Narratorem mojego życia mógłby zostać mój Facebook lub Instagram. :D Zamieszczam sporo wpisów (zwłaszcza na Instagramie) i czasem nawet zdarza mi się sprawdzać w ten sposób datę jakiegoś wydarzenia (wchodzę, przeglądam zdjęcia i sprawdzam datę dodanego wpisu). Myślę, że w dzisiejszych czasach o każdym z nas jest w sieci na tyle dużo szczegółów, że bez problemu na ich podstawie możnaby napisać książkę z naszym życiorysem. Biorąc pod uwagę fakt, że sama publikuję te wpisy, to poniekąd sama zostałabym narratorem swojego życia! :D

Narratorem mojego życia mógłby zostać mój Facebook lub Instagram. :D Zamieszczam sporo wpisów (zwłaszcza na Instagramie) i czasem nawet zdarza mi się sprawdzać w ten sposób datę jakiegoś wydarzenia (wchodzę, przeglądam zdjęcia i sprawdzam datę dodanego wpisu). Myślę, że w dzisiejszych czasach o każdym z nas jest w sieci na tyle dużo szczegółów, że bez problemu na ich...

Narratorem mojego życia z pewnością byłby tylko i wyłącznie Bóg. Tak na prawdę nie jestem w stanie wskazać osoby, która zna mnie na wylot, która zna wszystkie moje przeżycia, które już zdążyły wpłynąć na moje dalsze życie. Nie ma osoby, której powiedzialam wszystko o moim życiu. Ktoś kiedyś mi powiedzial, że nikt nie wie jacy jesteśmy i nikt nas do konca nie zna. Nie zna nas tak na prawdę nasz partner, rodzice, przyjaciel - przynajmniej jeśli chodzi o moją osobę. Nie zaprzeczam, że nie jedna osoba by się nie znalazla zeby opisać moje życie, ale nie odniosłaby się do wszystkiego, albo niektóre sytuacje zostałyby źle zinterpretowane, zrozumiane. Także jakby ktoś miałby być moim narratorem to jak wspominałam byłby to sam Pan Bóg i aż sama jestem ciekawa jakby on to przedstawił :)

Narratorem mojego życia z pewnością byłby tylko i wyłącznie Bóg. Tak na prawdę nie jestem w stanie wskazać osoby, która zna mnie na wylot, która zna wszystkie moje przeżycia, które już zdążyły wpłynąć na moje dalsze życie. Nie ma osoby, której powiedzialam wszystko o moim życiu. Ktoś kiedyś mi powiedzial, że nikt nie wie jacy jesteśmy i nikt nas do konca nie zna. Nie zna...

Narratorem mojego życia powinien zostać moja kotka. Jest ze mną od kiedy skończyłam 17 lat, oglądała jak wkraczam w dorosłe życie. Była przy mnie, kiedy poznałam swojego pierwszego chłopaka i kiedy brałam z nim ślub. Lizała mnie po dłoni, kiedy płakałam jej w futro i cierpliwie znosiła, kiedy podrzucałam ją ze szczęścia. Wybaczała mi kolejne przeprowadzki i brak czasu, kiedy w domu pojawiło się niemowlę. Była przy mnie w moich najlepszych i najgorszych chwilach, kiedy chciałam się poddać i kiedy zbierałam siły do dalszej walki. I nigdy nie straciła do mnie cierpliwości. Chciałabym poznać kiedyś jej wersję tych wszystkich wydarzeń.

Narratorem mojego życia powinien zostać moja kotka. Jest ze mną od kiedy skończyłam 17 lat, oglądała jak wkraczam w dorosłe życie. Była przy mnie, kiedy poznałam swojego pierwszego chłopaka i kiedy brałam z nim ślub. Lizała mnie po dłoni, kiedy płakałam jej w futro i cierpliwie znosiła, kiedy podrzucałam ją ze szczęścia. Wybaczała mi kolejne przeprowadzki i brak czasu,...

Chyba nikt nie zna mnie na tyle by być narratorem mojego życia.
Owszem może gdyby połączyć wszystkich moich znajomych, partnera, syna czy rodzeństwo powstałą by opowieść niezła ale nie dokładnie taka jak ja. Ci którzy mnie lubią przedstawili by mnie w superlatywach, Ci którzy nie lubią na pewno nie wypowiadali by się pochlebnie. Ja sama do końca się nie znam, waham się i odtwarzam tysiące sytuacji i myślę jaka fabuła będzie dla mnie najlepsza.

Chyba nikt nie zna mnie na tyle by być narratorem mojego życia.
Owszem może gdyby połączyć wszystkich moich znajomych, partnera, syna czy rodzeństwo powstałą by opowieść niezła ale nie dokładnie taka jak ja. Ci którzy mnie lubią przedstawili by mnie w superlatywach, Ci którzy nie lubią na pewno nie wypowiadali by się pochlebnie. Ja sama do końca się nie znam, waham się i...

Pewnie każdy chciałby by był to Morgan Freeman, ze swoim charyzmatycznym i nie zachwianym niczym głosem. Jednak życie jest bardziej prozaiczne i dlatego każdy musi być swoim własnym narratorem - często zagubionym i nie mającym pojęcia co się dzieje. Ktoś może skomentować to co robicie, ale to jego własna narracja wpleciona w waszą. Prawda jest taka, że każdy pisze swoją własną historię.

Pewnie każdy chciałby by był to Morgan Freeman, ze swoim charyzmatycznym i nie zachwianym niczym głosem. Jednak życie jest bardziej prozaiczne i dlatego każdy musi być swoim własnym narratorem - często zagubionym i nie mającym pojęcia co się dzieje. Ktoś może skomentować to co robicie, ale to jego własna narracja wpleciona w waszą. Prawda jest taka, że każdy pisze swoją...

Nie potrafię wskazać jednej konkretnej osoby, która mogłaby pełnić taką funkcję. Wszyscy moi znajomi znają mnie raczej połowicznie, gdyż nie jestem kimś, kto lubiłby mówić o sobie. Myślę jednak, że ciekawe byłoby, gdyby stworzyć z ich opinii i wrażeń na mój temat zestawienie, pokazujące, w jaki sposób jestem odbierana przez otoczenie. Być może zdziwiłabym się, jak trafne są oceny pobocznych ludzi, a być może właśnie dowiodłoby to, że nikt nie zna mnie tak naprawdę.

Nie potrafię wskazać jednej konkretnej osoby, która mogłaby pełnić taką funkcję. Wszyscy moi znajomi znają mnie raczej połowicznie, gdyż nie jestem kimś, kto lubiłby mówić o sobie. Myślę jednak, że ciekawe byłoby, gdyby stworzyć z ich opinii i wrażeń na mój temat zestawienie, pokazujące, w jaki sposób jestem odbierana przez otoczenie. Być może zdziwiłabym się, jak trafne są...

Najlepszym narrarotrem mojego życia jest Bóg. On wie co dla mnie dobre, ma dla mnie jakiś plan i stara się kierować mnie wg niego a co ja wybiorę to już mój wybór :)

Najlepszym narrarotrem mojego życia jest Bóg. On wie co dla mnie dobre, ma dla mnie jakiś plan i stara się kierować mnie wg niego a co ja wybiorę to już mój wybór :)

Najlepszym narratorem mojego życia zdecydowanie byłaby moja przyjaciółka Monika.
Nasza znajomość trwa niezachwianie od 12 lat. W tym czasie wiele razem przeszłyśmy - wspólne radości, smutki, zabawy i obowiązki. Monika zna mnie jak nikt inny. Do porozumiewania się często nie potrzebujemy słów, a nasze myśli zwykle są podobne. Ponadto Monika znana jest z dobrego humoru i ze swobodnego posługiwania się sarkazmem, dlatego uważam, że to ona najlepiej nadawałaby się do zostania narratorem mojego życia - przynajmniej w historii nie wiałoby nudą.

Najlepszym narratorem mojego życia zdecydowanie byłaby moja przyjaciółka Monika.
Nasza znajomość trwa niezachwianie od 12 lat. W tym czasie wiele razem przeszłyśmy - wspólne radości, smutki, zabawy i obowiązki. Monika zna mnie jak nikt inny. Do porozumiewania się często nie potrzebujemy słów, a nasze myśli zwykle są podobne. Ponadto Monika znana jest z dobrego humoru i ze...

Nie wiem czy jest taka osoba na tym świecie, która potrafiłaby opisać moje życie. Nie wiem czy ja sam byłbym dobrym narratorem. Ogólnie jestem osobą skrytą, wolę zachować wszystko dla siebie i sam sobie z tym radzić. Ciężko mi się rozmawia o mnie jednak jestem osoba towarzyską. Jeśli już musiałbym wybierać myślę, że byłaby to moja narzeczona, która mimo wszystko potrafi mnie rozczytać spojrzeniem w moje oczy. Nie da się jej okłamać, zawsze mnie wyczuje, przez co myślę, że zna mnie najlepiej spośród wszystkich osób na świecie, no może po za serwerami googla czy facebooka które wiedzą o każdym wszystko.

Nie wiem czy jest taka osoba na tym świecie, która potrafiłaby opisać moje życie. Nie wiem czy ja sam byłbym dobrym narratorem. Ogólnie jestem osobą skrytą, wolę zachować wszystko dla siebie i sam sobie z tym radzić. Ciężko mi się rozmawia o mnie jednak jestem osoba towarzyską. Jeśli już musiałbym wybierać myślę, że byłaby to moja narzeczona, która mimo wszystko potrafi...

Narratorem mojego życia mogłyby być Głosy (Myśli) w mojej głowie;)

Każdego dnia toczą walki ze sobą- kłótnie dotyczą spraw błahych jak to czy wstać teraz, czy może za pięć minutek? Na śniadanie zjeść kanapki, czy tym razem owsiankę?
Jednak w mojej głowie nie brakuje sporów o sprawy ważne, takie, które rzutują na całą moją przyszłość.
Co więcej, Głosy nie są nieomylne. Niestety. Często źle doradzają, przez co muszę kombinować jak wywinąć się z tarapatów. Równie często się kłócą. Kiedy już nie mogę ich słuchać, bo kolejny dzień z rzędu przekrzykują się wzajemnie, wstaję, zakładam buty sportowe i biegnę. Uciekam jak najdalej, chcę jak najszybciej je zmęczyć. Czy to je irytuje? Być może, ale muszę nad nimi panować, prawda?
Niezależnie od tego jak bardzo dają mi popalić- kocham je. Są częścią mnie i razem tworzymy zgrany duet.
Będą narratorami, jakich mogłabym sobie wymarzyć, bo nikt inny nie zna mnie tak dobrze jak One. Choć pewnie zdradzą kilka niewygodnych faktów...

Narratorem mojego życia mogłyby być Głosy (Myśli) w mojej głowie;)

Każdego dnia toczą walki ze sobą- kłótnie dotyczą spraw błahych jak to czy wstać teraz, czy może za pięć minutek? Na śniadanie zjeść kanapki, czy tym razem owsiankę?
Jednak w mojej głowie nie brakuje sporów o sprawy ważne, takie, które rzutują na całą moją przyszłość.
Co więcej, Głosy nie są nieomylne....