Do pewnego etapu rozwoju ogromne znaczenie w wychowaniu dziecka mają rodzice. To czy dziecko jest bardziej agresywne, czy bardziej spokojne. To jak podchodzi do drugiego człowieka we wczesnej fazie rozwoju zależy tylko i wyłącznie od rodziców. Pamiętam do mojej młodszej siostry (6 lat) przyszły koleżanki. Coś nabroiły i moja mama na nie nakrzyczała. Koleżanka z obrażoną miną powiedziała wtedy do mamy, że czemu Ona na nią krzyczy, jej mama na nią nigdy nie podnosi głosu. Szczerze to zabawnie to brzmiało z ust 6 latki jednak jak by się głębiej nad tym zastanowić... no cóż to nie temat bezstresowego wychowania. Tak jak wcześniej wspomniałem to u samych podstaw uczy się szacunku i jakiegoś tam rozumu. Uważam, że jeżeli rodzice mają bardzo dobry kontakt z dzieckiem oraz bardzo dobrze się dogadują, dziecko ich szanuje i ufa ich radą to nawet najgorszemu środowisku ciężko jest zmienić takie dziecko.

Do pewnego etapu rozwoju ogromne znaczenie w wychowaniu dziecka mają rodzice. To czy dziecko jest bardziej agresywne, czy bardziej spokojne. To jak podchodzi do drugiego człowieka we wczesnej fazie rozwoju zależy tylko i wyłącznie od rodziców. Pamiętam do mojej młodszej siostry (6 lat) przyszły koleżanki. Coś nabroiły i moja mama na nie nakrzyczała. Koleżanka z obrażoną...

Według mnie szkoła i dom mają taki sam wpływ na człowieka. W domach rodzice uczą swoje pociechy miłości, niesienia innym pomocy, wzajemnej tolerancji. Do szkoły przynosimy wszystko, czego zostaliśmy nauczeni w domu. Poznajemy inne dzieci i ich doświadczenia wyniesione z domu. Nauczyciele wpajają w nas wiedzę, a inni uczniowie pokazują nam, czym jest przyjaźń. Od nich uczymy się różnych zachowań, których później ciężko jest się pozbyć. Wszystkie te doświadczenia domowe i szkolne mieszają się ze sobą, a my wybieramy z nich te, które nam najbardziej odpowiadają i w największym stopniu na nas wpłynęły.

Według mnie szkoła i dom mają taki sam wpływ na człowieka. W domach rodzice uczą swoje pociechy miłości, niesienia innym pomocy, wzajemnej tolerancji. Do szkoły przynosimy wszystko, czego zostaliśmy nauczeni w domu. Poznajemy inne dzieci i ich doświadczenia wyniesione z domu. Nauczyciele wpajają w nas wiedzę, a inni uczniowie pokazują nam, czym jest przyjaźń. Od nich uczymy...

Psychologowie, psychiatrzy i socjologowie głowią się nad tym pytaniem od wielu lat.
Moim zdaniem nie ma jednej odpowiedzi na to pytanie. Zarówno genetyka jak i środowisko mają wpływ na nasze życie. Co jest ważniejsze? Skłaniam się ku odpowiedzi, że ważniejsza jest genetyka :) Tak przynajmniej sądzę z autopsji

Psychologowie, psychiatrzy i socjologowie głowią się nad tym pytaniem od wielu lat.
Moim zdaniem nie ma jednej odpowiedzi na to pytanie. Zarówno genetyka jak i środowisko mają wpływ na nasze życie. Co jest ważniejsze? Skłaniam się ku odpowiedzi, że ważniejsza jest genetyka :) Tak przynajmniej sądzę z autopsji

W szkole i w domu jest się zupełnie innym człowiekiem i jest to jasne jak słońce. Bo przecież przy rodzicach nie zaklniesz na nauczyciela tak, że szczęka wszystkim opadnie i nie usłyszysz za to oklasków, a w szkole nie zaczniesz sprzątać po sobie do ostatniego okruszka. W różnym wieku inne środowisko bardziej na nas wpływa: do ok. jedenastego roku życia bardziej dom rodzinny i rodzice, do dziewiętnastego szkoła. Wynik w latach? Dom - 5, szkoła - 8. Definitywna wygrana drużyny szkolniaków. Oczywiście w szkole największy wpływ mają na nas przede wszystkim rówieśnicy. Kto w jakim stopniu jest podatny, to już cecha indywidualna, jednak faktem jest, że w starciu dom-szkoła definitywnie wygrały często zgubne wpływy szkoły.

W szkole i w domu jest się zupełnie innym człowiekiem i jest to jasne jak słońce. Bo przecież przy rodzicach nie zaklniesz na nauczyciela tak, że szczęka wszystkim opadnie i nie usłyszysz za to oklasków, a w szkole nie zaczniesz sprzątać po sobie do ostatniego okruszka. W różnym wieku inne środowisko bardziej na nas wpływa: do ok. jedenastego roku życia bardziej dom...

Jeśli nie jest to Hogwart do którego przyjeżdżasz jako mugol, a wracasz jako czarodziej - to większy wpływ ma dom rodzinny.

Oczywiście w każdym miejscu da się przeżyć coś co odmieni nas na zawsze. Ale największy wpływ na nas ma dom rodzinny. To czego nauczmy się od rodziców, co od nich podpatrzymy, to jakie książki ściągniemy z ich półki.

Jeśli nie jest to Hogwart do którego przyjeżdżasz jako mugol, a wracasz jako czarodziej - to większy wpływ ma dom rodzinny.

Oczywiście w każdym miejscu da się przeżyć coś co odmieni nas na zawsze. Ale największy wpływ na nas ma dom rodzinny. To czego nauczmy się od rodziców, co od nich podpatrzymy, to jakie książki ściągniemy z ich półki.

Jak dla mnie dom.
Albo dziecko wychowają na bufona, który na każde swoje skinienie dostanie wszystko oraz gorszych ludzi od siebie nie będzie szanował, lub też na człowieka który nie obchodzi się z ludźmi obojętnie i zna wartość pieniądza. Nie raz miałam do czynienia z rozkapryszonymi dzieciakami, co myślały, że na byle słowo nawet ja będę robić co chcą. Niestety, wszystko wynosi się z domu. Szkoła to tylko namiastka tego, czym się stajemy. To jeszcze bardziej potęguję albo nasze dobre albo złe strony.
Niestety, wszystko zależy od rodziców którzy albo wychowają swoje dziecko na dobrego człowieka, albo spartaczą i stworzą złego, który ma w nosie zasady.

Jak dla mnie dom.
Albo dziecko wychowają na bufona, który na każde swoje skinienie dostanie wszystko oraz gorszych ludzi od siebie nie będzie szanował, lub też na człowieka który nie obchodzi się z ludźmi obojętnie i zna wartość pieniądza. Nie raz miałam do czynienia z rozkapryszonymi dzieciakami, co myślały, że na byle słowo nawet ja będę robić co chcą. Niestety, wszystko...

Kwestia kształtowania się osobowości i mentalności u ludzi najpierw zaczyna się w domu, a kończy na środowisku. Fazę końcową "przemian" człowieka możemy zawdzięczać głównie znajomym. Jesteśmy jednostkami podatnymi na opinie i działania innych ludzi, czerpiemy wzorce od osób z zewnątrz, a decyzje podejmujemy na podstawie doświadczeń. Uważam więc, że większy wpływ ma na nas środowisko, dom jedynie ma nas tworzyć - nauczyć mówić, słuchać i interpretować zachowania wedle przyjętych norm w domu. Nie bez podstawy przechodzi się okres buntu. Uciekamy od tego czego uczą nas rodzice, bo jest to (według spojrzenia nastolatka) zwyczajnie męczące, do miejsca, gdzie życie jest dla nas wygodniejsze - do naszej grupy rówieśniczej - tam gdzie możemy sami o sobie decydować.

Kwestia kształtowania się osobowości i mentalności u ludzi najpierw zaczyna się w domu, a kończy na środowisku. Fazę końcową "przemian" człowieka możemy zawdzięczać głównie znajomym. Jesteśmy jednostkami podatnymi na opinie i działania innych ludzi, czerpiemy wzorce od osób z zewnątrz, a decyzje podejmujemy na podstawie doświadczeń. Uważam więc, że większy wpływ ma na nas...

Księga kłamstw[bookLink]4535532|Księga kłamstw[/bookLink]

Księga kłamstw[bookLink]4535532|Księga kłamstw[/bookLink]

 [bookCover]4535532|Księga kłamstw[/bookCover]