-
ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel9
-
ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński40
-
ArtykułyOgromny dom pełen książek wystawiony na sprzedaż w Anglii. Trzeba za niego zapłacić fortunęAnna Sierant8
-
ArtykułyPaul Auster nie żyje. Pisarz miał 77 latAnna Sierant6
Cytaty z tagiem "pieśń" [43]
[ + Dodaj cytat]
Gdy pieść ucichła, Perry zamknął oczy.
- Twój głos jest tak słodki jak twój zapach - powiedział niskim, cichym głosem. - Zapach fiołków.
Pieśń o stworzeniu Éa:
Tylko w milczeniu słowo,
tylko w ciemności światło,
tylko w umieraniu życie:
na pustym niebie
jasny jest lot sokoła.
... He'd been about to turn away when she lifted her face to the moon and sang.
It was not in any language that he knew. Not in the common tongue, or in Eyllwe, or in the languages of Fenharrow or Melisande, or anywhere else on the continent
This language was ancient, each word full of power and rage and agony.
She did not have a beautiful voice. And many of the words sounded like half sobs, the vowels stretched by the pangs of sorrow, the consonants hardened by anger. She beat her breast in time, so full of savage grace, so at odds with the black gown and veil she wore. The hair on the back of his neck stood as the lament poured from her mouth, unearthly and foreign, a song of grief so old that it predated the stone castle itself.
And the the song finished, its end as butal and sudden as Nehemia's death had been.
She stood there a few moments, silent and unmoving.
Szanuj wypowiadane słowa, harfiarzu
Służyć one mogą dobru, ale i złu
Śpiewaj pieśni o zdrowiu i miłości
O smokach ognistych na wysokości.
pieśń Kobiety z Kemay:
Poza najdalszym zachodem,
tam, gdzie kończą się lądy,
Mój lud tańczy na skrzydłach
innego wiatru
Brzmi głucho serce dzwonu, śpiewa pieśń o śmierci
O śmierci, którą wszakże łatwiej znieść niźli niepamięć.
Spiewały wiele pieśni, lecz każda z nich stanowiła zaledwie cząstkę dłuższej melodii, rzucającej czar na ową magiczną moc, wyostrzającej zmysły, usuwającej wszelkie zahamowania, budzącej radość w sercach
Piernaty wielkie mam i miękkie
i na nich cię ułożę,
Odzieję w żółty jedwab cię,
koronę ci nałożę.
Ty będziesz moją ukochaną,
ja będę twoim mężem.
Dam ci bezpieczny, ciepły dom
i obronię cię swym orężem.
Myślałem wówczas, że moja pieśń dopiero się zaczyna, a ona dobiegała już końca.
Alex nie wykonywał utworu, on nim żył; wymyślał melodię; decydował o zmianach nastroju i tempa, porywając za sobą orkiestrę, sekunda po sekundzie lepił palcami pieśń, która wyrażała jego myśli.