na potęgę kiedy tylko mogę jakbym chciała nadrobić ten...

Nie, nie skorzystałabym z takiej okazji. Uważam, że każde zdarzenie w moim życiu nauczyło mnie czegoś. Z każdym dniem zdobywam nowe doświadczenia - raz małe, a raz nieco większe. Życie nie może być cały czas idealne, piękne i bez skazy. Wtedy nie docenialibyśmy swojego życia i jaką wartość ono ma. Myślę, że zmiana lub też wymazanie jakiegoś wydarzenia w przeszłości skutkowałaby usunięciem pewnych faktów z późniejszych czasów. A tego bym nie chciała.

Nie, nie skorzystałabym z takiej okazji. Uważam, że każde zdarzenie w moim życiu nauczyło mnie czegoś. Z każdym dniem zdobywam nowe doświadczenia - raz małe, a raz nieco większe. Życie nie może być cały czas idealne, piękne i bez skazy. Wtedy nie docenialibyśmy swojego życia i jaką wartość ono ma. Myślę, że zmiana lub też wymazanie jakiegoś wydarzenia w przeszłości...

Pod koniec liceum miałam dylemat, co wybrać: filologię niemiecką, czy polską. Chyba z sympatii dla moich polonistów wybrałam polonistykę i zostałam -zgodnie z marzeniem- nauczycielką. Niestety, dotąd niezamężną...Gdybym więc obudziła się o połowę młodsza, wybrałabym jako kierunek studiów germanistykę. Po studiach pracowałabym jako tłumaczka i osobista sekretarka w dużej polsko-niemieckiej firmie. W ramach podróży biznesowych często wyjeżdżałabym za granicę. Na jednym z takich wyjazdów poznałabym przyszłego mojego męża. A potem to już sielanka: wesele, domek z dużym ogrodem i kominkiem za miastem, dzieci...

Pod koniec liceum miałam dylemat, co wybrać: filologię niemiecką, czy polską. Chyba z sympatii dla moich polonistów wybrałam polonistykę i zostałam -zgodnie z marzeniem- nauczycielką. Niestety, dotąd niezamężną...Gdybym więc obudziła się o połowę młodsza, wybrałabym jako kierunek studiów germanistykę. Po studiach pracowałabym jako tłumaczka i osobista sekretarka w dużej...

O połowę młodsza miałabym 16 lat...Nie podjęłam wtedy żadnej kluczowej dla mnie decyzji. Żałuję tylko, że będąc w tym wieku nie znalazłam jeszcze swojego hobby, jakim teraz jest robienie na drutach. Miałabym już spory stosik swetrów, czapek, szalików i rękawiczek na koncie. Kto wiem, może teraz żyłabym z rękodzieła i była swoim własnym szefem, w dodatku robiącym w życiu coś co kocha. A tak jestem pracownikiem korporacji i mam czas na dzierganie tylko wieczorami :)

O połowę młodsza miałabym 16 lat...Nie podjęłam wtedy żadnej kluczowej dla mnie decyzji. Żałuję tylko, że będąc w tym wieku nie znalazłam jeszcze swojego hobby, jakim teraz jest robienie na drutach. Miałabym już spory stosik swetrów, czapek, szalików i rękawiczek na koncie. Kto wiem, może teraz żyłabym z rękodzieła i była swoim własnym szefem, w dodatku robiącym w życiu coś...

Gdybym była o połowę młodsza, miałabym ok 14 lat. Z perspektywy czasu myślę, że dycyzje, które wtedy podejmowałam były z pewnością głupie i nieprzemyślane. Jednakże były to też decyzje raczej niesistotne – nie wybierałam wtedy ściezki zawodowej, a ówczesne „miłostki” były tak trywialne, że nawet nie pamiętam ichniejszych imion. Oczywiście w tamtym okresie kwestia pojechania na jakiś obóz sportowy (alternatywą był wyjazd z rodzicami nad morze), bądź też wybór stroju na dyskotekę szkolną były dla mnie kwestią fundamentalną.
Przychylam się do opinii, że nic bym nie zmieniła ani w tamtym okresie ani w żadnym, bo wierzę, że nic nie dzieje się bez przyczyny i jestem w tym własnie miejscu, dzięki wszystkim wyborom, które podjęłam, a które nieraz okazywały sie sukcesami a często totalnymi porażkami. Jestem jednak w punkcie, w którym czuje się ogromnie szczęśliwa i wierzę, ze doprowadziły do tego pasmo sukcesów i porażek z całego życia.
Rozumiem natomiast, że na świecie są ludzie, którzy czują się głęboko nieszczęśliwi i źródła swoich porażek upatrują w podjętych przez siebie w przeszłości decyzjach lub osobach, które się do nich przyczyniły. Ja oczywiście hołduję maksymie, by patrzeć w przyszłość i uczyć się na swoich porażkach.

Gdybym była o połowę młodsza, miałabym ok 14 lat. Z perspektywy czasu myślę, że dycyzje, które wtedy podejmowałam były z pewnością głupie i nieprzemyślane. Jednakże były to też decyzje raczej niesistotne – nie wybierałam wtedy ściezki zawodowej, a ówczesne „miłostki” były tak trywialne, że nawet nie pamiętam ichniejszych imion. Oczywiście w tamtym okresie kwestia pojechania...

Ostatnio dość często się zastanawiam czy coś bym w moim życiu zmieniła, gdybym miała możliwość i czy byłaby to "szansa". Chciałabym w przeszłości być odważniejsza, nie bać się siebie i swoich planów. Gdyby tak było wyjechałabym nad morze na studia zostawiając dom rodzinny- kierunek studiów tez bym zmieniła, na jaki? Nie wiem. Ale tu pojawia się pytanie czy warto byłoby coś zmieniać. Bo przecież gdybym przeżyła inaczej swoje życie nie byłabym teraz w tym punkcie gdzie jestem i byłabym innym człowiekiem. Zatem moja odpowiedź brzmi nie, nic bym nie zmieniła, nie wykorzystałabym tej szansy. Jestem mamą, żona, jestem szczęśliwa, a wszystko inne można zmienić tylko trzeba chcieć.

Ostatnio dość często się zastanawiam czy coś bym w moim życiu zmieniła, gdybym miała możliwość i czy byłaby to "szansa". Chciałabym w przeszłości być odważniejsza, nie bać się siebie i swoich planów. Gdyby tak było wyjechałabym nad morze na studia zostawiając dom rodzinny- kierunek studiów tez bym zmieniła, na jaki? Nie wiem. Ale tu pojawia się pytanie czy warto byłoby coś...

Dzieląc swoje życie na pół, miałabym niecałe 16 lat. Wówczas za kilka miesięcy dowiem się, że zaszłam w ciążę. Młoda osoba, całe życie przede mną. Gdybym faktycznie mogła cofnąć czas o te 16 lat i mieć możliwość wyboru, nie zmieniłabym nic. Co z tego, że pewnie ominęło mnie tyle fantastycznych i szalonych młodzieńczych przygód. Co z tego, że musiałam pogodzić macierzyństwo z nauką? Nie raz zadawałam sobie pytanie, gdybym miała możliwość cofnięcia czasu, co bym zrobiła? Doszłam już dawno do wniosku, że nie zmieniłabym nic :) Kocham moją córkę najbardziej na świecie.

Dzieląc swoje życie na pół, miałabym niecałe 16 lat. Wówczas za kilka miesięcy dowiem się, że zaszłam w ciążę. Młoda osoba, całe życie przede mną. Gdybym faktycznie mogła cofnąć czas o te 16 lat i mieć możliwość wyboru, nie zmieniłabym nic. Co z tego, że pewnie ominęło mnie tyle fantastycznych i szalonych młodzieńczych przygód. Co z tego, że musiałam pogodzić macierzyństwo...