Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

czytelnicze-recenzje
Iwi89
Anna
Ewa
a_gn

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Konkurs został zakończony. Za wszystkie odpowiedzi dziękujemy!

Wybraliśmy zwycięskie prace:

czytelnicze-recenzje
Iwi89
Anna
Ewa
a_gn

Serdecznie gratulujemy! Z laureatami skontaktujemy się bezpośrednio.

Był taki czas, że moja siostra miała spore problemy z ocenami. W pewnym momencie chrzestna zaproponowała jej układ - jeśli na koniec roku osiągnie pewną średnią to dostanie nagrodę pieniężną. Nie udało się. Siostra nie dała jednak za wygraną. Zeskanowała świadectwo i w paincie poprzeklejała dobre oceny w miejsce złych. Pokazała ciotce wydruk. Nie zrobiłam wtedy nic, bo to by była nielojalność wobec siostry. A przecież rodzeństwo powinno się wspierać... Mimo to czułam się przy cioci dość niezręcznie.

Był taki czas, że moja siostra miała spore problemy z ocenami. W pewnym momencie chrzestna zaproponowała jej układ - jeśli na koniec roku osiągnie pewną średnią to dostanie nagrodę pieniężną. Nie udało się. Siostra nie dała jednak za wygraną. Zeskanowała świadectwo i w paincie poprzeklejała dobre oceny w miejsce złych. Pokazała ciotce wydruk. Nie zrobiłam wtedy nic, bo to...

Byłam w takiej sytuacji - podczas studiów spotkałam chłopaka mojej koleżanki (wszyscy razem studiowaliśmy) z inną dziewczyną w teatrze. Było mi bardzo przykro z tego powodu, ponieważ zarówno moja koleżanka, jak i owy delikwent sprawiali wrażenie bardzo zakochanych w sobie. Ona darzyła go uczuciem, on jednak nie okazał się wierny. I powstał dylemat, czy jej powiedzieć? On zachowywał się tak, jakby sytuacji nie było i jakbyśmy się w tym teatrze nie widzieli. Powiedziałam mojej koleżance, co widziałam. Rozstali się. On sam odsunął się od naszej studenckiej paczki i tak jakoś dziwnie się porobiło. No ale cóż, sam sobie na to zasłużył.

Byłam w takiej sytuacji - podczas studiów spotkałam chłopaka mojej koleżanki (wszyscy razem studiowaliśmy) z inną dziewczyną w teatrze. Było mi bardzo przykro z tego powodu, ponieważ zarówno moja koleżanka, jak i owy delikwent sprawiali wrażenie bardzo zakochanych w sobie. Ona darzyła go uczuciem, on jednak nie okazał się wierny. I powstał dylemat, czy jej powiedzieć? On...

Moralnie wątpliwe sytuacje mają to do siebie, że w pewnych okolicznościach można je osądzić jako niewłaściwe, choć w innych, wręcz przeciwnie, mogą zostać uznane za właściwe.

Sytuację z czasów kiedy miałam kilkanaście lat pamiętam całkiem dobrze. Zostałam zdradzona przez przyjaciółkę, obdarta ze wszystkich jakże wtedy istotnych sekretów, które jak mi się wówczas wydawało mogłam powierzyć tylko jej. Zawsze, w sumie nawet teraz zastanawiam się co skłoniło ją do tak głęboko posuniętego braku lojalności. Wtedy też stanęłam na rozstaju dróg, a wyjścia były dwa.

Jeden. Zemsta. Mogłam wykrzyczeć jej zdradę na środku chodnika, czy też podzielić się jej tajemnicami z miłośnikami plotek albo wydeklamować je zamiast wiersza na szkolnym apelu (to chyba z jakiegoś filmu).

Dwa. Zapomnienie.

Ostatecznie po prostu zerwałam z tak zwaną przyjaciółką kontakt wszelaki. Nie było wiadomości, nie było telefonów, nie było spotkań i wiecie co? Z perspektywy czasu myślę, że jak na młodą dziewczynę, w której burza hormonów miała wówczas swoje apogeum, zachowałam się dojrzale. Na pytanie czy jestem zadowolona z podjętych wtedy działań, odpowiadam „Tak jest!”.

Moralnie wątpliwe sytuacje mają to do siebie, że w pewnych okolicznościach można je osądzić jako niewłaściwe, choć w innych, wręcz przeciwnie, mogą zostać uznane za właściwe.

Sytuację z czasów kiedy miałam kilkanaście lat pamiętam całkiem dobrze. Zostałam zdradzona przez przyjaciółkę, obdarta ze wszystkich jakże wtedy istotnych sekretów, które jak mi się wówczas wydawało...

To było jeszcze na studiach. Miałam ogromne problemy z rachunkowością. Nie rozumiałam kompletnie nic, a niedługo czekał mnie egzamin. Kiedyś przez przypadek na przystanku autobusowym spotkałam asystenta, który uczył mnie rok wcześniej ekonomii. Był bardzo życzliwy i pomocny, bo nawet na ciężkim egzaminie z ekonomii chodził między ławkami i podpowiadał nam. Wszyscy go lubiliśmy i żałowaliśmy, że nie mamy z nim zajęć. Od słowa do słowa powiedziałam mu o swoich obawach związanych z tą rachunkowością i zadaniem, które miałam rozwiązać na ćwiczenia. Chętnie zaoferował swoją pomoc. Bardzo się ucieszyłam i nawet przez myśl mi nie przeszło, co wydarzy się potem. Po południu umówiliśmy się jednej z sal. Zadanie zostało rozwiązane i wszystko zostało wytłumaczone. Podziękowałam i już miałam się zbierać, kiedy asystent zaproponował mi dalszą pomoc w nauce, ale w zamian za częstsze spotkania "sam na sam" z możliwością w późniejszym czasie "na coś więcej". Powiedział, że może nawet będzie w stanie załatwić mi zdanie tego egzaminu. Aż mnie zatkało. Zawsze śmialiśmy się z niego, że jest taki nieśmiały, a tu takie coś. Powiedziałam, że się zastanowię i szybko wybiegłam z sali. Oczywiście, nie zgodziłam się. Nie żałuję, bo znalazłam starszą panią, księgową, która mi wszystko wyjaśniła i zdałam egzamin. Kilka razy spotykałam go potem na korytarzu, ale udawał, że mnie nie widzi. Ja jednak do dzisiaj chodzę z podniesioną głową i cieszę się, że tak postąpiłam.

To było jeszcze na studiach. Miałam ogromne problemy z rachunkowością. Nie rozumiałam kompletnie nic, a niedługo czekał mnie egzamin. Kiedyś przez przypadek na przystanku autobusowym spotkałam asystenta, który uczył mnie rok wcześniej ekonomii. Był bardzo życzliwy i pomocny, bo nawet na ciężkim egzaminie z ekonomii chodził między ławkami i podpowiadał nam. Wszyscy go...

W sumie było to jakieś dwa dni temu, kiedy zaprosiłam na noc znajomych moich i chłopaka oraz moją przyjaciółkę. Dodam tylko, że miała ona przed sobą trudne zadanie, a mianowicie wytrzymanie całej nocy z chłopakiem, który dręczył ją w podstawówce i się z niej wyśmiewał. Zanim wszyscy się zebrali powiedziałam jej, że ten chłopak się zmienił i że już pewnie nie jest taki jak kiedyś. W sumie było bardzo miło, wszyscy się śmiali i żartowali. Wszystko super aż do chwili kiedy oglądaliśmy kolejny film, a przyjaciółka poszła się umyć. Ten dręczyciel zapytał mojego chłopaka "czy gruba wróciła już z łazienki" oraz zaczął się z niej wyśmiewać. Nie zareagowałam przez co jest mi okropnie wstyd. Mój chłopak też jakoś się nie wysilił za co dostał ochrzan.
Przykro mi tylko, że taka dwulicowość miała miejsce i to, że ją okłamałam, bo jednak się nie zmienił. Zwłaszcza ona nie jest gruba, tylko ma szerokie biodra... Cóż... ten chłopak stracił u mnie resztki szacunki i wiem, że nie zaproszę go nigdy więcej :)

W sumie było to jakieś dwa dni temu, kiedy zaprosiłam na noc znajomych moich i chłopaka oraz moją przyjaciółkę. Dodam tylko, że miała ona przed sobą trudne zadanie, a mianowicie wytrzymanie całej nocy z chłopakiem, który dręczył ją w podstawówce i się z niej wyśmiewał. Zanim wszyscy się zebrali powiedziałam jej, że ten chłopak się zmienił i że już pewnie nie jest taki jak...

Raz w sklepie byłam świadkiem jak na oko 15letnia córka wręcz darła się na swoją mamę i ją wyzwala, a widać było że kobiecie jest wstyd za to co wyprawia córka. Miałam ochotę podejść i tej dziewczynie uwagę zwrócić, jednak tego nie zrobiłam bo bałam się że zaraz i mnie zacznie wyzywać.
A mamy na prawdę było mi szkoda.

Raz w sklepie byłam świadkiem jak na oko 15letnia córka wręcz darła się na swoją mamę i ją wyzwala, a widać było że kobiecie jest wstyd za to co wyprawia córka. Miałam ochotę podejść i tej dziewczynie uwagę zwrócić, jednak tego nie zrobiłam bo bałam się że zaraz i mnie zacznie wyzywać.
A mamy na prawdę było mi szkoda.

Moja wieloletnia przyjaciółka postawiła mnie w bardzo trudnej sytuacji - oczekiwała ode mnie pomocy - jestem w stanie wiele zrobić dla niej ale wszystko ma swoje granice - pewnego dnia wyznała mi przerażona,że ojcem jej 9 letniego syna nie jest jej mąż - a biologiczny ojciec nagle zaczął domagać się praw rodzicielskich - chciała abym za wszelką cenę pomogła jej ukryć to przed jej mężem a wręcz była zdesperowana - prosiła żebym to ja poprosiła biologicznego ojca żeby dał jej spokój, nie rozbijał jej rodziny, żebym odbierała jej pocztę sądową - chciała ugadać ten fakt z listonoszem (na wsi łatwiej o załatwienie takich spraw), żebym to ja w jej sprawie poszła do doradcy prawnego, abym to ja ją zabrała niby w swojej sprawie coś załatwić a w rzeczywistości - zawieźć ją na spotkanie z tamtym... odmówiłam... mogę pożyczyć pieniądze, nawet ją przygarnąć jak już mąż wyrzuci ją z domu ale nie pomogę jej oszukiwać dalej męża - również mojego kolegi, nie chce żeby mnie znienawidził, nie chcę być postrzegana jako współwinna...

Moja wieloletnia przyjaciółka postawiła mnie w bardzo trudnej sytuacji - oczekiwała ode mnie pomocy - jestem w stanie wiele zrobić dla niej ale wszystko ma swoje granice - pewnego dnia wyznała mi przerażona,że ojcem jej 9 letniego syna nie jest jej mąż - a biologiczny ojciec nagle zaczął domagać się praw rodzicielskich - chciała abym za wszelką cenę pomogła jej ukryć to...

Chcę być prawnikiem, od kilku lat pracuje w kancelarii. W związku z tym, że każdy ma prawo do obrony, zdarza mi się mieć wątpliwości czy postępuje słusznie. Ktoś nagina prawo, a ja staram się pomóc mu w uniknięciu/ ograniczeniu odpowiedzialności. I szukam wtedy w tych ludziach dobra. Nie miałam sytuacji, by ktoś zrobił coś naprawdę złego, zwykle to są wpadki. Ale czasami wracam do domu i zastanawiam się co będzie dalej, w każdym będę szukać dobra? Na razie jakoś sobie z tym radzę, co będzie potem nie wiem. Sama wybrałam sobie zawód.

Chcę być prawnikiem, od kilku lat pracuje w kancelarii. W związku z tym, że każdy ma prawo do obrony, zdarza mi się mieć wątpliwości czy postępuje słusznie. Ktoś nagina prawo, a ja staram się pomóc mu w uniknięciu/ ograniczeniu odpowiedzialności. I szukam wtedy w tych ludziach dobra. Nie miałam sytuacji, by ktoś zrobił coś naprawdę złego, zwykle to są wpadki. Ale czasami...

Moralnie wątpliwa jest moja codziennosć zawodowa. Pracując na codzień w agnecji reklamowej wypełnia się zalecenia klienta, wpływa na zachowania zakupowe konsumentów nie myśląc wiele o ich prawdziwych potrzebach. Czy zastanawiam się czasem nad moralnością mojej pracy? Tak, bo przecież wiemy wszystko o produktach, czesto ukrywamy ich niekorzystne cechy, nie do końca pozytywne działanie a wyolbrzymiamy to co ważne. Chcąc zarabiać pieniądze, realizowac się zawodowo, codziennie moja moralnosc muszę chować do kieszeni i jak Agent John wypełniać zalecenia danego klienta...

Moralnie wątpliwa jest moja codziennosć zawodowa. Pracując na codzień w agnecji reklamowej wypełnia się zalecenia klienta, wpływa na zachowania zakupowe konsumentów nie myśląc wiele o ich prawdziwych potrzebach. Czy zastanawiam się czasem nad moralnością mojej pracy? Tak, bo przecież wiemy wszystko o produktach, czesto ukrywamy ich niekorzystne cechy, nie do końca pozytywne...