Mój wybór padłby na Tokio.
Jeśli miałabym zacząć życie od nowa to muszę to zrobić naprawdę w nieznanym miejscu. Tokio jest idealne - inna kultura, inni ludzie, inne jedzenie a przede wszystkim jest tam zupełnie inny styl życia.
To miasto nigdy nie śpi, a ludzie którzy tam mieszkają nie znają słowa "nuda". Można tam pozostać anonimowym i nikogo nie będzie obchodzić Twój styl życia. Nikt się nie będzie do niczego wtrącać bo ludzie są tam przyzwyczajeni do najróżniejszych "dziwactw" :).

Hhmmm...Już wyobrażam sobie te spacery ulicą w nocy a całe miasto skąpane jest w świetle neonów i różnokolorowych reklam...mijam zupełnie nieznane osoby a wszyscy są tacy inni. Tacy życzliwi, uśmiechnięci i cieszący się życiem. Tyle miejsc do zwiedzenia, tyle restauracji do odwiedzenia...Ach, marzenie :)

Mój wybór padłby na Tokio.
Jeśli miałabym zacząć życie od nowa to muszę to zrobić naprawdę w nieznanym miejscu. Tokio jest idealne - inna kultura, inni ludzie, inne jedzenie a przede wszystkim jest tam zupełnie inny styl życia.
To miasto nigdy nie śpi, a ludzie którzy tam mieszkają nie znają słowa "nuda". Można tam pozostać anonimowym i nikogo nie będzie obchodzić Twój styl...

Najdroższa Montano,

Jestem przybyszem z daleka. Czy przyjmiesz mnie w swe gościnne progi? Potrzebuję ucieczki. Wytchnienia. Zapomnienia. Odmiany. Potrzebuję Ciebie. Kiedyś, jeszcze w czasach dorastania, uczyłam się konnej jazdy. Radziłam sobie całkiem nieźle. Konie stały się moją prawdziwą pasją. Jednak jakiś czas potem wciągnął mnie zgiełk miasta. Jego ruch, pęd, ciągłe zmiany. Ale miasto mnie zraniło. Ludzie – także. Musiałam porzucić swoją pasję.
Teraz marzę o tym, by znów znaleźć się na końskim grzbiecie i pędząc przed siebie, poczuć wiatr we włosach. Poczuć znów tę wolność, przestrzeń i nieograniczoną niczym radość. Marzę, by osiąść na ranczu, by co dzień cieszyć oczy Twoimi pięknymi, rozległymi widokami. W dzień zajmować się pracą, a wieczorami odpoczywać z książką przy kominku. Wiem, że Twoi mieszkańcy to silni, twardzi i uparci ludzie, na których przyjaźń i szacunek będę musiała sobie zasłużyć. Ale nie boję się wyzwań – jestem na nie otwarta i gotowa.
Czy zatem zdecydujesz się przyjąć przybysza z daleka? Czy mogę na Ciebie liczyć? Jestem pewna, że od dawna czekałam tylko na Ciebie.

Z nadzieją na nowy początek,
Twoja Anne_Joy

Najdroższa Montano,

Jestem przybyszem z daleka. Czy przyjmiesz mnie w swe gościnne progi? Potrzebuję ucieczki. Wytchnienia. Zapomnienia. Odmiany. Potrzebuję Ciebie. Kiedyś, jeszcze w czasach dorastania, uczyłam się konnej jazdy. Radziłam sobie całkiem nieźle. Konie stały się moją prawdziwą pasją. Jednak jakiś czas potem wciągnął mnie zgiełk miasta. Jego ruch, pęd, ciągłe...

Betonowe bloki z milionem mieszkań, zamknięte na świat osiedla, wszechobecne telefony w rekach przechodniów stają się obrazem codzienności, która nie wydaje mi się kolorowa.
Ja wybrałabym raczej jakiś ciepły, malutki domek z kominkiem pośrodku lasu w borach, obok niewielkiej wioski, gdzie w spokoju mogłabym pomyśleć. Może zajęłabym się uprawą jakiś roślin albo kupiłabym jakieś zwierzątko gospodarskie? Wyobrażam sobie, jak codziennie niosę do gospodarstw kosz jajek, w zamian otrzymując mleko i inne cuda natury.
Czasem marzy mi się taki powrót do przeszłości, do bycia odpowiedzialnym i zdanym tylko na siebie, na swoje możliwości. To, co zrobisz dla siebie i innych - będzie procentowało. Również życie w takiej malutkiej społeczności, gdzie wszyscy się znają i nawzajem pomagają staje się coraz większą potrzebą. Człowiek bez drugiego człowieka nie jest ludzki.

Betonowe bloki z milionem mieszkań, zamknięte na świat osiedla, wszechobecne telefony w rekach przechodniów stają się obrazem codzienności, która nie wydaje mi się kolorowa.
Ja wybrałabym raczej jakiś ciepły, malutki domek z kominkiem pośrodku lasu w borach, obok niewielkiej wioski, gdzie w spokoju mogłabym pomyśleć. Może zajęłabym się uprawą jakiś roślin albo kupiłabym...

Uciekłabym do słonecznej Andaluzji i tam rozpoczęła zupełnie nowe życie. Z dala od zgiełku miasta, chłodu powietrza i ludzkich serc. Aby zarobić na życie podjęłabym pracę w jakiejś stajni z końmi andaluzyjskimi, gdzie codzienna ciężka praca uniemożliwiłaby myślenie o przeszłości. Moja skóra stałaby się twardsza, a ja trochę silniejsza. Jestem pewna, że w takim klimacie mogłabym znowu zacząć pisać.

Uciekłabym do słonecznej Andaluzji i tam rozpoczęła zupełnie nowe życie. Z dala od zgiełku miasta, chłodu powietrza i ludzkich serc. Aby zarobić na życie podjęłabym pracę w jakiejś stajni z końmi andaluzyjskimi, gdzie codzienna ciężka praca uniemożliwiłaby myślenie o przeszłości. Moja skóra stałaby się twardsza, a ja trochę silniejsza. Jestem pewna, że w takim klimacie...

Ja z przyjemnością uciekłabym gdzieś do Skandynawii. Jestem zafascynowana sagą o Ludziach Lodu i dlatego z chęcią bliżej poznałabym te mroźne, surowe klimaty. Dodatkowo wolę śnieg i zimę niż upały, więc z przyjemnością odwiedziłabym te chłodne okolice. Fiordy, klify, śnieg, mróz, góry, lasy - wszystko to niesamowicie mnie pociąga i jest dla mnie niezwykle piękne. Wyobrażam sobie, że zaszywam się gdzieś wysoko w górach w malutkiej drewnianej chatce, gdzie na kominku rozpalam ogień, a przed nim leżą zwierzęce skóry, kawałki drewna na opał, stoi prosty drewniany stołek.
Kraina Lodu i zimna- to coś dla mnie, chętnie uciekłabym tam na dłużej

Ja z przyjemnością uciekłabym gdzieś do Skandynawii. Jestem zafascynowana sagą o Ludziach Lodu i dlatego z chęcią bliżej poznałabym te mroźne, surowe klimaty. Dodatkowo wolę śnieg i zimę niż upały, więc z przyjemnością odwiedziłabym te chłodne okolice. Fiordy, klify, śnieg, mróz, góry, lasy - wszystko to niesamowicie mnie pociąga i jest dla mnie niezwykle piękne. Wyobrażam...

Gdybym miała zacząć od nowa, zamknąć za sobą pewien rozdział w życiu i rozpocząć kolejny, wyprowadziłabym się do Londynu. To miasto zawsze w moim sercu budzi ciepłe uczucia, i choć jest tam zimno i mokro, to właśnie tam chciałabym poczuć to miejskie życie. Kocham język angielski i wszystko, co związane z Anglią. Choć pewnie kilka razy weszłabym prosto pod samochód nadjeżdżający z prawej, a nie lewej strony, bardzo chciałabym właśnie w Londynie zacząć spełniać swoje marzenia. Oczywiście marzę też o życiu w Nowym Jorku, ale mimo to Londyn bardziej mnie pociąga i nie potrafię podać żadnych konkretnych argumentów. To chyba po prostu czuje się w sercu ;)

Gdybym miała zacząć od nowa, zamknąć za sobą pewien rozdział w życiu i rozpocząć kolejny, wyprowadziłabym się do Londynu. To miasto zawsze w moim sercu budzi ciepłe uczucia, i choć jest tam zimno i mokro, to właśnie tam chciałabym poczuć to miejskie życie. Kocham język angielski i wszystko, co związane z Anglią. Choć pewnie kilka razy weszłabym prosto pod samochód...

Zdecydowanie wybrałabym Kolumbię. Dlaczego? Może dlatego, że jestem dość kapryśna, a w tym kraju mogłabym spełnić moje wszystkie zachcianki w ułamku sekundy. Myślę, że wiele osób zna ten okres, gdy na dworze chlapa, pada śnieg, a ludzie poubierani w kożuszki i puchowe kurtki wyglądają jak bałwanki ślizgające się na ulicach. Przy pierwszych opadach śniegu wszystkich to cieszy, lecz na dłuższą metę jest to uciążliwe i marzymy o lecie, ciepłym słoneczku i beztroskich wakacjach. Jednak gdy przychodzi lato, skrywając się w cieniu lub w najchłodniejszych zakamarkach naszych domów, popijamy wodę z lodem i narzekamy na upał i skwar. Praktycznie w każdym regionie Kolumbii panuje inna pogoda i to przez cały rok niezmienna! Nie muszę więc zdawać się na los, mogę sama sobie wybrać pogodę, w jakiej przyjdzie mi żyć! :)
Dodatkowo przyciągają mnie te wszystkie kolorowe owoce na targu. Pycha! Najchętniej jadłabym je do końca życia :) Kwiatów też tam nie brakuje- piękne, pachnące i różnorodne.
Mogę też w niedługim czasie przenieść się z górskich wędrówek nad gorące morze, a następnie przejść się doliną pełną kwiatów i oglądać fruwające motyle. Wybór należy do mnie.
Zapewne czytając moją wypowiedź, pomyśleliście sobie, że zwariowałam, wybierając tak niebezpieczny kraj. Nic bardziej mylnego! Czytając reportaże o tym kraju, natknęłam się na opinię, którą uważam za totalnie prawdziwą:" Jadąc do Kolumbii musisz liczyć się tylko z jednym rodzajem niebezpieczeństwa- już nigdy nie wrócisz do domu, bo zechcesz zostać tu na zawsze!" :)

Zdecydowanie wybrałabym Kolumbię. Dlaczego? Może dlatego, że jestem dość kapryśna, a w tym kraju mogłabym spełnić moje wszystkie zachcianki w ułamku sekundy. Myślę, że wiele osób zna ten okres, gdy na dworze chlapa, pada śnieg, a ludzie poubierani w kożuszki i puchowe kurtki wyglądają jak bałwanki ślizgające się na ulicach. Przy pierwszych opadach śniegu wszystkich to...

Norwegia. O tym marzyła od zawsze. W końcu, po 10 latach walki rzuciła wszystko, spakowała się i wykupiła lot. Odliczała dni do wejścia na pokład. A później godziny do zejścia z niego. Dotknięcia, ziemi, głębokiego wdechu. Jest inaczej? Na pewno. To o czym czytała stało się najprawdziwszą prawdą. Tu powietrze pachnie wszem i wobec lasem. Góry spowite mgłą i drzewami rozciągają się w wielką nieskończoność. Tafle jeziora, tak czyste, że można nad nimi spędzać całe dnie, wchodząc w głąb siebie. Domki! Wszystkie tak intensywnie kolorowe ze spadzistym dachem, rozsiane w odległości kilku kilometrów na zboczach gór lub ściśnięte blisko siebie nad brzegiem kolejnego jeziora. Ośnieżone szczyty, piały puch leżący na skałach, krętych drogach donikąd, na kolejnych domach.. W końcu lodowce i zorze nad nimi. Biegnąca gra świateł, spektakl nad spektaklami dla duszy.
Tu, z dala od Warszawskiego zgiełku, smogu, samochodów. Od wrzeszczących ludzi, zacznie. Tak.
Tylko czasem łza w oku się zakręci, na wspomnienie tupotu małych stóp ten ostatni raz. Teraz, prowadząc nowe życie, odhacza dni kiedy skończy rok, dwa, trzy..
Kiedyś Ci wytłumaczę, synu mój.

Norwegia. O tym marzyła od zawsze. W końcu, po 10 latach walki rzuciła wszystko, spakowała się i wykupiła lot. Odliczała dni do wejścia na pokład. A później godziny do zejścia z niego. Dotknięcia, ziemi, głębokiego wdechu. Jest inaczej? Na pewno. To o czym czytała stało się najprawdziwszą prawdą. Tu powietrze pachnie wszem i wobec lasem. Góry spowite mgłą i drzewami...

Gdybym miała wybrać miejsce na świecie, aby na nowo odkryć siebie, myślę, że byłaby to Skandynawia. Na pewno otoczenie natury, z dala od zgiełku, wielkich miast, tłoku, pozwala to na dogłębne przemyślenie pewnych spraw. Kiedy w życiu wszystko wali się na głowę, jedni uciekają się do imprez, towarzystwa, zabawy, inni uciekają w samotność. Myślę, że jestem zdecydowanie drugim typem osoby. Na pewno mogłabym poznać własne możliwości, granice cierpliwości mieszkając na odludziu, w otoczeniu drzew, rzek. Choć samotność potrafi być również przyjemna. Kiedy usiądzie się przy kominku, w kocu, ciepłych skarpetkach. Tak, zdecydowanie Skandynawia jest wyborem dla mnie.

Gdybym miała wybrać miejsce na świecie, aby na nowo odkryć siebie, myślę, że byłaby to Skandynawia. Na pewno otoczenie natury, z dala od zgiełku, wielkich miast, tłoku, pozwala to na dogłębne przemyślenie pewnych spraw. Kiedy w życiu wszystko wali się na głowę, jedni uciekają się do imprez, towarzystwa, zabawy, inni uciekają w samotność. Myślę, że jestem zdecydowanie drugim...

Co się zmieni na świecie,
gry ja będę dryfować w rakiecie?
Poznawać obce światy-
a taki plan mam rogaty.
Wyruszyć w kosmiczne podróże
rzucając tutejsze podwórze.
Hen wysoko wznosić się
coś tam musi dziać się.
Może wrócę za jakiś czas,
gdy minie dwieście lat.
A nuż na lepsze zmieni się świat?
Póki co wszystko rzucam
i na podbój Księżyca ruszam

Co się zmieni na świecie,
gry ja będę dryfować w rakiecie?
Poznawać obce światy-
a taki plan mam rogaty.
Wyruszyć w kosmiczne podróże
rzucając tutejsze podwórze.
Hen wysoko wznosić się
coś tam musi dziać się.
Może wrócę za jakiś czas,
gdy minie dwieście lat.
A nuż na lepsze zmieni się świat?
Póki co wszystko rzucam
i na podbój Księżyca ruszam