Zastanawiałam się czy powinnam tu coś napisać,gdyż ja jestem już emerytką i to szczęśliwą.Staram się korzystać z niej i spełniać to na co pracując nie miałam czasu. Moją miłością są książki-jestem nałogowcem czytania. Także wyszywanie nie jest mi obce....ale odkryłam kilka lat temu miłość do fotografowania,ale nie profesjonalnie lecz tak dla własnej przyjemności.Szczególnie widoki,przyrodę -a w mojej ukochanej Dukli jest tego w bród. Od jakiegoś czasu pasjonuję się poszukiwaniem kapliczek i krzyży przydrożnych w różnych miejscach i oczywiście także je uwieczniam.Jak myślę o tych naprawdę starych latach....ważne dla mnie jest być sprawną .I jeszcze chciałabym aby nie doskwierała mi samotność,bo moje sporo starsze koleżanki narzekają na samotność bardziej niż na inne niedogodności.

Zastanawiałam się czy powinnam tu coś napisać,gdyż ja jestem już emerytką i to szczęśliwą.Staram się korzystać z niej i spełniać to na co pracując nie miałam czasu. Moją miłością są książki-jestem nałogowcem czytania. Także wyszywanie nie jest mi obce....ale odkryłam kilka lat temu miłość do fotografowania,ale nie profesjonalnie lecz tak dla własnej...

Chciałabym na stare lata być sprawna i szczęśliwa. Tyle mi wystarczy. Ach, i mieć dobre oczy, bo sobie nie wyobrażam, by na stare lata nie czytać książek... tych młodzieżowych oczywiście. ;)
A poza tym? Moja starość na pewno byłaby spokojna, ale nie polegałaby tylko na oglądaniu tv. Na pewno spełniałam jeszcze te marzenia, które mi pozostały do spełnienia oraz plany, które wciąż będą na mnie czekać. Będę wówczas robić wszystko, by ktoś później mógł powiedzieć: "ona doceniała swoje życie".

Chciałabym na stare lata być sprawna i szczęśliwa. Tyle mi wystarczy. Ach, i mieć dobre oczy, bo sobie nie wyobrażam, by na stare lata nie czytać książek... tych młodzieżowych oczywiście. ;)
A poza tym? Moja starość na pewno byłaby spokojna, ale nie polegałaby tylko na oglądaniu tv. Na pewno spełniałam jeszcze te marzenia, które mi pozostały do spełnienia oraz plany, które...

Bycie na emeryturze jest to zasłużony odpoczynek polegający na robieniu rzeczy na które nigdy nie ma wystarczająco dużo czasu. Mogą to być zarówno rzeczy szalone,których nigdy nie próbowaliśmy jak np. skok ze spadochronu lub wyprawa dookoła świata, lecz w moich wyobrażeniach emerytura nie jest aż tak szalona. Wydaje mi się lub przynajmniej chciałbym aby moja emerytura polegała na przesiadywaniu na tarasie wraz z moją rodziną, odwiedzinach znajomych, czytaniu książek lub wycieczkach. Najważniejsze żeby nigdy nie być samotnym, zarówno przed jak i na emeryturze.

Bycie na emeryturze jest to zasłużony odpoczynek polegający na robieniu rzeczy na które nigdy nie ma wystarczająco dużo czasu. Mogą to być zarówno rzeczy szalone,których nigdy nie próbowaliśmy jak np. skok ze spadochronu lub wyprawa dookoła świata, lecz w moich wyobrażeniach emerytura nie jest aż tak szalona. Wydaje mi się lub przynajmniej chciałbym aby moja emerytura...

Emeryturze mówię NIE, dziękuję ;-)

Dopóki będzie we mnie przekonanie, że robię coś pożytecznego, co przydaje się ludziom i co sprawie mnie ogromną przyjemność - nie pomyślę nawet o emeryturze…

Wiem natomiast, jaki prezent zafunduję sobie już na 50. urodziny: trzy tygodnie w Tanzanii i zdobywanie Kilimandżaro.

Teraz od siebie wymagam, dbam, ćwiczę, rozwijam się, pielęgnuję energię aby dogonić jedno marzenie, zrealizować je i stworzyć kolejne.

Ci, którzy dłużej pracują, dłużej żyją!

Emeryturze mówię NIE, dziękuję ;-)

Dopóki będzie we mnie przekonanie, że robię coś pożytecznego, co przydaje się ludziom i co sprawie mnie ogromną przyjemność - nie pomyślę nawet o emeryturze…

Wiem natomiast, jaki prezent zafunduję sobie już na 50. urodziny: trzy tygodnie w Tanzanii i zdobywanie Kilimandżaro.

Teraz od siebie wymagam, dbam, ćwiczę, rozwijam się,...

„Kiedy przejdę na emeryturę będę miał/ miała czas na…” – to zdanie, które często zdarza nam się słyszeć, ale też wizja życia, którą każdy po swojemu układa sobie w głowie. CZAS to słowo klucz. Czasu na co dzień nie mamy na przyziemne obowiązki, życie towarzyskie, że już o rozrywce nie wspomnę. Świat pędzi, a my usilnie staramy się za nim nadążać, choć już tchu nam brakuje. Naiwnie wierzymy, że wreszcie na stare lata będziemy tego czasu mieli aż nadto. Błoga wizja eleganckich, zdrowych staruszków, prowadzących aktywne życie, otoczonych wianuszkiem ślicznych jak aniołki wnuków, podczas wypoczynku nad morzem, w gronie znajomych, kochającej rodziny, przy kominku, wspominających szaloną młodość, ale też wierzących, że wszystko co najlepsze jeszcze przed nimi.
Nie bierzemy jednak pod uwagę faktu, że tak różowo może nie być! Że wnuków nie będzie, bo za młodu nie mieliśmy czasu postarać się o dzieci. Nasze życie w pośpiechu, nędzne odżywianie, niedospanie i stresy nie zrobią z nas dziarskich babć i dziadków po siedemdziesiątce. Na nadrabianie zaległości książkowych też bym nie liczyła – wzrok nam na to nie pozwoli.
Może więc zamiast snuć plany i odkładać wszystko co piękne, wartościowe i warte przeżycia na potem, warto zająć się tym, co teraz? Zainwestować w to TERAZ, żeby plony tej inwestycji zbierać POTEM?

„Kiedy przejdę na emeryturę będę miał/ miała czas na…” – to zdanie, które często zdarza nam się słyszeć, ale też wizja życia, którą każdy po swojemu układa sobie w głowie. CZAS to słowo klucz. Czasu na co dzień nie mamy na przyziemne obowiązki, życie towarzyskie, że już o rozrywce nie wspomnę. Świat pędzi, a my usilnie staramy się za nim nadążać, choć już tchu nam brakuje. ...

W Retro-FM puścili "CAN'T STOP THE FEELING!". Losie... kiedy to było? W 2018? A może wcześniej? Mimo zaostrzonego reumatyzmu i fryzury w stylu Jackie Kennedy ( w młodości zaprzysięgłam się że będę ubierać się wyłącznie w stylu lat 60-tych XX wieku) czuje, jak moje ramiona zaczynają bezwiednie się unosić. Na chwilę zamknęłam oczy, ale od razu potknęłam się o stos książek. Jeden z wielu. Odkąd ludzie zaczęli masowo pozbywać się papierowych książek w moim mieszkaniu nie za bardzo jest jak się ruszyć. I pomyśleć, że dziś to do mnie przylgnęła łatka "staruszki zbieraczki". I nie wytłumaczysz im,że to nie graty, tylko książki.
Ale wystarczy już smęcenia! Muszę zdzwonić do dziewczyn. Pokażemy dzisiejszej młodzieży czym były prywatki, kim był Timberlake oraz jak pachną przekąski robione we własnej kuchni!!

W Retro-FM puścili "CAN'T STOP THE FEELING!". Losie... kiedy to było? W 2018? A może wcześniej? Mimo zaostrzonego reumatyzmu i fryzury w stylu Jackie Kennedy ( w młodości zaprzysięgłam się że będę ubierać się wyłącznie w stylu lat 60-tych XX wieku) czuje, jak moje ramiona zaczynają bezwiednie się unosić. Na chwilę zamknęłam oczy, ale od razu potknęłam się o stos książek....

Starsza pani siedziała w kawiarence. Popijała kawkę z malutkiej porcelanowej filiżanki. Robiła to z gracją, chociaż jej dłoń lekko drżała. Wyglądała tak niewinnie, niegroźnie. Do jej stolika podszedł młody, wysoki mężczyzna. Wyglądał na poddenerwowanego jej obecnością. Ale dlaczego? To tylko starsza pani, a on? Umięśniony, opalony wyglądał jak grecki heros. Jednak czuł do niej respekt. Ona lekko uśmiechnęła się i wskazała wolne miejsce przy stoliku.
- Witaj lady Frost. Jak się pani miewa?
Ona zmroziła go wzrokiem. Czuł się jakby wnikała w jego duszę. Nie był wstanie patrzeć w jej oczy, opuścił powieki.
-Wy… wybacz pani- zająknął się.
-Posłuchaj chłopcze. Czy ja jestem jakąś starą babulką byś mnie pytał jak się miewam? Przejdźmy do interesów. Czy transport jest gotowy?
-Tak, lady.
-Czy zachowaliście swoje standardy?
-Tak, lady.
-Dobrze.
Wyjęła ze swojej torebki małe pudełeczko, przesunęła je po stole w stronę młodzieńca i powiedziała:
-Przekaż to Navarro- wypowiadając to nazwisko uśmiechnęła się podświadomie z sentymentem.
-Tak jest lady Frost.
-A teraz żegnaj. Mam parę spraw do załatwienia.
Starsza pani odeszła dumnie z podniesioną głową, wsiadła na harleya i zanim ruszyła wykonała szybki telefon.
-Mówi agent S. załatwione, pluskwa trafi do Navarro.
Rozłączyła się i ruszyła dodając gaz do dechy.

Starsza pani siedziała w kawiarence. Popijała kawkę z malutkiej porcelanowej filiżanki. Robiła to z gracją, chociaż jej dłoń lekko drżała. Wyglądała tak niewinnie, niegroźnie. Do jej stolika podszedł młody, wysoki mężczyzna. Wyglądał na poddenerwowanego jej obecnością. Ale dlaczego? To tylko starsza pani, a on? Umięśniony, opalony wyglądał jak grecki heros. Jednak czuł do...

Będę wymieniać się z mężem protezami i kłócić kto był pierwszy w kolejce do lekarza, a gdy mnie wkurzy wyłączę sobie aparat słuchowy żeby się dalej nie denerwować… to tak pół żartem pół serio. Serio, bo rzeczywiście marzę o starości z kimś ukochanym, bliskim , z kim będę potrafiła się wygłupiać śmiać, z kim będę mogła dzielić swój dystans (obym takowy posiadała!) do zmarszczek i zmniejszonego napędu w nogach. Marzą mi się wspólne spacery, przekomarzania i żarty. Najlepiej jeśli życie , w prezencie dołączy mi gromadkę pamiętających o mnie dzieci i wnuków. Chce starości rodzinnej, ciepłej i gwarnej. I zdrowej, bez bólu krzyża.
Na ostatniej prostej chcę być większym samolubem – będę potrzebować czasu tylko dla siebie: wieczorami mam zamiar czytać książki, malować obrazy i plotkować przez telefon. Po południu też będę czasem plotkować lub piec ciasta, które w końcu będą rosnąć rumiane i cudowne. Chciałabym zachować ciekawość świata, mieć potrzebę nauki i ćwiczeń umysłu. Głupio byłoby zostać w tyle.
Do tego będę pewniejsza siebie: ciotka Basia obrazi się że mam swoje zdanie? Trudno. Przecież nie będę złośliwa tylko charakterna. Chyba staruszce wypada mieć własne zdanie? Jednocześnie mam nadzieję że nigdy nikogo nie będę szantażować swoim wiekiem: że należy mi się szacunek, że „gdy ja byłam nastolatką „ itp. Nie będę wołem co nie pamięta jak się potyka cielak.
I chcę być szczęśliwa, jeść życie ze smakiem, mlaszczeć głośno ,czekając na deser. Bo kto w tym wieku przejmuje się dietą?

Będę wymieniać się z mężem protezami i kłócić kto był pierwszy w kolejce do lekarza, a gdy mnie wkurzy wyłączę sobie aparat słuchowy żeby się dalej nie denerwować… to tak pół żartem pół serio. Serio, bo rzeczywiście marzę o starości z kimś ukochanym, bliskim , z kim będę potrafiła się wygłupiać śmiać, z kim będę mogła dzielić swój dystans (obym takowy posiadała!) do...

Będę jeździć rowerem po ukwieconych łąkach. Będę na tych łąkach łapać motyle. Będę odwiedzać rodzinę i ciągle mówić im, że ich kocham. Będę zwiedzać świat. Będę uczyć się języków, a co! Będę co rano uprawiać jogging. Będę... Żartowałam. Będę siedzieć w fotelu ze szklanką whisky i czytać książki.

Będę jeździć rowerem po ukwieconych łąkach. Będę na tych łąkach łapać motyle. Będę odwiedzać rodzinę i ciągle mówić im, że ich kocham. Będę zwiedzać świat. Będę uczyć się języków, a co! Będę co rano uprawiać jogging. Będę... Żartowałam. Będę siedzieć w fotelu ze szklanką whisky i czytać książki.

Jeżeli dożyję emerytury w głowie już nie będzie ani jednej bzdury. Będę chodziła z wnuczkami na spacery i gdy trzeba prawiła im rowery. Każdy dziadek będzie dla mnie miły bo na mej głowie zawsze blond loki będą się kręciły. Będę dziergała na zimę sweterki i leczyła sobie piwem nerki. Rzecz jasne będę miała dziadka, za którym będzie szalała każda babka. Z nim całe życie mi upłynie, a na końcu spotkamy się w podniebnej krainie.

Jeżeli dożyję emerytury w głowie już nie będzie ani jednej bzdury. Będę chodziła z wnuczkami na spacery i gdy trzeba prawiła im rowery. Każdy dziadek będzie dla mnie miły bo na mej głowie zawsze blond loki będą się kręciły. Będę dziergała na zimę sweterki i leczyła sobie piwem nerki. Rzecz jasne będę miała dziadka, za którym będzie szalała każda babka. Z nim całe życie mi...