Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Anita
Socjopatka
Czytajka
Minio83
Blodeuwedd

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

Anita
Socjopatka
Czytajka
Minio83
Blodeuwedd

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Mój tata ! Jak to dawno było ? teraz już trochę minęło odkąd umarł , ale to właśnie on jednym zdaniem nauczył mnie , że nie wolno się poddawać , że trzeba walczyć o swoje . Któregoś dnia jakiś starszy chłopak sypał piaskiem nam po oczach i głowach , moich i moich dwóch sióstr . Więc ja jako ta najstarsza wołałam tatę , aby wyjrzał przez okno i coś zrobił z tym problemem (mama była w pracy). Mój tata wtedy spał po nocce , obudził się i chyba był trochę zły , bo wrzasnął przez okno z trzeciego piętra bloku , do mnie na dole '' A ty co ? rąk nie masz ? po co ja ci jeść daję , radź sobie '' . Ja wiem że to może nie było , ani etyczne , ani moralne , ani tym bardziej pedagogiczne i wychowawcze , za to BARDZO SKUTECZNE ! . Zapamiętałam to na całe życie :) i potrafię sobie w życiu radzić . Zawsze jak mi się wydaje że sobie z czymś nie poradzę przypomina mi się ta scena i jakoś znajduję rozwiązanie . To również tato nauczył mnie kochać zwierzęta . Pierwszy przyniósł do domu znajdę szczeniaka i prosił usilnie razem z nami dziećmi , aby mama pozwoliła nam go zatrzymać . Od tamtych wczesnych lat w moim domu zawsze są zwierzęta , to też zawdzięczam właśnie jemu . Kiedy nachodzą mnie takie wspomnienia o nim , zawsze żałuje że tak wiele nie zdążyłam mu powiedzieć .

Mój tata ! Jak to dawno było ? teraz już trochę minęło odkąd umarł , ale to właśnie on jednym zdaniem nauczył mnie , że nie wolno się poddawać , że trzeba walczyć o swoje . Któregoś dnia jakiś starszy chłopak sypał piaskiem nam po oczach i głowach , moich i moich dwóch sióstr . Więc ja jako ta najstarsza wołałam tatę , aby wyjrzał przez okno i coś zrobił z tym problemem...

Moi znajomi twierdzą, że przez mojego super tatę mam zbyt wysokie wymagania wobec mężczyzn. ;) Kiedy się urodziłam i okazało się, że jestem dziewczynką, moja babcia powiedziała tacie, że nie mogło go spotkać większe szczęście, bo będzie miał we mnie przyjaciela na całe życie. I to prawda. Zawsze był wesoły, czuły i cierpliwy, opowiadał mi o swoich przygodach w Ameryce Południowej i nie tylko (jest archeologiem i filmowcem dokumentalistą), a kiedy byłam chora, wyciągał stary projektor i pokazywał mi swoje slajdy z Peru, Boliwii czy Ekwadoru. Od dziecka zabierali mnie z mamą na turnieje rycerskie – na naszym ulubionym zdjęciu mam może dwa latka i tańczę z tatą na moście zwodzonym. Nadal mnie wzrusza fakt, że kiedy miałam ospę, tata pod nieobecność mamy przemykał się do mnie do pokoju, czytał mi książki i urządzał mini-teatr. Nie wolno mu było tego robić, bo sam nie przechodził ospy, ale jak zwykle miał w nosie zakazy... Niedługo potem wyzdrowiałam, ale on zachorował, więc pędzlowałam gencjaną wielkie czerwone krosty i pilnowałam, żeby się nie drapał. Pamiętam, jak pozwolił naszemu psu wylizać mi buzię z waty cukrowej, którą byłam oblepiona od stóp do głów. Mama by nas za to zabiła! To jemu mogę się wypłakać i zwierzyć z wątpliwości. To on mnie zagrzewa do boju i wierzy we mnie aż do przesady. To z nim nie boję się wpłynąć maleńką łódką w wielki szkwał, bo ufam jego doświadczeniu. Jest moim wielkim przyjacielem i nie tylko go kocham, ale też lubię i podziwiam jako człowieka.

Moi znajomi twierdzą, że przez mojego super tatę mam zbyt wysokie wymagania wobec mężczyzn. ;) Kiedy się urodziłam i okazało się, że jestem dziewczynką, moja babcia powiedziała tacie, że nie mogło go spotkać większe szczęście, bo będzie miał we mnie przyjaciela na całe życie. I to prawda. Zawsze był wesoły, czuły i cierpliwy, opowiadał mi o swoich przygodach w Ameryce...

Były takie momenty, gdy nie miałem ochoty pobić go na śmierć. Był wtedy człowiekiem, takim samym jak ja i ty. Pamiętam jak zmieniał przeźrocza w rzutniku. Wspólnie oglądaliśmy slajdy o murzynku Bambo, tak bardzo zachwyceni chwilą. Leżeliśmy razem z rodzeństwem na łóżku a on puszczał nam opowieść na ścianę sypialni. Rzadkie chwile, gdy czuliśmy się jak dzieci, które mają ojca.
Drugą sceną była podróż nad wodę. Wbiegliśmy do jeziora a on z nami. Uczył nas pływać, wygłupiał się z nami. Był bardzo opiekuńczy, miły…i trzeźwy. Potem jedliśmy bułki z serem, który zawsze topił się pod wpływem ciepła. Już nigdy potem nie jadłem tak dobrej bułki z serem. Żaden McDonald’s nie ma szans.
Najwspanialszy moment między nami to dzień jego trzeźwości. Przestał pić i wrócił do nas jako trzeźwy człowiek. To najszczęśliwszy a zarazem najtrudniejszy moment w moim życiu. On uwolnił się od nałogu a ja straciłem sens życia i planowaną zemstę. Mój ojciec jest mi tak bliski, że do teraz leczę się z niego w cotygodniowych rozmowach z moją terapeutką. Przynajmniej nie wstydzę się zająć własnymi problemami. Powinienem być mu wdzięczny za to.
Być może nie mam miłych wspomnień, ale liczę na ich pojawienie się. Powoli przestaję żyć przeszłością i dlatego mam nadzieję, że wraz z moim ojcem przeżyję wspaniałe chwile. Mam nadzieję, że kiedyś będzie dla mnie tatą. Gdy nazwę go w ten sposób z całą szczerością, to otrzymam najpiękniejsze wspomnienie.

Były takie momenty, gdy nie miałem ochoty pobić go na śmierć. Był wtedy człowiekiem, takim samym jak ja i ty. Pamiętam jak zmieniał przeźrocza w rzutniku. Wspólnie oglądaliśmy slajdy o murzynku Bambo, tak bardzo zachwyceni chwilą. Leżeliśmy razem z rodzeństwem na łóżku a on puszczał nam opowieść na ścianę sypialni. Rzadkie chwile, gdy czuliśmy się jak dzieci, które mają...

Moj Tato - czlowiek wielkiej dobroci, spokoju, wielu pasji i talentow. Nie sposob opisac mojego najmilszego wspomnienia. Wszystkie sa najmilsze.
Wiele mi o sobie opowiadal, ja zabiegana, zajeta wieloma niewaznymi rzeczami, czasem pilnie sluchalam, czasem nie. Wielki zal, ze juz nie moge zapytac go o prababcie, pradziadkow, o czasy kiedy mnie jeszcze na swiecie nie bylo.
To prawda jest, ze dopiero po stracie najblizszej osoby widzi sie i docenia cala jej wspanialosc, wszystko to co umknelo nam kiedy mielismy ja na codzien.

Moj Tato - czlowiek wielkiej dobroci, spokoju, wielu pasji i talentow. Nie sposob opisac mojego najmilszego wspomnienia. Wszystkie sa najmilsze.
Wiele mi o sobie opowiadal, ja zabiegana, zajeta wieloma niewaznymi rzeczami, czasem pilnie sluchalam, czasem nie. Wielki zal, ze juz nie moge zapytac go o prababcie, pradziadkow, o czasy kiedy mnie jeszcze na swiecie nie bylo.
To...

Moje najmilsze wspomnienia z ojcem?

Zazwyczaj wracał blisko godziny osiemnastej. Jako dziecko czekałam najbardziej na powrót taty z pracy. Czekanie pełne obaw, trosk, przejęcia. Tak cholernie się bałam, że wróci kolejny raz pijany. W domu będzie awantura, trzaskanie drzwiami i krzyk. Najmilej wspominam jak wracał trzeźwy. Zmęczony, ale trzeźwy. To takie przykre, ze jako dziecko musiałam martwić się prawie codziennie o jego stan. Wracał do domu bez kropli alkoholu, wlanej w siebie w trakcie powrotu z pracy i mogłam spać spokojnie i nie martwić się, że może stać się coś złego. Najmilsze wspomnienia.

Moje najmilsze wspomnienia z ojcem?

Zazwyczaj wracał blisko godziny osiemnastej. Jako dziecko czekałam najbardziej na powrót taty z pracy. Czekanie pełne obaw, trosk, przejęcia. Tak cholernie się bałam, że wróci kolejny raz pijany. W domu będzie awantura, trzaskanie drzwiami i krzyk. Najmilej wspominam jak wracał trzeźwy. Zmęczony, ale trzeźwy. To takie przykre, ze jako...

Mój tata nie był nigdy ideałem, ale jako córeczka tatusia takim go zawsze widziałam. Jednym z moich ulubionych wspomnień jest Mundial z 2002 roku, który niestety był także naszym ostatnim wspólnym Mundialem. Znajomi i rodzina nie mogli się nadziwić jak fantastycznie bawimy się z tatą przy tej okazji. Jako, że tata miał nas same dziewczyny, najmłodszą (czyli mnie) postanowił zagarnąć i wyszkolić na zastępstwo syna. Pamiętam, że ten Mundial był bardzo wyjątkowy. Pierwszy raz byłam już na tyle duża, aby oglądać z tatą także wieczorne mecze. Tata zawsze należał do tego typu kibiców, który w sposób zrównoważony, ale żywiołowy okazywał swoje zadowolenie i niezadowolenie. Pasowaliśmy do siebie idealnie. Oboje siedzieliśmy wpatrzeni w telewizor i zajadaliśmy „przysmak świętokrzyski” przygotowany wspólnie przed meczem. To on nauczył mnie też wszystkich terminów i zasad gry. Do dziś używam jego sformułowań oglądając mecze.

Drugim takim wspomnieniem, które uważam za najcudowniejsze jest wspomnienie wieczorów, kiedy siedzieliśmy razem, a on z pamięci rysował mi postaci z kreskówek. Szczególnie lubiłam Kaczora Donalda i Myszkę Miki oraz Gufiego. Tata miał ogromny talent plastyczny i potrafił narysować wszystko. Wystarczyło, że raz na to spojrzał. Jednak w tych zabawach nie tylko przepięknie rysował, ale genialnie także naśladował te postaci z kreskówek zmienionym głosem. Nawet teraz po tylu latach uśmiech sam pojawia się na moich ustach na te wspomnienia.

Mój tata nie był nigdy ideałem, ale jako córeczka tatusia takim go zawsze widziałam. Jednym z moich ulubionych wspomnień jest Mundial z 2002 roku, który niestety był także naszym ostatnim wspólnym Mundialem. Znajomi i rodzina nie mogli się nadziwić jak fantastycznie bawimy się z tatą przy tej okazji. Jako, że tata miał nas same dziewczyny, najmłodszą (czyli mnie) postanowił...

Tatuś od zawsze miał wąsy. Wąsy od zawsze miały Tatusia. To nieodłączna część mojego Taty, te wąsy. Na początku były czarne, teraz pokrywa je srebrna patyna, ale nadal są Tatusiowe. Kiedy jeden jedyny raz je zgolił, przestał wyglądać na Tatusia, chociaż nadal nim był. Kiedy jednak odrosły, był Tatusiem bardziej i tak już zostało. Trzeba przyznać, dzięki nim każdy Tatusiowy całus był wyjątkowy, bo ani Mamusia, ani Babcia, ani nikt inny nie potrafił go podrobić. Bo te wyjątkowe całusy były Tatusiowe. Wąsiaste i kłujące.

Tatuś od zawsze miał wąsy. Wąsy od zawsze miały Tatusia. To nieodłączna część mojego Taty, te wąsy. Na początku były czarne, teraz pokrywa je srebrna patyna, ale nadal są Tatusiowe. Kiedy jeden jedyny raz je zgolił, przestał wyglądać na Tatusia, chociaż nadal nim był. Kiedy jednak odrosły, był Tatusiem bardziej i tak już zostało. Trzeba przyznać, dzięki nim każdy Tatusiowy...

Tata to typ twardziela, wojskowy sercem i ciałem. Zawsze trzymał mnie, jedynego syna bardzo krótko. Ciągle powtarzał, że życie to dżungla, w której albo się poddasz i zginiesz, albo będziesz ciągle walczył i też przegrasz, choć może nie tak druzgocąco. W ogóle to na drugie powinno mu być Porażka. Ja z kolei wrodziłem się w mamę, skromną i nieśmiałą blondynkę. Tata nie mógł tego znieść, jak ja, jego duma i przedłużenie męskości, mogę być tak uległy i ślamazarny? Gdy w szkole zaczepiali mnie koledzy, zawsze wracałem z podkulonym ogonem i posiniaczony, co on kwitował słowami „porażka” oraz „wstyd” po czym oklepał mnie na dokładkę. Bałem się go, choć muszę przyznać, że wielkiej krzywdy mi nigdy nie zrobił, a za plecami wielokrotnie bronił. Gdy przeszedłem już mutację, zaczął zachowywać się jeszcze bardziej bezczelnie. Ignorował mnie, denerwował, rządził się moim życiem. Gdy przyprowadziłem Karolinę, a on powiedział że jest brzydka i ma piegi, nie wytrzymałem, walnąłem go. I właśnie wtedy mój tata zrobił coś, czego nigdy bym się po nim nie spodziewał, popłakał się z radości. Jego uciesze nie było końca, nawet grilla zrobił. Jak stwierdził, całe życie czekał aż będę miał własne zdanie, aż okażę swoje stanowisko w sposób dosadny. Po tym wydarzeniu był pewien, że dam sobie radę w życiu.
Taką miał metodę wychowawczą. A teraz jestem dorosły, mam żonę, dzieci i dobrą pracę. Chyba nie wyrosłem na złego człowieka. Więc pewnie miał rację, szanuję go i tęsknię.

Tata to typ twardziela, wojskowy sercem i ciałem. Zawsze trzymał mnie, jedynego syna bardzo krótko. Ciągle powtarzał, że życie to dżungla, w której albo się poddasz i zginiesz, albo będziesz ciągle walczył i też przegrasz, choć może nie tak druzgocąco. W ogóle to na drugie powinno mu być Porażka. Ja z kolei wrodziłem się w mamę, skromną i nieśmiałą blondynkę. Tata nie mógł...

Czytam te wszystkie odpowiedzi i wypada mi się tylko smucić, że tyle straciłem. Mój tata zmarł, gdy miałem dokładnie rok i trzy miesiące. To był wypadek, spadł z budowy. Szok dla wszystkich, tym bardziej że mój młodszy brat jeszcze się nie narodził. Całe dzieciństwo, dorastanie, dorosłość żyję bez mężczyzny u boku.
A jednak mimo tego młodego wieku mam wspomnienie związane z tatą. W ogóle z okresu niemowlęctwa mam trzy wspomnienia. Patrząc chronologicznie od końca są to zderzenie z barierką pod żłobkiem zakończone podobno obfitym krwawieniem z głowy, kolejny wypadek, tym razem będący efektem najechania nocnikiem na ścianę i wreszcie to ostatnie. Nie jest to z pewnością powód do dumy ani podniosłe wydarzenie, z którego mógłbym być dumny do dzisiaj. Nazwijmy rzeczy po imieniu, nasikałem na tatę koncertowo, i tak mi się ten wodospad podobał że został w mojej pamięci. W sumie to bardziej taka myśl, która czasami pojawia się nie wiadomo skąd, najczęściej we śnie. Mama jednak twierdzi, że to zdarzyło się naprawdę. Tata podobno wrócił z budowy zmęczony, wziął mnie, swojego wtedy jedynego syna i zaczął go podrzucać, a ja jak gdyby nigdy nic poczęstowałem go strumieniem moczu.
To tylko tyle, a może aż tyle. Czasami nawet i siki muszą cieszyć.

Czytam te wszystkie odpowiedzi i wypada mi się tylko smucić, że tyle straciłem. Mój tata zmarł, gdy miałem dokładnie rok i trzy miesiące. To był wypadek, spadł z budowy. Szok dla wszystkich, tym bardziej że mój młodszy brat jeszcze się nie narodził. Całe dzieciństwo, dorastanie, dorosłość żyję bez mężczyzny u boku.
A jednak mimo tego młodego wieku mam wspomnienie związane z...