Po długim namyśle stwierdziłam, że chciałabym mieć wybitnie rozwiniętą pamięć, by móc pamiętać wszystko i już na zawsze tylko po jednym przeczytaniu czegoś.Ta umiejętność bardzo ułatwiłaby mi życie, ponieważ nie tylko skróciłaby czas uczenia się, ale i pozwoliła mi nauczyć się znacznie więcej. Mogłabym pójść wtedy na jeszcze inne dwa kierunki studiów, nauczyłabym się kilkunastu języków obcych w miesiąc, wyjechałabym za granicę w podróż życia, która polegałaby na tym, że mieszkałabym po kilka lat w innym kraju, miała wszędzie pracę. Prowadziłabym również badania naukowe, ponieważ to, co mi się marzy, to kariera naukowa na uczelni, może dzięki pamięci bez dna czekałby na mnie Harvard z drzwiami szeroko przede mną otwartymi, a kiedyś i Nagroda Nobla. Miałabym dobre cele, dokonałabym wielu niesamowitych odkryć, ponieważ oscylowałabym sprawnie między wszystkimi dziedzinami nauki, łącząc fakty w zadziwiające zależności.

Po długim namyśle stwierdziłam, że chciałabym mieć wybitnie rozwiniętą pamięć, by móc pamiętać wszystko i już na zawsze tylko po jednym przeczytaniu czegoś.Ta umiejętność bardzo ułatwiłaby mi życie, ponieważ nie tylko skróciłaby czas uczenia się, ale i pozwoliła mi nauczyć się znacznie więcej. Mogłabym pójść wtedy na jeszcze inne dwa kierunki studiów, nauczyłabym się...

Chciałabym umieć spacerować po ludzkich snach, od wielu lat o tym marzę. Znaleźć się w czyimś śnie i go obserwować, jak widz jakiegoś nieziemskiego i niepowtarzalnego przedstawienia. Czuć w nich to, co czuje śniący umysł danego człowieka, a dzięki temu wiedzieć, co go trapi, czy potrzebuje pomocy, albo bardziej egoistycznie - czy jest człowiekiem dobrym, któremu ja mogę zaufać?

Albo uczestniczyć w nich, wpływać na ich przebieg. Czy nie chcielibyśmy wiedzieć, kiedy naszemu dziecku śni się koszmar? Zmienić go w sen o chmurach z waty cukrowej i deszczu z czekolady? A potwora wychodzącego spod łóżka w pluszowego misia, albo ulubione zwierzę naszej pociechy? Albo kiedy się czymś przejmujemy, boimy się o tym porozmawiać, nie lubimy się odsłaniać, czy nie byłoby przyjemnie móc komuś o tym opowiedzieć w jego śnie? Być może to zapamięta, albo poczuje, że warto zapytać co u nas słychać? Jako człowiek, który ma problem z rozmawianiem o emocjach, byłoby to naprawdę miłe, jakkolwiek niemoralne może się to wydawać. Bez hołdowania zasadzie, że cel uświęca środki, nikt z nas nie jest święty, czasem fajnie tak pomarzyć :)

Chciałabym umieć spacerować po ludzkich snach, od wielu lat o tym marzę. Znaleźć się w czyimś śnie i go obserwować, jak widz jakiegoś nieziemskiego i niepowtarzalnego przedstawienia. Czuć w nich to, co czuje śniący umysł danego człowieka, a dzięki temu wiedzieć, co go trapi, czy potrzebuje pomocy, albo bardziej egoistycznie - czy jest człowiekiem dobrym, któremu ja mogę...

Chciałabym być najlepszym hakerem na świecie. Znajomość informatyki w dzisiejszych czasach jest kluczowa. Umiejętność taka pozwoliłaby mi na dosłownie wszystko. W skomputeryzowanym świecie nie zabrakłoby mi pieniędzy, dostępu do wszelkich informacji (nawet tych ściśle tajnych :). Zmiana tożsamości również nie byłaby problemem.
Chciałabym być wszechstronnie uzdolniona, ale gdybym miała wybrać jedną dziedzinę to na pewno byłaby to informatyka.

Chciałabym być najlepszym hakerem na świecie. Znajomość informatyki w dzisiejszych czasach jest kluczowa. Umiejętność taka pozwoliłaby mi na dosłownie wszystko. W skomputeryzowanym świecie nie zabrakłoby mi pieniędzy, dostępu do wszelkich informacji (nawet tych ściśle tajnych :). Zmiana tożsamości również nie byłaby problemem.
Chciałabym być wszechstronnie uzdolniona, ale...

Marzy mi się wielozadaniowość. Tak, żebym mogła czytać dwie książki na raz przeżywając każdą pojedynczą emocję, tak jak to mogę odczuwać czytając jedną książkę. Mogłabym nauczyć się malować dwa obrazy jednocześnie, a może nawet cztery. W końcu dolnymi kończynami też można malować. Dzięki takiej wielozadaniowości na nic nie brakłoby mi czasu. Skoro mózg ma dwie półkule to czemu nie mielibyśmy wykonywać dwóch złożonych czynności na raz?

Marzy mi się wielozadaniowość. Tak, żebym mogła czytać dwie książki na raz przeżywając każdą pojedynczą emocję, tak jak to mogę odczuwać czytając jedną książkę. Mogłabym nauczyć się malować dwa obrazy jednocześnie, a może nawet cztery. W końcu dolnymi kończynami też można malować. Dzięki takiej wielozadaniowości na nic nie brakłoby mi czasu. Skoro mózg ma dwie półkule to...

Jak chciałabym być najlepszym strategiem sportowym. Wymyślałbym takie taktyki, zagrania, które powalałyby z nóg. Jednocześnie umiałabym przewidywać jak zagra drużyna przeciwna. I zdobylibyśmy z drużyną siatkówki siatkarskie złoto na Igrzyskach Olimpijskich.

Jak chciałabym być najlepszym strategiem sportowym. Wymyślałbym takie taktyki, zagrania, które powalałyby z nóg. Jednocześnie umiałabym przewidywać jak zagra drużyna przeciwna. I zdobylibyśmy z drużyną siatkówki siatkarskie złoto na Igrzyskach Olimpijskich.

Biegłość w językach - niezależność od innych w komunikowaniu się, niesieniu większej pomocy potrzebującym, dostępie do wiedzy, ale też podróżowaniu w rzeczywistości i na kartach lektur, które jeszcze nie zostały przetłumaczone na j.polski.

Biegłość w językach - niezależność od innych w komunikowaniu się, niesieniu większej pomocy potrzebującym, dostępie do wiedzy, ale też podróżowaniu w rzeczywistości i na kartach lektur, które jeszcze nie zostały przetłumaczone na j.polski.

Wiele razy się nad tym zastanawiałam i doszłam do wniosku, że jestem zbyt ciekawą wszystkiego osobą alby nie chcieć czytać w ludzkich myślach. Tutaj jednak nie chodzi o moją wścibskość, nic w tym rodzaju. Zawsze niesamowicie interesowało mnie jak świat postrzegają inni. W jakich rzeczach dostrzegają piękno, na które ja może nie zwracam uwagi. Czym się zachwycają, co sprawia, że są szczęśliwi, a przez co odczuwają smutek. Za co kochają innych, co jest dla nich ważne. Ludzki umysł jest fascynujący. Poczucie piękna i estetyki, emocje, spojrzenie na świat - u każdego z nas są inne. Dowiedzieć się więcej o postrzeganiu świata przez ludzi, odkąd pamiętam to właśnie było moją największą fantazją.

Wiele razy się nad tym zastanawiałam i doszłam do wniosku, że jestem zbyt ciekawą wszystkiego osobą alby nie chcieć czytać w ludzkich myślach. Tutaj jednak nie chodzi o moją wścibskość, nic w tym rodzaju. Zawsze niesamowicie interesowało mnie jak świat postrzegają inni. W jakich rzeczach dostrzegają piękno, na które ja może nie zwracam uwagi. Czym się zachwycają, co...

Pierwsze, co mi do głowy przychodzi, to... rzeźbienie.

W dziełach sztuki, tej pojmowanej klasycznie (odstawmy na bok Picasso którego obrazy wyglądają jak malowane przez pijanego schizofrenika), zawsze mnie uderzały te wszystkie niemal fotorealistyczne detale.
Nie znam się na sztuce, jestem pod tym względem barbarzyńcą, ale tylko patrząc na klasyczne, piękne rzeźby w mojej łepetynie pojawia się pytanie: "jak on to, cholera, zrobił?!" - przy żadnym obrazie, choćby nie wiem jak fantastycznym, coś takiego nie występuje.
To jest dar na tyle imponujący, że bardzo chętnie bym go przejął.
Nie jest to może umiejętność, na której zbiłbym jakieś pieniądze, bo teraz takie rzeczy nie są raczej w cenie. Ale dla własnej przyjemności stworzyć coś choćby z wykopanego pniaka - czemu nie.

Pierwsze, co mi do głowy przychodzi, to... rzeźbienie.

W dziełach sztuki, tej pojmowanej klasycznie (odstawmy na bok Picasso którego obrazy wyglądają jak malowane przez pijanego schizofrenika), zawsze mnie uderzały te wszystkie niemal fotorealistyczne detale.
Nie znam się na sztuce, jestem pod tym względem barbarzyńcą, ale tylko patrząc na klasyczne, piękne rzeźby w mojej...

Wydaje mi się, że sensowną umiejętnością - zwłaszcza przy tak działającej służbie zdrowia - byłaby taka świadomość własnego ciała, żeby móc na nie wpływać i je leczyć.

Dopiero, gdy zaczyna się poważniej chorować i potrzeba rad specjalistów, zauważamy jakie do dupy jest chorowanie i stanie w kolejce do lekarza. Jak jakieś drobne dolegliwości, bóle części ciała, o których istnieniu nie mieliśmy pojęcia, zaczynają przeszkadzać w funkcjonowaniu.

Jak mówi moja babcia "jak zdrowie jest to wszystko jest" (ja tam nie wątpię powiedzenia mojej babci, ale będąc zdrowym zdarzało mi się wchodzić na moje konto bankowe... no nie do końca wszystko jest) i może coś w tym jest.

Wydaje mi się, że sensowną umiejętnością - zwłaszcza przy tak działającej służbie zdrowia - byłaby taka świadomość własnego ciała, żeby móc na nie wpływać i je leczyć.

Dopiero, gdy zaczyna się poważniej chorować i potrzeba rad specjalistów, zauważamy jakie do dupy jest chorowanie i stanie w kolejce do lekarza. Jak jakieś drobne dolegliwości, bóle części ciała, o których...