Moje Jagodno to mój dom rodzinny. Ot, mieszkanie w bloku, w niewielkiej miejscowości. Wyglądasz przez okno a tam jabłonki, z drugiej strony niewielki parking. Wychodzę z domu i mam przed sobą trasę na długi spacer: mijam stare drzewa, pola rolników. Gdzieniegdzie usłyszę szczekanie psa, rolnicy wieczorem wracają do domu. Spokój, cisza, czasem nawet zasięgu nie ma. Jednocześnie spokój i wytchnienie. Moja ostoja, moje miejsce na ziemi. Nigdzie nie myśli mi się lepiej.

Moje Jagodno to mój dom rodzinny. Ot, mieszkanie w bloku, w niewielkiej miejscowości. Wyglądasz przez okno a tam jabłonki, z drugiej strony niewielki parking. Wychodzę z domu i mam przed sobą trasę na długi spacer: mijam stare drzewa, pola rolników. Gdzieniegdzie usłyszę szczekanie psa, rolnicy wieczorem wracają do domu. Spokój, cisza, czasem nawet zasięgu nie ma....

Moim Jagodnem jest każde miejsce gdzie jest natura. Gdzie powietrze jest świeże a roślinność bujna. I oczywiście z jak najmniejszą ilością "codziennych" ludzi, bez mrówczego tempa życia, bez wszechobecnego miejskiego jazgotu i brudu.
Patrząc jak wiatr lekko przechyla drzewa, wsłuchując się w szum przepływającej wody można poszukać wewnętrznego spokoju, zwolnić obroty i naładować przysłowiowe "bateryjki". Chowam wtedy zegarek, zapominam o komórce, o telewizorze, oraz wszystkich innych źródłach informacji. Chłonąc ciszę i żyjąc wyłącznie rytmem dnia i nocy delektuję się prawdziwą wolnością...i tak aż do końca urlopu :]

Moim Jagodnem jest każde miejsce gdzie jest natura. Gdzie powietrze jest świeże a roślinność bujna. I oczywiście z jak najmniejszą ilością "codziennych" ludzi, bez mrówczego tempa życia, bez wszechobecnego miejskiego jazgotu i brudu.
Patrząc jak wiatr lekko przechyla drzewa, wsłuchując się w szum przepływającej wody można poszukać wewnętrznego spokoju, zwolnić obroty i...

Moje Jagodno to stary dom dziadków na wsi. Jako dziecko spędzałam tam każde wakacje. Teraz, choć dom od wielu lat stoi pusty, chętnie spędzam tam urlop i dłuższe weekendy, ponieważ to jedyne miejsce, w którym mogę tak naprawdę odpocząć, zregenerować siły i naładować baterie. Stary dom moich dziadków to magiczne miejsce, ponieważ w momencie otwierania starych skrzypiących drzwi i przekraczania progu domu czuję przeplatające się zapachy wspomnień moich najlepszych dziecięcych wakacji. Wszystkie zmartwienia chowają się w kąt, a ja mogę się wyciszyć, zajrzeć w głąb siebie, spokojnie przemyśleć kilka spraw.

Rano budzi mnie pianie koguta i delikatne promienie słońca wpadające przez okno. U pobliskiej gospodyni kupuję świeże mleko i jajka, a u zaprzyjaźnionego rolnika ziemniaki, pomidory, ogórki, cebulę i inne świeże warzywa. Dni spędzam na dbaniu o mały ogródek, wycieczkach rowerowych czy opalaniu się nad pobliskim jeziorem. Wieczorami siedząc w ogrodzie czytam książki, przy akompaniamencie kumkających w stawie żab, bzyczących komarów i poszczekiwań psów.

Uwielbiam spędzać czas na wsi, w starym domu dziadków, ponieważ to czas spędzony na łonie natury, z dala od miasta, ciągłych korków i życia w wiecznym pośpiechu. To czas bez spoglądania na zegarek, bez telewizji, bez dzwoniącego telefonu, bez internetu, bez samochodu. To czas odpoczynku, relaksu i radości. To po prostu mój czas. Najlepiej spożytkowany jak tylko się da.

Moje Jagodno to stary dom dziadków na wsi. Jako dziecko spędzałam tam każde wakacje. Teraz, choć dom od wielu lat stoi pusty, chętnie spędzam tam urlop i dłuższe weekendy, ponieważ to jedyne miejsce, w którym mogę tak naprawdę odpocząć, zregenerować siły i naładować baterie. Stary dom moich dziadków to magiczne miejsce, ponieważ w momencie otwierania starych skrzypiących...

Moje Jagodno nie istnieje jako jedno miejsce. Czasem może być to ławka w parku, kiedy indziej znowu zatłoczony autobus.

Każdy z nas powinien "trenować" umiejętność wkraczania w siebie i rozmawiania ze sobą nawet w najbardziej przeciętnych i prozaicznych miejscach. To ułatwia codzienne funkcjonowanie.

Oderwać się od świata choć na chwilę i porozmawiać samym ze sobą. A nieraz po prostu zamiast rozmowy, warto się opiep...ć: "weź się w garść człowieku".

Moje Jagodno nie istnieje jako jedno miejsce. Czasem może być to ławka w parku, kiedy indziej znowu zatłoczony autobus.

Każdy z nas powinien "trenować" umiejętność wkraczania w siebie i rozmawiania ze sobą nawet w najbardziej przeciętnych i prozaicznych miejscach. To ułatwia codzienne funkcjonowanie.

Oderwać się od świata choć na chwilę i porozmawiać samym ze sobą. A...

Moim Jagodnem jest góra Żar w Międzybrodziu Bialskim. Wchodzę tam bądź wjeżdżam kolejką, nie ma to znaczenia. Obserwuje ludzi, którzy startują stamtąd na paralotni. Podziwiam ich odwagę i to,że czują się wolni. Ich lot jest imponujący..
Siedząc na trawie podziwiam wspaniałe górskie krajobrazy. Kocham tą górę za to,że dużo tam się dzieje, przychodzą inni turyści z dziećmi i z psami. Wszystkich łączy nas fascynacja tym urokliwym miejscem. Zawsze przyjeżdżam tam by podbudować się na duchu. To miejsce daje mi siłę i wiarę w przyszłość...

Moim Jagodnem jest góra Żar w Międzybrodziu Bialskim. Wchodzę tam bądź wjeżdżam kolejką, nie ma to znaczenia. Obserwuje ludzi, którzy startują stamtąd na paralotni. Podziwiam ich odwagę i to,że czują się wolni. Ich lot jest imponujący..
Siedząc na trawie podziwiam wspaniałe górskie krajobrazy. Kocham tą górę za to,że dużo tam się dzieje, przychodzą inni turyści z dziećmi i...

Oczywiście, że mam. Moje własne, ciasne, prywatne, ciche, piękne 'Jagodno' jest niepowtarzalne, oryginalne, jedyne w swoim rodzaju. Mianem Jagodna nazwałam szafę przesuwną w moim mieszkaniu, dokładniej w salonie. Mieszkanie mam małe i skromne choć z urokiem. Jest mi tu dobrze. Szafa była robiona na wymiar, przechodzi przez całą długość pokoju wzdłuż po ścianie północnej. Jest dość konkretnie szeroka. Ma aż czworo drzwi tzn. dwie pary. Próg ma nie całe 10 cm. Jest koloru bardzo jasnego brązu, prawie kremowa. Tory przesuwne na dole i na górze są srebrne, tak samo jak każdy bok drzwi. Wygląda to naprawdę super! W środku na samej górze jest pawlacz na całą długość. Jest miejsce na walizki, odkurzacz i pudło z narzędziami na dole, jest rurka na wieszaki, różnych wymiarów półki. Mieści się w niej prawie połowa rzeczy. Co najmniej 3 metry wysoka. Bardzo ją lubię. Gdy nikogo nie ma w mieszkaniu a czuję się zmęczona fizycznie, psychicznie i emocjonalnie najnormalniej w świecie wchodzę do niej, okrywam się mrokiem, chłodem i jakimiś resztkami kurzu. Czuję się wtedy na luzie, uspokajam się i wyciszam. To miejsce jest tylko moje, tak jakby było zrobione tylko dla mnie. Już po kwadransie wychodzi ze mnie całe zmęczenie i stres. Czuję przypływ siły i energii. Czasami spędzam tam godzinę, czasami mniej- to zależy. Bywam tam przynajmniej raz na dwa tygodnie. Widzę w niej to, czego inni nie dostrzegają. I nie , nie mam żółtych papierów ;)

Oczywiście, że mam. Moje własne, ciasne, prywatne, ciche, piękne 'Jagodno' jest niepowtarzalne, oryginalne, jedyne w swoim rodzaju. Mianem Jagodna nazwałam szafę przesuwną w moim mieszkaniu, dokładniej w salonie. Mieszkanie mam małe i skromne choć z urokiem. Jest mi tu dobrze. Szafa była robiona na wymiar, przechodzi przez całą długość pokoju wzdłuż po ścianie północnej....

Moje Jagodno to mój dom na obrzeżach miasta wraz z domownikami aż trzech pokoleń. To tutaj jest najwspanialsza atmosfera do odpoczynku, czyli spokój przerywany świergotem ptaków za oknem, szumem wiekowego dębu i rechotaniem żab w pobliskim stawie. To tutaj jest stary bujany fotel zapraszający do najskrytszych rozmyślań i kojący całodniowe zdenerwowanie. To tutaj najbardziej na świecie smakuje herbata malinowa. To tutaj są serdeczni ludzie umiejący słuchać, doradzić, po prostu być w razie potrzeby. To tutaj przeszłość przeplata się z teraźniejszością i przeradza się w przyszłość.

Moje Jagodno to mój dom na obrzeżach miasta wraz z domownikami aż trzech pokoleń. To tutaj jest najwspanialsza atmosfera do odpoczynku, czyli spokój przerywany świergotem ptaków za oknem, szumem wiekowego dębu i rechotaniem żab w pobliskim stawie. To tutaj jest stary bujany fotel zapraszający do najskrytszych rozmyślań i kojący całodniowe zdenerwowanie. To tutaj najbardziej...

Moim Jagodnem był stary wiadukt na obrzeżach naszej dzielnicy. Dzieliłam go z dwójką moich przyjaciół, których znam od piaskownicy. Szło się do niego jakiś kwadrans, może dłużej, a potem dalej przez polanę pełną chaszczy, wysokich traw i krzaków. Czasami można było natknąć się tam na żmije, ale nas to nie odstraszało. Dziarsko brnęliśmy w kierunku naszego miejsca, z dala od ludzi i ulicznego zgiełku. Siadaliśmy na murku pod wiaduktem i rozmawialiśmy godzinami, opowiadaliśmy sobie historie, śpiewaliśmy, a czasami milczeliśmy przy akompaniamencie płynącej w pobliżu rzeki. To miejsce koiło rany i zatrzymywało czas, naszego największego wroga. Obiecaliśmy sobie wielokrotnie, że nie dorośniemy i nie staniemy się więźniami społeczeństwa. Chcieliśmy być wolni.

Życie potoczyło się jednak swoim rytmem. Chcąc nie chcąc, dorośliśmy. Nie mieliśmy już nawet gdzie uciekać. Czas okazał się wrogiem również dla naszego wiaduktu. Chaszcze i krzaki dookoła wycięto, a przez wiadukt poprowadzono nowoczesną autostradę. Nie ma już w pobliżu żadnego miejsca nie skażonego cywilizacją, do którego moglibyśmy wracać.

Moim Jagodnem był stary wiadukt na obrzeżach naszej dzielnicy. Dzieliłam go z dwójką moich przyjaciół, których znam od piaskownicy. Szło się do niego jakiś kwadrans, może dłużej, a potem dalej przez polanę pełną chaszczy, wysokich traw i krzaków. Czasami można było natknąć się tam na żmije, ale nas to nie odstraszało. Dziarsko brnęliśmy w kierunku naszego miejsca, z dala od...

Ja mam ulubioną ławkę,w ulubionym parku ,nad ulubionym jeziorem.Jak jest zle to uciekam.Nikt mne nie powstrzyma.Usiąde sobie tam i czekam ,aż minie caly lęk.Mam też pewnie miejsce,gdzie uciekam duchem.Całą wyobraznią ,jest tam zawsze ta ukochana osoba,której sam widok podnosi mnie na duchu.

Ja mam ulubioną ławkę,w ulubionym parku ,nad ulubionym jeziorem.Jak jest zle to uciekam.Nikt mne nie powstrzyma.Usiąde sobie tam i czekam ,aż minie caly lęk.Mam też pewnie miejsce,gdzie uciekam duchem.Całą wyobraznią ,jest tam zawsze ta ukochana osoba,której sam widok podnosi mnie na duchu.

Moim Jagodnem jest mało uczęszczają drogą w mojej miejscowości. To tam jeżdżę na rolkach i mogę się wyciszyć, przemyśleć różne rzeczy. Wokół jest las, więc nie brakuje tam śpiewu ptaków i odgłosów świerszczy. Idealne miejsce, aby odpocząć w tym zabieganym świecie.

Moim Jagodnem jest mało uczęszczają drogą w mojej miejscowości. To tam jeżdżę na rolkach i mogę się wyciszyć, przemyśleć różne rzeczy. Wokół jest las, więc nie brakuje tam śpiewu ptaków i odgłosów świerszczy. Idealne miejsce, aby odpocząć w tym zabieganym świecie.